Του Γιώργου Στυλ. Γκιούσμα
Με την πλήρη συγκατάθεση της οικογένειας του, η διοίκηση των Montreal Canadiens, καθώς και η κυβέρνηση του Κεμπέκ, οργάνωσαν την «αποχαιρετιστήρια τελετή» του Guy Lafleur.
Λαϊκό προσκύνημα: Επί δύο συνεχόμενες μέρες, την Κυριακή 1 Μαΐου και τη Δευτέρα 2 Μαΐου, δεκάδες χιλιάδες άτομα περίμεναν να αποχαιρετίσουν τον «ήρωα» τους, στο δημόσιο χώρο που αξιοποίησε για αυτή την περίπτωση η διοίκηση της ομάδας των Montreal Canadiens στο Bell Centre.
Καθώς περίμεναν, οι περισσότεροι είχαν πολλά να πουν για τον ήρωα τους. Η σύζυγος, οι δυο γιοι του και μέλη της οικογένειας ήταν εκεί, δεχόμενοι τα συλλυπητήρια από άγνωστα άτομα αλλά και από άτομα που ένοιωθαν την ίδια λύπη για το χαμό του Lafleur που αγαπούσαν σα δικό τους άνθρωπο.
Η Κηδεία: Την πομπή από το Bell Centre μέχρι τον καθεδρικό συνόδευε τμήμα της Αστυνομίας του Μόντρεαλ, συμπεριλαμβανομένου του ιππικού της. Η εθνική κηδεία του Guy Lafleur έγινε την Τρίτη 3 Μαΐου, στον καθεδρικό ναό Marie-Reine-du-Monde και ήταν -όπως και ο Lafleur- προσβάσιμη για όλους ανεξαιρέτως. Για να μπορούν να την παρακολουθήσουν όσοι ήθελαν δημιουργήθηκε μια υπαίθρια πλατεία και στο κέντρο υπήρχαν δύο γιγαντιαίες οθόνες.
Η διαδρομή της πομπής, καθώς και η τελετή μεταδιδόταν σε τηλεοπτικά δίκτυα, στο Διαδίκτυο, καθώς και σε οθόνες εντός και εκτός του καθεδρικού ναού. Το φέρετρο, τυλιγμένο στα χρώματα της ομάδας των Montreal Canadiens, μεταφέρθηκε από πρώην συμπαίκτες του «Ξανθού Δαίμονα» κάνοντας την είσοδό του μπροστά στα μάτια πολλών αξιωματούχων και τουλάχιστον εκατό ανθρώπων από το ευρύ κοινό.
Αρκετά δημόσια πρόσωπα από όλα τα κοινωνικά στρώματα ήταν παρόντα για να αποχαιρετήσουν το μεγάλο αστέρι του χόκεϊ. Μεταξύ αυτών, οι πρωθυπουργοί του Καναδά Justin Trudeau και του Κεμπέκ François Legault.
Την περιγραφή της τελετής, καθώς και την παρουσίαση των ομιλητών, έκανε ο εκφωνητής της ομάδας, Michel Lacroix.
Ο Patrick Roy: Ο πρώην τερματοφύλακας Patrick Roy δε δίστασε να επαινέσει τον Guy Lafleur, τον οποίο θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους, τόσο από άποψη αθλητισμού όσο και από άποψη ανθρώπου. «Στη δεκαετία του 1970, όλοι οι νεαροί παίκτες χόκεϊ στο Κεμπέκ ονειρεύονταν να είναι Guy Lafleur. Εγώ ονειρευόμουν να γίνω Ken Dryden για να παίξω μια μέρα στην ίδια ομάδα με τον Guy Lafleur. Ήταν ένας παίκτης μεγαλύτερος από τη ζωή του οποίου τα κατορθώματα και η επιδεξιότητα του δεν είχαν κανένα όριο», σημείωσε ο πρώην τερματοφύλακας Patrick Roy. «Ήταν το είδωλο, ο ήρωας, η έμπνευση, η ζωντανή απόδειξη ότι κάποιος μπορεί και πρέπει να ονειρεύεται ακόμα και μεγάλα άπιαστα πράγματα», τόνισε.
Στο τέλος η Ginette Reno, αγαπημένη τραγουδίστρια του Lafleur, έδωσε μια υπέροχη ερμηνεία του τραγουδιού της L’Essentiel.
