Όταν επί είκοσι χρόνια η Τουρκία προετοιμαζόταν σε επίπεδο εξοπλιστικών προγραμμάτων, επιχειρησιακού, πολιτικού και στρατηγικού σχεδιασμού, να αποκτήσει συντριπτική υπεροχή έναντι της Ελλάδας, κυρίως στον αέρα και στη θάλασσα, τα αρμόδια… ιδρύματα αποκοίμιζαν τις κυβερνήσεις με ανόητες ημερίδες και εκθέσεις, με τραγικά αποτελέσματα για την πατρίδα μας.
Σάββας Καλεντερίδης*
Αν κρίνει δε κανείς αντικειμενικά και εντελώς ουδέτερα το ρόλο αυτών των… ιδρυμάτων άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τελικά στόχος τους ήταν να καταστεί η Ελλάδα μια χώρα μειωμένης κρατικής κυριαρχίας, υπό την επιρροή της Τουρκίας.
-ΔΕΝ προειδοποίησαν έγκαιρα τις κυβερνήσεις για το μέγεθος της απειλής που αποτελεί το μεταναστευτικό, το οποίο είναι εντεταγμένο στον εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας.
-ΔΕΝ προειδοποίησαν έγκαιρα της κυβερνήσεις για την πορεία της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας της γείτονος.
-ΔΕΝ προειδοποίησαν έγκαιρα τις κυβερνήσεις για τις εξελίξεις στη γείτονα στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (ΜΕΑ).
-ΔΕΝ πρότειναν έγκαιρα στην Ελλάδα τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της απειλής από τα ΜΕΑ, μέχρι και ο πιο αδαής είδε το ρόλο τους στη Λιβύη και το Ναγκόρνο – Καραμπάχ.
-ΔΕΝ προειδοποίησαν έγκαιρα την Ελλάδα για την τραγική –εφιαλτική θα έλεγα– κατάσταση που θα είχαμε περιπέσει, σε περίπτωση που η πολεμική αεροπορία της γειτονικής χώρας αποκτούσε τα 116 αόρατα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35.
-ΔΕΝ προειδοποίησαν έγκαιρα την Ελλάδα για την υπογραφή της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και το πόσο καταστροφικό θα ήταν αυτό για την Ελλάδα και την Κύπρο.
-ΔΕΝ προειδοποίησαν έγκαιρα την Ελλάδα για το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», με το οποίο η Τουρκία μεθοδικά και με την εμπλοκή πολλών υπουργείων, δημιουργεί σταδιακά προϋποθέσεις για τον έλεγχο του μισού Αιγαίου. Μια από τις ενέργειες αυτές, που εντάσσεται στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», είναι η αποστολή του ερευνητικού σκάφους «Çeşme» στην καρδιά του Αιγαίου, «στα δυτικά όρια της Γαλάζιας Πατρίδας», όπως λένε οι ίδιοι οι Τούρκοι.
-ΔΕΝ, δεν, δεν, δεν…
Τελικά, ότι δεν έγινε με μέθοδο και με βάση στρατηγικό σχεδιασμό, για να αποφύγει η Ελλάδα να φινλανδοποιηθεί, όπως με απύθμενο πραγματικά θράσος πρότεινε δημοσίως Έλληνας ακαδημαϊκός δάσκαλος, έγινε έστω και τσαπατσούλικα, εξ ανάγκης.
Όταν η τουρκική επιθετικότητα ξεπέρασε κάθε όριο, με την έξοδο του «Oruç Reis» στη – με βάση το δίκαιο της θάλασσας – ελληνική υφαλοκρηπίδα, όταν η κυβέρνηση διαπίστωσε ότι χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, τότε πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τις εκθέσεις και τις εκτιμήσεις των… ιδρυμάτων και αποφάσισε να προχωρήσει σε προμήθεια οπλικών συστημάτων αλλά και σε μια σειρά από πολιτικο-διπλωματικές ενέργειες, που θα ενίσχυαν τη θέση της χώρας.
Όλα αυτά τα χρόνια, οι ίδιες οι κυβερνήσεις με την ολιγωρία τους στα θέματα της εθνικής άμυνας, αλλά και με τα μηνύματα που έδιναν πρωθυπουργοί, υπουργοί, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες και σχολιαστές, είχαν δώσει την εντύπωση στην Τουρκία ότι αποδεχόμαστε τη φινλανδοποίηση, ότι δηλαδή η Ελλάδα είναι ένα κράτος μειωμένης κυριαρχίας και ότι σε σοβαρά ζητήματα θα λαμβάνει την άποψη της Τουρκίας και μετά θα προχωρά στην υλοποίησή τους.
Το κακό ξεκίνησε με τα 12 μίλια, που τόσα χρόνια η Ελλάδα δεν προχωράει στην επέκτασή τους, επειδή δεν έδωσε την άδεια η Άγκυρα, και συνεχίστηκε με την άρνηση της κυβέρνησης της Αθήνας σε αίτημα της Λευκωσίας να οριοθετήσουν Κύπρος και Ελλάδα την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, γιατί αυτό θα ενοχλούσε την Άγκυρα.
