Συνυποσχετικό για παραπομπή στη Χάγη του ζητήματος της ελληνικότητας των νήσων του Αιγαίου και της οχύρωσής τους πίσω από την επίθεση φιλίας του Μεβλούτ Τσαβούσογλου
Δεν πέσαμε από τα σύννεφα μετά τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της γείτονος Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος έθεσε εκ νέου ζήτημα γκρίζων ζωνών και αποστρατιωτικοποίησης νήσων, ζητώντας όλα να κριθούν «πακέτο» από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Γράφει ο δημοσιογράφος
Μανώλης Κοττάκης
Δεν πέσαμε,
• ΠΡΩΤΟΝ, γιατί η Ιστορία μάς θυμίζει -και το καταγράψαμε- ότι τη διπλωματία των σεισμών του Σεπτεμβρίου του 1999 διαδέχθηκε το επονείδιστο «Ελσίνκι» των «μεθοριακών διαφορών και συναφών θεμάτων» – όρο (Ελσίνκι) τον οποίο εξακολουθούν να χρησιμοποιούν οι πολιτικές μας δυνάμεις και ιδιαιτέρως οι λαγοί της Δύσης και των Βρυξελλών, κύριοι Τσίπρας και Ανδρουλάκης.
• ΔΕΥΤΕΡΟΝ, διότι οι Τούρκοι είναι αναθεωρητική δύναμη που μας βλέπει αποικιοκρατικά, και όποιος έχει αυταπάτες καλό είναι να τους παρακολουθεί προσεκτικά. Πρόσφατα έβαλαν τα φερέφωνά τους στη Θράκη να απαντήσουν σε έκθεση του υπουργείου Παιδείας για τη θρησκευτική ελευθερία. Με αυτήν εμφανίζονται ως η προστάτιδα δύναμη του Ισλάμ σε όλη την επικράτειά μας! Ζητούν να εκπροσωπηθούν έως και στο τζαμί των Αθηνών, που λοιδορούν.
• ΤΡΙΤΟΝ, διότι η θέση Τσαβούσογλου περί Χάγης δεν είναι νέα. Διατυπώθηκε προ διετίας, το Μάιο του 2021, στο «Βήμα» και τη σχολιάσαμε. Αντί απάντησης, λοιπόν, υπενθυμίζουμε απλώς τι επισημαίναμε από αυτήν εδώ τη θέση στις 2 Ιουνίου 2021, σε σημείωμα που έφερε τον τίτλο «Η Χάγη των Τούρκων». Ισχύουν στο ακέραιο!
ΤΟ «ΣΥΝΥΠΟΣΧΕΤΙΚΟ»
Γράφαμε τότε: «ΟΛΑ τα… λεφτά της νέας στρατηγικής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι, νομίζω, ένα σημείο της συνέντευξης που παραχώρησε στο συνάδελφο της εφημερίδας «Το Βήμα» Άγγελο Αθανασόπουλο, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Έως τώρα, οι γείτονες προσπαθούσαν να μας σύρουν σε εφ’ όλης της ύλης διάλογο, κάνοντας χρήση της στρατιωτικής τους ισχύος. Σε αυτή τη φάση που διανύουμε, αξιοποιούν το πάθος των ελίτ των Αθηνών για προσφυγή στη Χάγη, για να μας σύρουν σε κανονικές διαπραγματεύσεις, στις οποίες δύνανται να θέσουν επισήμως όλες τους τις διεκδικήσεις (γκρίζες ζώνες, αποστρατιωτικοποίηση)! Το… τυράκι αυτή τη φορά ονομάζεται «συνυποσχετικό» ή, όπως το ονομάζει ο Τούρκος ΥΠΕΞ, «Ειδική συμφωνία». Για του λόγου το αληθές, σας μεταφέρω αυτούσιο το απόσπασμα της συνέντευξης Τσαβούσογλου. Έχει ως εξής: «Θα έπρεπε, όμως, να υπενθυμίσω ότι, ακόμη και αν φέρουμε τα ζητήματα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, χρειάζεται να διαπραγματευτούμε μια ειδική συμφωνία. Αυτός είναι ο λόγος που επιμένουμε να δίνουμε έμφαση στη σημασία του διαλόγου. Θα πρέπει, επίσης, να υπογραμμιστεί ότι ήταν η Ελλάδα που εισήγαγε επιφυλάξεις στη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, όπως το αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς των νησιών του Αιγαίου, το εύρος του εναέριου χώρου, ο καθορισμός των θαλάσσιων ορίων, η εφαρμογή των άρθρων 44 και 83 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας». Τι εννοεί ο… ποιητής; Νομίζουμε πως είναι ξεκάθαρο. Άλλο πράγμα λέμε όταν λέμε «διάλογος» και «διαπραγματεύσεις» εμείς και άλλο οι Τούρκοι. Άλλο πράγμα εννοούμε όταν λέμε «Χάγη» εμείς και άλλο οι Τούρκοι.Οι Τούρκοι -το έδειξαν οι διερευνητικές συνομιλίες- διάλογο εννοούν και τις γκρίζες ζώνες και τα θέματα της αποστρατιωτικοποίησης και τα ζητήματα κυριαρχίας και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως το μονομερές δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων. Οι Τούρκοι, όταν λένε Χάγη, εννοούν ότι πρέπει να παραιτηθεί η Ελλάς από τις επιφυλάξεις Ευάγγελου Βενιζέλου – Κρατερού Ιωάννου για θέματα άμυνας και εδαφικής ακεραιότητας από τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, ώστε να περιληφθούν οι γκρίζες ζώνες και η αποστρατιωτικοποίηση στο συνυποσχετικό! Και να υπήρχε παρανόηση για τις προθέσεις τους, ελύθη στις διερευνητικές. Και στους δύο γύρους που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα έθεσαν εν εκτάσει, λαμβάνοντας και τις ανάλογες απαντήσεις, τα ζητήματα κυριαρχίας και αποστρατιωτικοποίησης νήσων!