O Larry Robinson: «Ο Guy ήταν λίγο τρελός ως συμπαίκτης», είπε ο άνθρωπος με το παρατσούκλι «Big Bird». Μερικές φορές τρόμαζε τα παιδιά. Καθόμασταν στα αποδυτήρια και ετοιμαζόμαστε να πηδήξουμε στον πάγο. Ο Guy μπορούσε να σπάσει τα μπουκάλια νερού και υπήρχε μια μικρή παρακινητική ομιλία. Μας έλεγε συχνά ότι θέλαμε να παίξουμε χόκεϊ επειδή δε θέλαμε να μείνουμε στο σχολείο».
«Ο Guy πάντα έφτανε πρώτος στην αρένα. Είχε καπνίσει τέσσερα ή πέντε τσιγάρα και είχε πιει πέντε καφέδες. Αλλά αυτή ήταν η ρουτίνα του. Αγαπούσε το χόκεϊ τόσο πολύ. Μου έμοιαζε γι’ αυτό».
Ο Mario Tremblay: Ο Mario Tremblay βυθίστηκε επίσης στις αναμνήσεις του για να μιλήσει για τον τελευταίο από τους τρεις μεγάλους «τενόρους» των Habs μετά τον Maurice Richard και τον Jean Béliveau.
«Για έξι χρόνια, ήταν ο πρώτος σκόρερ. Είπα στα παιδιά: είμαστε τυχεροί, είμαστε στον πάγκο και βλέπουμε αυτό το θέαμα κάθε βράδυ, πληρωνόμαστε για να το δούμε αυτό, είναι όμορφο!».
«Η ομορφιά του είναι ότι ο Guy είναι από το Thurso και δεν έχει αλλάξει ποτέ παρά την ιδιότητά του ως μεγάλο αστέρι. Εμείς, οι νεότεροι, μάθαμε από αυτό, να βλέπουμε αυτούς τους τύπους να είναι τόσο επιτυχημένοι και να παραμένουν ταπεινοί. Όταν μιλάμε για το πέρασμα του δαυλού… Στη δεκαετία του 1970, ήταν όλοι καλά παιδιά. Κανείς δεν πίστευε ότι ήταν κάποιος άλλος. Όλοι άφησαν τον εγωισμό τους στην πόρτα. Αυτό προέρχεται από τους Guy Lafleur, Jean Beliveau και Serge Savard».
Ο γιος του Μάρτιν: Συγκινητική ήταν η ομιλία του γιου Μάρτιν για τον πατέρα του. «Στις αρχές της ζωής μου, συνειδητοποίησα ότι είχα έναν εξαιρετικό πατέρα ως άνδρα. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θαυμάζω στον πατέρα μου. Αυτό που έρχεται αμέσως στο μυαλό είναι ότι πάντα φρόντιζε την οικογένειά του παρά τις πολλές δεσμεύσεις του. Ήταν περήφανος για εμάς, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές που περάσαμε ως οικογένεια. Πάντα ήθελε το καλύτερο για τη μητέρα μου, τον αδερφό μου κι εμένα. Ήθελε να φροντίσει τους πάντες, ακόμα και τους ανθρώπους που δε γνώριζε», κατέληξε ο γιος του.
Στους αιθέρες: Όπως είχε ανακοινωθεί, αεροπλάνα CF-18 πέταξαν πάνω από τον αέρα κοντά στον καθεδρικό ναό, καθώς το φέρετρο έβγαινε από τον καθεδρικό. Τα αεροσκάφη τιμούσαν τον Lafleur ως επίτιμο Συνταγματάρχη της Βασιλικής Καναδικής Πολεμικής Αεροπορίας. Το όνομα του ως τιμώμενος συνταγματάρχης ήταν γραμμένο έξω από πιλοτήριο του CF-18 με την επιγραφή: «καλή ξεκούραση εν ειρήνη ξανθέ δαίμονα». Το όλο θέαμα ακολούθησε μια μακρά επευφημία από τον κόσμο που ήταν παρών στον καθεδρικό. Έξω, παιζόταν το τραγούδι του Φρανκ Σινάτρα «My Way» ένα από τα αγαπημένα του Lafleur. Τα χειροκροτήματα και οι κραυγές στο όνομα του «Guy, Guy, Guy» ήταν πιο δυνατά από τη φωνή του Σινάτρα!
