Παρόλα αυτά παραμένουν αισιόδοξοι αλλά θέλουν οικονομική ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ
Αν και η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Μαρκ Κάρνεϊ δημοσίευσε ήδη τον πρώτο της προϋπολογισμό, ο οποίος μάλιστα υπερψηφίστηκε τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025, εντούτοις οι Καναδοί εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η καναδική οικονομία είναι πιθανότερο να χειροτερέψει στο άμεσο μέλλον, παρά να βελτιωθεί. Ωστόσο, παρά αυτήν τη μακροοικονομική απαισιοδοξία, πολλοί διατηρούν σταθερές προσδοκίες για τα δικά τους οικονομικά, αποκαλύπτοντας μια επιφυλακτική αλλά ανθεκτική δημόσια διάθεση.
Σύμφωνα λοιπόν με έρευνα της Abacus Data Inc (η έρευνα διεξήχθη με 2.922 Καναδούς από τις 24 έως τις 29 Οκτωβρίου 2025) σχεδόν οι μισοί (46%) των Καναδών αναμένουν ότι η εθνική οικονομία θα επιδεινωθεί τους επόμενους 12 μήνες, σε σύγκριση με μόνο το 19% που πιστεύει ότι θα βελτιωθεί. Αυτή η απαισιοδοξία διαπερνά κάθε περιοχή και δημογραφικό, αλλά η ένταση ποικίλλει. Οι νεότεροι Καναδοί (18-29) είναι οι λιγότερο μελαγχολικοί, με το ένα τρίτο (30%) να αναμένει βελτίωση, ενώ η απαισιοδοξία κορυφώνεται μεταξύ των ατόμων 60+, όπου το 52% αναμένει ότι τα πράγματα θα επιδεινωθούν.
Σε περιφερειακό επίπεδο, η Αλμπέρτα (50%) και οι Σασκάτσουαν / Μανιτόμπα (53%) ηγούνται της αρνητικότητας, ενώ το Κεμπέκ και ο Ατλαντικός Καναδάς είναι οριακά λιγότερο αισιόδοξοι. Οι πολιτικές πεποιθήσεις επηρεάζουν επίσης την αντίληψη: το 61% των Συντηρητικών ψηφοφόρων πιστεύει ότι η οικονομία θα επιδεινωθεί, σε σύγκριση με μόνο το 29% των Φιλελεύθερων.
Όταν πρόκειται για τα προσωπικά τους οικονομικά, οι Καναδοί είναι λιγότερο μοιρολάτρες. Το 21% αναμένει ότι η κατάστασή τους θα βελτιωθεί και το 41% πιστεύει ότι θα παραμείνει περίπου η ίδια, ενώ το 34% αναμένει πτώση. Οι νεότεροι ερωτηθέντες είναι και πάλι πιο αισιόδοξοι, το 38% των ατόμων ηλικίας 18-29 ετών προβλέπει κέρδη, ενώ η απαισιοδοξία συγκεντρώνεται μεταξύ των ηλικιωμένων και των Συντηρητικών ψηφοφόρων (το 43% των Συντηρητικών αναμένει ότι η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί).
Εν ολίγοις: οι περισσότεροι Καναδοί αναμένουν εθνικές αναταράξεις, αλλά πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να τις αντιμετωπίσουν προσωπικά.
Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ CARNEY «GETTING THINGS BUILT»:
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΗ
Ερωτηθέντες πόσο πιθανό είναι η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μαρκ Κάρνεϊ να καταφέρει να κατασκευάσει μεγάλα έργα, η μισή χώρα (49%) λέει ότι είναι πιθανό, ωστόσο μόνο το 12% είναι πολύ πιθανό να το πιστεύει.
Αυτό το μικρό περιθώριο εμπιστοσύνης υποδηλώνει μια λεπτή ιστορία: οι Καναδοί είναι ανοιχτοί στην αισιοδοξία αλλά δεν έχουν πειστεί από την κυβερνητική παράδοση. Οι υποστηρικτές των Φιλελευθέρων είναι προβλέψιμα σίγουροι (71% πιθανό), ενώ μόλις το 31% των Συντηρητικών συμμερίζεται αυτήν την άποψη. Ωστόσο, ο κομματικός διαχωρισμός δεν είναι απόλυτος: σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του NDP (45%) και του Μπλοκ (48%) εμπίπτουν επίσης στο «κάπως πιθανό» στρατόπεδο, σηματοδοτώντας ήπια αισιοδοξία χωρίς σταθερή πεποίθηση.
Σε περιφερειακό επίπεδο, η πίστη στην ικανότητα του Carney να παραδίδει έργα είναι υψηλότερη στον Ατλαντικό Καναδά (57%), το Οντάριο (50%) και το Κεμπέκ (48%) και χαμηλότερη στην Αλμπέρτα (43%) και στο Σασκάτσουαν / Μανιτόμπα (43%). Το μοτίβο ενισχύει ένα γνωστό χάσμα – την επιφυλακτική εμπιστοσύνη του κεντρικού Καναδά έναντι του διαρκούς σκεπτικισμού του Δυτικού Καναδά για την Οτάβα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΙ: Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ
ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ, ΑΛΛΑ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ
Όταν ρωτήθηκαν ποια μεγάλα έργα χρειάζεται επειγόντως ο Καναδάς, τα τρία πρώτα αντικατοπτρίζουν τόσο τις τρέχουσες ανησυχίες όσο και τις μακροπρόθεσμες προτεραιότητες: Στέγαση και αστικές υποδομές (58%), έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (43%) και νέοι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου (42%).
