Η διάσταση του έθνους με το κράτος, αποτυπώνεται εις την έλλειψη εθνικής στρατηγικής και ιδεολογίας ως προς το Ελληνικό έθνος, μετά την καταρράκωση της Μεγάλης Ιδέας, με συνέπεια, η Ελλάς διελθούσα των καυδιανών δίκρανων του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου αλλά και των διαφόρων, ένεκεν και συνεπεία των έξωθεν επιρροών, πολιτικών ανωμαλιών, να κατορθώσει τύποις να ορθοποδήσει διαρκούσης της πολύφερνης μεταπολιτεύσεως, η οποία εξικνείται το όραμα της υποσκάψεως του έθνους – Κράτους.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
Σήμερον, η παγιωμένη σηψαιμική κατάσταση μίας καθημαγμένης γραφειοκρατικής ελίτ των Βρυξελλών, άνευ οράματος, αμιγώς αγκιστρωμένης προς την ιδεοληψία της μείζονος επανεκκίνησης της προελαύνουσας Νέας Τάξης πραγμάτων, αποδεικνύει το ασφυκτικό αδιέξοδο της Πατρίδας μας, η οποία ευρίσκεται καθειργούμενη, εις τη διελκυστίνδα του παρασιτικού καταναλωτισμού και του εθνομηδενισμού, ευθυγραμμιζόμενη προς τις άνωθεν επιταγές, καίτοι αντίκεινται προς το εθνικό μας συμφέρον.
Η νεοπαγής Φεουδαρχική αντίληψη και θέαση του κόσμου, δεν καταλείπει ουδένα περιθώριο αλλά και ούτε ουδεμία ελπίδα δια αποκατάσταση της παγκόσμιας νηνεμίας, κατόπιν του κατασκευασμένου αφηγήματος της πανδημίας, το οποίο εσχάτως διαδέχονται η κλιματική αλλαγή, η τεχνική επισιτιστική και ενεργειακή κρίση.
Η σύμμειξη καπιταλισμού και μαρξισμού εις τη ρητορική των ελίτ, με επίκεντρο την κατάλυση της εθνικής ταυτότητας και την άρδην αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού δια των επήλυδων, συνιστά μία παράμετρο, για το πώς ευαγγελίζονται οι κόσμο-εξουσιαστές την επιβολή της παγκοσμιοποίησης, ξύλοις και ροπάλοις.
Οι αναθεωρητές της ιστορίας απεργάζονται τη λήθη του ιστορικού παρελθόντος, ούτως ώστε δια της καλλιεργουμένης λήθης να οικοδομηθεί ευχερέστερα ο ιδιοπαθώς νοσηρός κόσμος της Νέας επανεκκινήσεως, ο οποίος προάγει τη δυσώδη σήψη και διαφθορά, παραχαράσσοντας τις αντικειμενικώς πραγματικές θεμελιώδες αρχές και αξίες της Δημοκρατίας.
Ο καλπάζων ψευδεπίγραφος προοδευτισμός, συνθλίβει οιαδήποτε παραδοσιακή αξία, καλύπτοντας την υπό την κίβδηλη δορά του εκσυγχρονισμού, αναγόμενο εις το προοδευτικό «προτσές» μετασχηματισμού της κοινωνίας, προς μία νέα τάξη πραγμάτων.
Αρωγοί προς τη μνησθείσα δρομολογουμένη αλλοτρίωση και διαφθορά, καθίστανται συλλήβδην και ανεξαιρέτως άπαντα τα κοινοβουλευτικά ανθελληνικά κόμματα, προεχόντως και κυρίως της αριστεράς, η οποία αποβλέπει εις τη διάλυση των ριζών και της ταυτότητας της Ελλαδικής κοινωνίας.
Εν τω πλαισίω λοιπόν αυτών, η μετάλλαξη της κοινωνίας, η έλλειψη αρχών και αξιών, η μονομερώς προαγωγή νοσηρών προτύπων και ο εξοστρακισμός υγιών προτύπων ερειδόμενη εις την ιστορία και τον πολιτισμό μας, αποτελούν συνειδητές επιλογές της κοινωνίας, η οποία απεμπολεί το εθελόθυτον του παρελθόντος μας, το «Μολών Λαβέ», δηλονότι την οντολογική ιαχή της θυσιαστικής αυταπάρνησης του διαιώνιου Ελληνικού Πολιτισμού, ο οποίος σφυρηλατήθηκε, δυνάμει ιστορικών τεκμηρίων νομοτελειακά εις τις βάσεις της εν επιγνώσει θυσίας, προς σκοπό τη λύτρωση και επί τω τέλει η συλλογικότητα του έθνους να ανανήψει και αναστηθεί.
Η πεμπτουσία του Ελληνικού Πολιτισμού, συμπυκνώνεται εύγλωττα εις όλα τα ιστορικά κείμενα, αρκεί να διηθήσει απροκατάληπτα, ούτως ώστε να μυηθεί εις το νάμα της καταγωγικής του προέλευσης, ούτως ώστε να αντιμετωπίσει με λυσιτέλεια τους αρειμάνιους πολέμιους του Ελληνισμού και της ζώσης Ορθόδοξου παραδόσεως.
Ως εκ τούτου, λίαν σκοπίμως, οι ανθέλληνες πολιτικοί οι οποίοι ομολογούν ασμένως την επίλυση του οξέος και ακανθώδους δημογραφικού δια τους μετανάστες, καθότι επιθυμούν γηθοσύνως την άρδην και ράγδην αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού και εν γένει, κατά εν τω άμα, την ολοσχερή εξαφάνιση του Ελληνισμού, δια τον απλό λόγο, ότι αποτελεί τη μήτρα του παγκόσμιου πολιτισμού, ενώ οι σύγχρονοι αυτοί επιγενόμενοι, όψιμοι, πολιτισμικά «ιμπεριαλιστές» αμιλλώνται παγκοσμίως τους Έλληνας, δια να ιδιοποιηθούν επ’ ωφέλεια των την πρωτοκαθεδρία του παγκόσμιου πολιτισμού.
Ως έπος ειπείν ας διαμηνύσουμε προς πάσα κατεύθυνση, βαίνοντες εις την κόψη του επισφαλούς της αριστοκρατικής ελευθερίας του ήθους μας, «Μολών Λαβέ».
