Διά της υφιστάμενης καταστάσεως, της παγκόσμιας διακυβέρνησης της πανδημίας, αναδεικνύεται η συλλήβδην και συντεταγμένη Κρατική άσκηση Θεσμικής βίας, προς την αυτόχρημα κατάδηλη παραβίαση των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, με συνέπεια να εγκαινιαστεί εφεξής, η νεοπαγής τάξη πραγμάτων, ενός «αντεστραμμένου», της κοινής λογικής, κόσμου, όπου η πανδημία «φετιχοποιείται» και η αντίθετη δε άποψη διώκεται απηνώς.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
Οι θεσμοί δε, καταβαραθρώνονται παραχρήμα, υποκαθιστάμενοι πλήρως και στανικώς, από τη φαιά προπαγάνδα, ορισμένων εκ των συστημικών μέσων μαζικής ενημερώσεως, τα οποία φωτίζουν δολίως, ορισμένες πτυχές (ιατρικές, νομικές, πολιτικές) του όλου ακανθώδους ζητήματος περί της πανδημίας, ενσπείροντας εσκεμμένα τοιουτοτρόπως, τρόμο φόβο και ανησυχία, εις τον κόσμο, διά την αντιμετώπιση τής πανδημίας, με αποτέλεσμα η δημοκρατία μας, μετά ταύτα και κατά ταύτα, να υποσκάπτεται πλέον εκ βάθρων, διά της στυγνής επιγενόμενης τιμωρίας, οιουδήποτε τολμά να αρθρώσει διαφορετική, ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη, επιστημονική άποψη, η οποία παρεκκλίνει και απάδει της αυθεντικής, καθεστωτικής, δεσπόζουσας κρατούσας απόψεως, του παντοδύναμου οιονεί «Σιδηρούν Παραπετάσματος».
Η «θρησκεία της πολιτικής ορθότητας», εν ονόματι της ασύμμετρου απειλής, της οιονεί «Σταυροφορίας» της πανδημίας, ως τη σύγχρονη, καινοφανή μορφή, της πάλαι ποτέ προκρούστειας Ιεράς Εξέτασης του Μεσαίωνα, η οποία κατά τρόπο ολοκληρωτικό ποινικοποιεί το φρόνημα, εξουδετερώνει τον αντιφρονούντα με το μειωτικό στίγμα του αδαούς ή με τη μετέλευση του ανυπερθέτως επιλήψιμου αξιολογικού χαρακτηρισμού του «συνωμοσιολόγου», τιτρώσκοντας ούτως βαναύσως την προσωπικότητα του εκάστοτε πολίτη, κατατείνει, αφενός εις το να νομιμοποιήσει στρεβλώς, εις το συλλογικό υποσυνείδητο της μάζας, τον ως άνω προρρηθέντα παραλογισμό του «ανεστραμμένου κόσμου» ως μία ομαλή «κανονικότητα», δημιουργώντας τεχνηέντως, το κίβδηλο άλλοθι μίας μόνιμης κατάστασης ανάγκης, περί της διηνεκούς αναστολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και εξ ετέρου να πατάξει τους, «εγκληματίες σκέψεως και συνείδησης», πολίτες, εξοστρακίζοντας τους, ως τρομοκράτες και επικίνδυνους διά τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Η ζωή μας πλέον ενόψει του αόρατου και εξόχως τούτου σημαντικού εχθρού, ουδέποτε θα είναι όπως το παρελθόν, καθότι θα εξαρτώμεθα πλήρως και απολύτως από τη βούληση του παντοδύναμου κράτους, υπό το πρόσχημα ότι ενεργεί επ’ ονόματι και διά λογαριασμό των ελευθεριών μας.
Εν Ελλάδι, το παράδοξο έγκειται εις το γεγονός, ότι ουδόλως η κυβέρνηση ενδιαφέρεται ουσιαστικά διά τη δημόσια υγεία, αλλά μόνο διά την επιβολή, διά πυρός και σιδήρου, του περίφημου εμβολίου καθ’ οιονδήποτε τρόπο.