Και το κακό συνεχιζόταν για χρόνια και φθάσαμε στο σημείο η φωνή της Άγκυρας να είναι στου Μαξίμου, για να μη γίνει καμία στραβή και κάνει κάτι η κυβέρνηση της Αθήνας που θα ενοχλούσε την Τουρκία!!!
Το κακό συνεχιζόταν, μέχρι που η τουρκική απειλή έφθασε στο σημείο να απειλήσει το ίδιο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Μέχρι που η Τουρκία επιχείρησε να ανατρέψει την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τη σχεδιασμένη από το τουρκικό κράτος εισβολή στις Καστανιές, την Καθαρά Δευτέρα του 2020, μέχρι που η Ελλάδα παρακολουθούσε αδύναμη επί τρεις μήνες το «Oruç Reis» να παραβιάζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα ακόμα και έξι μίλια από το Καστελόριζο και τη Ρόδο.
Μετά από όλα αυτά, όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και το πολιτικό σύστημα με τις λεγόμενες ελίτ, αποφάσισαν να κάνουν μέσα σε μερικούς μήνες αυτά που θα έπρεπε να κάνουν τόσα χρόνια.
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, έστω και με ανορθόδοξο τρόπο, αποφάσισε να σηκώσει κεφάλι.
Εξοπλιστικά προγράμματα, τριμερείς, τετραμερείς και πενταμερείς συναντήσεις, συμφωνίες, συμμαχίες, στρατηγική καταγγελίας της Τουρκίας στην ΕΕ και επιβολής κυρώσεων και άλλα…
Όλα αυτά καλά. Μέχρι που ξαναχτύπησε την Ελλάδα ο ιός του ανορθολογισμού και του ραγιαδισμού.
Η Τουρκία, στρυμωγμένη διπλωματικά, εν όψει πολύ σοβαρών γεωπολιτικών και γεωενεργειακών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, αποφάσισε να παίξει το χαρτί της ΕΕ. Όμως, έπρεπε να ξεπεράσει το εμπόδιο Κύπρος και Ελλάδα, να ξεπεράσει τις κυρώσεις, για τις οποίες είχε εργαστεί αρκετά αποτελεσματικά η ελληνική διπλωματία.
Έτσι, η Τουρκία και οι σύμμαχοί της στην ΕΕ, επινόησαν τις «διερευνητικές» ως όχημα για να ξεπεράσουν τον ελλαδικό-κυπριακό σκόπελο. Και για άλλη μια φορά η Ελλάδα, όπως με το Σκοπιανό, ακύρωσε τον εαυτό της.
Ενώ η επισπεύδουσα είναι η Τουρκία, όπως ήταν τα Σκόπια, η Ελλάδα έκανε ένα απίστευτο δώρο στην Τουρκία, αποδεχόμενη την έναρξη των διερευνητικών χωρίς να θέσει σοβαρούς όρους.
Για παράδειγμα, οι όροι θα μπορούσαν να είναι οι εξής:
- Κατάργηση του τουρκολυβικού μνημονίου, το οποίο, άλλωστε, η ίδια η ΕΕ θεωρεί παράνομο.
- Κατάργηση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».
- Κανένα ερευνητικό πλοίο στις ελληνικές θάλασσες.
- Κόψιμο με το… μαχαίρι των μεταναστευτικών ροών σε Κύπρο και Ελλάδα.
Μια χώρα που θέλει να λέγεται κυρίαρχο κράτος που τη σέβονται οι σύμμαχοί της αλλά και οι εχθροί της, έτσι πρέπει να συμπεριφέρεται.
Γιατί όταν κάνεις τριμερείς, τετραμερείς και πενταμερείς, για να καταγγείλεις την τουρκική επιθετικότητα και την άλλη μέρα τα κάνεις όλα γαργάρα και αρχίζεις διερευνητικές, στην ουσία άνευ όρων, δίνοντας συγχωροχάρτι στην Τουρκία, τότε δε σε πιστεύει κανείς, δεν πιστεύει κανείς ότι αξίζεις τη συμμαχία του, τότε σου ‘ρχεται κατακέφαλα το «Çeşme», μεταξύ 6 και 12 μιλίων, στα «δυτικά όρια της Γαλάζιας Πατρίδας»…
Όχι μόνο ο πρωθυπουργός, αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος μαζί με τις λεγόμενες ελίτ, πρέπει να αντιληφθούν ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά, για να μην πω όλα, στον τρόπο αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας, αν δε θέλουν κάποια μέρα να δουν την Τουρκία να κομπορρημονεί ότι άλλαξε το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, μετά από κάποια άλλη «Επιχείρηση Ειρήνης». Και διώξτε την αλητεία των ιδρυμάτων, όσο είναι καιρός.
*Ο Σάββας Καλεντερίδης (Βέργη Σερρών, 1960) είναι Έλληνας αξιωματικός εν αποστρατεία, πρώην πράκτορας της ΕΥΠ και μετέπειτα συγγραφέας και γεωστρατηγικός αναλυτής.