Όλες οι άλλες κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκινητοδρόμων, των λιμανιών, των τερματικών σταθμών LNG και των πυρηνικών αντιδραστήρων, ακολουθούν το εύρος 20-30%, υποδηλώνοντας ευρεία αλλά ρηχή υποστήριξη για μια ποικιλία πρωτοβουλιών.
Οι περιφερειακές διαιρέσεις είναι έντονες: τα δύο τρίτα των κατοίκων της Αλμπέρτα (63%) θέλουν νέους αγωγούς, σε σύγκριση με μόνο 28% στο Κεμπέκ. Το αντίστροφο ισχύει για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπου οι μισοί κάτοικοι του Κεμπέκ δίνουν προτεραιότητα, σε σύγκριση με μόλις 30% στην Αλμπέρτα.
Εν τω μεταξύ, οι κάτοικοι του Οντάριο (28%) είναι πιο πιθανό να πουν ότι οι νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα, μια αντανάκλαση του ενεργειακού μείγματος αυτής της επαρχίας και της ρεαλιστικής συζήτησης για την κλιματική πολιτική.
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ: Η ΩΘΗΣΗ ΤΟΥ CARNEY
ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΕΥΡΕΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Όσον αφορά το εμπόριο, η συναίνεση είναι ασυνήθιστα ισχυρή. Το 63% των Καναδών θέλει ο Carney να δώσει προτεραιότητα στην εύρεση νέων εμπορικών σχέσεων, ενώ μόλις το 27% προτιμά να επικεντρωθεί στη διατήρηση των δεσμών με τις ΗΠΑ.
Η υποστήριξη είναι ιδιαίτερα υψηλή μεταξύ των ηλικιωμένων Καναδών (76% αυτών των 60+), μια υπενθύμιση του πόσο οι Baby Boomers ηγούνται της εκλογικής περιφέρειας.
Υπάρχουν κομματικά χάσματα αλλά δεν είναι ακραία: το 73% των Φιλελευθέρων και το 55% των Συντηρητικών υποστηρίζουν τη διαφοροποίηση.
Αυτό υποδηλώνει μια κοινή όρεξη για οικονομική ανθεκτικότητα εν μέσω πολιτικής αβεβαιότητας των ΗΠΑ, ακόμη και αν η έννοια της «ανεξαρτησίας» ποικίλλει σε όλο το φάσμα. Η εμπιστοσύνη στην ικανότητα του Carney να αποδώσει σε αυτό το μέτωπο είναι ανάμεικτη: το 64% πιστεύει ότι οι προσπάθειές του να βρει νέους εμπορικούς εταίρους μπορούν να πετύχουν, αν και μόνο το 20% είναι αρκετά σίγουρο για να πει σίγουρα. Αυτή η αισιοδοξία ανεβαίνει στο 87% μεταξύ των Φιλελευθέρων, αλλά πέφτει στο 45% μεταξύ των Συντηρητικών.
ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ
ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Τέλος, ένα εντυπωσιακό 70% των Καναδών συμφωνεί ότι είναι πρόθυμοι να δεχτούν βραδύτερη οικονομική ανάπτυξη, εάν αυτό σημαίνει μεγαλύτερη οικονομική ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ. Η συμφωνία διαπερνά την ηλικία, την περιοχή και το κόμμα: ακόμη και το 55% των Συντηρητικών ψηφοφόρων λένε ότι είναι έτοιμοι να κάνουν αυτό το συμβιβασμό. Αυτή η σπάνια συναίνεση αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο για την εθνική διάθεση. Υπάρχει η επιθυμία για έλεγχο και αυτοδιάθεση, ακόμη και σε βάρος της βραχυπρόθεσμης ευημερίας.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Η διάθεση του Καναδά στα τέλη του 2025 για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό καθορίζεται από συγκρατημένο ρεαλισμό. Οι Καναδοί αναμένουν οικονομικές αναταράξεις και είναι δύσπιστοι ότι η κυβέρνηση μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις της, ωστόσο εξακολουθούν να επιθυμούν απτή πρόοδο και εθνική ανθεκτικότητα. Θέλουν ανάπτυξη την οποία να νιώθουν ότι είναι κερδισμένη και ασφαλής, όχι εύθραυστη ή εξαρτημένη. Εάν ο Carney μπορεί να συνδυάσει την αξιοπιστία με την παράδοση, μπορεί να βρει Καναδούς πρόθυμους να του δώσουν χρόνο. Αλλά η υπομονή ενός προσεκτικού κοινού έχει όρια.