Η δημοκρατία έχει καταλυθεί και εξ αφορμής της πανδημίας έχει επιβληθεί μία ιδιότυπη δικτατορία, εκ της οποίας έχει οικοδομηθεί μία νέα κοινωνική τάξη πραγμάτων, όπου οι σώφρονες – συνετοί, υπακούουν τυφλά εις τις υγειονομικές επιταγές και οι έτεροι, οι αντιφρονούντες, οι οποίες διώκονται απηνώς και αποκλείονται από οιαδήποτε μορφή κοινωνικής συναλλαγής ως επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Η κατίσχυση του παραλογισμού αποτελεί ένα συστατικό της εποχής μας, όπου όμως αμβλύνεται και δε γίνεται εις μεγάλο βαθμό καταληπτό εκ των μαζών, οι οποίες, εκούσες – άκουσες, καθίστανται κυριαρχημένες εκ της φόβου του μέλλοντος και την αβεβαιότητα περί της υγείας τους.
Η αφετηρία του τέλους έχει θιγεί πλειστάκις, καθώς και οι παραλληλισμοί με την οργουελιανή πραγματικότητα, όπου όποιος αρνείται την ψευδή πραγματικότητα την οποία του επιβάλλει το σύστημα θα στιγματίζεται ως εγκληματίας σκέψεως και θα απομονώνεται.
Η παγκόσμια αυτή μηχανή ψεύδους συνιστά τη μετάβαση μας προς μία καινοφανή πραγματικότητα, η οποία κατατείνει εις τον καθολικό εξανδραποδισμό της ψυχής μας υπό τις σκοτεινές αυτές δυνάμεις ψεύδους, οι οποίες φοβούνται το αυτεξούσιο της ελευθερίας του ανθρωπίνου προσώπου.
Άξιο δε μνείας ει το παίγνιο υποταγής των μαζών, συστρατεύεται και η επίσημη Εκκλησία, η οποία ως οιονεί φερέφωνο και θεραπαινίδα του συστήματος αναπαράγει στείρα την προπαγάνδα του συστήματος, γεγονός το οποίο ξενίζει και αλλοτριώνει το ποίμνιο, με αποτέλεσμα οι Ιερείς να μετατρέπονται σε προβατόσχημους λυκοποιμένες.
Συνελόντι ειπείν, καθίσταται αδήριτη η ανάγκη άπαντες, το γε νυν έχον, να νήφουμε και να γρηγορούμε, φρικτωρούντες περί της ακεραιότητας της αληθείας, ως εκ τούτου αιτιωδώς ενταύθα παραθέτω, εν είδει κατακλείδας, το εξής: «Είναι αβέβαιο που με αναμένει ο Θάνατος, ας τον αναμένουμε παντού. Η προμελέτη του Θανάτου, είναι προμελέτη της Ελευθερίας. Όποιος έμαθε να πεθαίνει, ξέμαθε να είναι δούλος. Η γνώση του θανάτου μάς απελευθερώνει από κάθε υποτέλεια και εξαναγκασμό».
*Ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς είναι δικηγόρος Παρ΄Αρείω Πάγω. Σπούδασε Νομικά στη Νομική Αθηνών Ε.Κ.Π.Α και Δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και έκανε το πρώτο μεταπτυχιακό του στην Πάντειο Σχολή, στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα με τίτλο «Νομικός Πολιτισμός» (Αστικό, Διοικητικό, Ποινικό Δίκαιο και η Ε.Σ.Δ.Α) και το δεύτερο μεταπτυχιακό του, στη Νομική Σχολή Αθηνών στο Δίκαιο της Πληροφορικής, Κοινωνιολογία του Δικαίου και Εκκλησιαστικό Δίκαιο (Ε.Κ.Π.Α). Εκπαιδευθείς ως διαμεσολαβητής στην επίλυση ιδιωτικής φύσεως διαφορών, αστικού και εμπορικού δικαίου, κατά το Ν.3898/2010 κατ’ εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2008/52/ΕΚ, Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε εφαρμογή του άρθρου 7 παράγραφος 1 του Ν. 3898/2010 (Α’211).