Ερωτάται, λοιπόν: Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι αυτή η στρατηγική των Τούρκων δεν είναι προσχηματική, ώστε με την κατάρρευση του διαλόγου να στείλουν γεωτρύπανο για έρευνες μεταξύ Καστελόριζου και Κρήτης το φθινόπωρο, είναι ποτέ δυνατόν να δεχθούν κυβέρνηση ελληνική και Έλληνας πρωθυπουργός να αχθούν ενώπιον της κρίσης της Χάγης θέματα όπως η κυριαρχία μας επί νήσων;
Οι Οινούσσες, τις οποίες αμφισβητούν οι ανιστόρητοι Τούρκοι, είναι τόσο αρχαία ελληνικές ώστε μετείχαν -για όσους δεν το ξέρουν- στην πολιορκία της Τροίας! Και θα κρίνουν την ελληνικότητά τους ξένοι δικαστές; Τα αυτά ισχύουν για το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων που διέπονται από τις Συνθήκες της Λοζάνης (1923), του Μοντρέ (1936) και των Παρισίων (1947). Το δίκαιο είναι καθολικά με το μέρος μας.
Ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ρουστού Αράς διεκήρυξε το 1936, μέσα στην τουρκική Εθνοσυνέλευση, ότι «η φίλη Ελλάς έχει δικαίωμα να στρατιωτικοποιήσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη»! Όχι εμείς. Ο Αράς! Εις ό,τι αφορά, δε, τη Συνθήκη των Παρισίων, της οποίας οι Τούρκοι δεν αποτελούν μέρος για να την επικαλούνται, δέον να επισημανθούν τα εξής: την ανέτρεψε στην πράξη αυτό που στο Διεθνές Δίκαιο ονομάζουμε «θεμελιώδη μεταβολή των συνθηκών».
– Όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν το 1974 στην Κύπρο, κηρύσσοντας ουσιαστικά πόλεμο, και όταν στον πόλεμο αυτόν έπεσαν Έλληνες στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ…
– Όταν οι Τούρκοι το 1995 υιοθέτησαν την απειλή πολέμου, μόλις η Ελλάς υπέγραψε τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (12 μίλια) και το 1996 αποβίβασαν κομάντος τους στο ελληνικό έδαφος των Ιμίων.
– Όταν οι Τούρκοι έβαλαν τη στρατοχωροφυλακή τους να πυροβολεί Έλληνες στρατιώτες στο επεισόδιο του Έβρου, το Φεβρουάριο του 2020…
– Όταν οι Τούρκοι έχουν αναπτύξει το μεγαλύτερο αποβατικό ναυτικό στόλο στο Αιγαίο.
Και όταν επιμένουν ότι ελληνικά κατοικημένα νησιά είναι δικά τους, υπάρχει αμφιβολία για το αν δικαιούται ή όχι η Ελλάς να επικαλείται το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας του ΟΗΕ και να οχυρώνει τα νησιά; Υπάρχουν αφελείς στην Αθήνα που πιστεύουν ότι, αν υποχωρήσει 200 έως 400 μίλια στην τουρκική ενδοχώρα η στρατιά του Αιγαίου, εκλείπει ο κίνδυνος και μπορούμε να αφήσουμε τα νησιά στο έλεος του Θεού;
Και η οχύρωση των νησιών και η υπεράσπιση της κυριαρχίας τους είναι, λοιπόν, δικαίωμά μας. Κυριαρχικό δικαίωμα. Και σε όσους λένε ότι «αφού έχουμε δίκιο, γιατί τότε φοβόμαστε το Διεθνές Δικαστήριο;», η απάντηση είναι η εξής: Κανείς δε θέτει δικαίωμα που του ανήκει, είτε αυτό λέγεται κυριαρχία, είτε οχύρωση νήσων, στην κρίση τρίτων.
Και μόνη η απόφαση να τεθεί προς κρίση, ανοίγει την πόρτα της αμφισβήτησης και της διεκδίκησης. Όταν λες ότι «δεν έχω πρόβλημα να κρίνετε ότι είναι δικό μου αυτό που είναι δικό μου» ανοίγεις τον ασκό του Αιόλου. Κανένα δυτικό κράτος δεν έκανε ποτέ κάτι παρόμοιο, για να το κάνουμε εμείς.
ΥΓ.: Με το κρίσιμο θέμα των χωρικών υδάτων – δε γίνεται να πάμε στη Χάγη για οριοθέτηση με 6 μίλια – θα ασχοληθούμε σε ξεχωριστό σημείωμα».
Αυτά γράφαμε τότε. Δυστυχώς, παραμένουν επίκαιρα. Οι πολιτικοί αρχηγοί χρωστούν ξεκάθαρες απαντήσεις στην προεκλογική περίοδο, αντί να τσακώνονται σαν μικρά παιδιά για τα λούμπεν ψηφοδέλτιά τους.
