spot_img
spot_img
Home Blog Page 275

Υπεγράφη η συμφωνία για τα Rafale

0
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, Νίκος Παναγιωτόπουλος και η Γαλλίδα ομόλογός του, Φλοράνς Παρλί, υπέγραψαν τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τη σύμβαση για την προμήθεια των 18 γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Rafale.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, Νίκος Παναγιωτόπουλος και η Γαλλίδα ομόλογός του, Φλοράνς Παρλί, υπέγραψαν τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τη σύμβαση για την προμήθεια των 18 γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Rafale.

«Η προμήθεια των γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Rafale αποτελεί ορόσημο στη διμερή αμυντική συνεργασία μας και, ευρύτερα, στις σχέσεις Ελλάδας-Γαλλίας» υπογράμμισε στη δήλωσή του μετά την υπογραφή της συμφωνίας, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Ο Ν. Παναγιωτόπουλος τόνισε ότι η συμφωνία θα συμβάλλει «στην περαιτέρω ενίσχυση της μαχητικής ικανότητας και της αποτρεπτικής ισχύος της Πολεμικής Αεροπορίας και των Ενόπλων Δυνάμεων, βασική αποστολή των οποίων είναι η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας».

«Είμαστε», είπε ο Ν. Παναγιωτόπουλος, «πραγματικά υπερήφανοι, καθώς ποτέ ξανά οι διαπραγματεύσεις για ένα τόσο σύνθετο και μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν ολοκληρώθηκαν τόσο γρήγορα και τόσο μεθοδικά».

Ο υπουργός έδωσε συγχαρητήρια σε όσους συμμετείχαν και από τις δύο πλευρές, ενώ επεσήμανε ότι «με την απόκτηση των μαχητικών αεροσκαφών Rafale η δύναμη πυρός της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας θα πολλαπλασιαστεί».

Αναφερόμενος στα ειδικά χαρακτηριστικά των Rafale, ο Ν. Παναγιωτόπουλος δήλωσε ότι «τα προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα (αισθητήρες ραντάρ, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου κ.λπ.), σε συνδυασμό με τα στρατηγικού χαρακτήρα όπλα τους, τα καθιστούν σημαντικό παράγοντα αεροπορικής υπεροχής».

Μιλώντας για την επιλογή της αγοράς των γαλλικών μαχητικών, ο υπουργός τόνισε το στρατηγικό χαρακτήρα των ελληνο-γαλλικών σχέσεων, καθώς «και την αμέριστη στήριξη της Γαλλίας στη χώρα μας, απέναντι σε προκλήσεις και απειλές».

«Η συμφωνία», είπε ο Ν. Παναγιωτόπουλος, «επιβεβαιώνει μία μακροχρόνια παράδοση εξαιρετικών σχέσεων συνεργασίας μεταξύ των χωρών μας, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο περιφερειακών και διεθνών οργανισμών. Σχέσεις που εδράζονται στην αλληλεγγύη και την ισχυρή, διαχρονική και ειλικρινή φιλία των χωρών και των λαών μας, ήδη από την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης το 1821, και τη συνεισφορά των Γάλλων φιλελλήνων και της Γαλλίας, ως μεγάλης δύναμης, στον εθνικό αγώνα για την ελευθερία».

«Με την ομόλογό μου κυρία Παρλί», πρόσθεσε ο ίδιος, «εκφράσαμε την ικανοποίησή μας για το υψηλό επίπεδο των διμερών αμυντικών μας σχέσεων, αλλά και ευρύτερων συνεργασιών μας, που θα διευρυνθούν ακόμα περισσότερο τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο. Επιπλέον, είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις για τη συνεργασία μας στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Αμυντικών Πρωτοβουλιών και τη συμμετοχή μας στη “Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (Permanent Structured Cooperation – PESCO)”, καθώς και τα βήματα υλοποίησης του οράματος, που συμμεριζόμαστε με τη Γαλλία, για την Ευρώπη της Άμυνας».

«Συζητήσαμε», συνέχισε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, «τις προκλήσεις ασφαλείας και σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και την κοινή μας θέληση να συνεισφέρουμε στην ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία στην ευρύτερη περιοχή, με θεμέλιο το σεβασμό των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των αρχών της καλής γειτονίας».

Από την πλευρά της, η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας Φλοράνς Παρλί, σε δηλώσεις της μετά την υπογραφή της σύμβασης, στάθηκε στη διαχρονική σχέση φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Επεσήμανε δε, ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που αποκτά τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale.

Η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας διευκρίνισε ότι η προμήθεια των Rafale λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής αποτρεπτικής ικανότητας για την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, ενώ προανήγγειλε τη συμμετοχή της Γαλλίας στην άσκηση «Σκύρος» καθώς και στην άσκηση «Ηνίοχος» τον Απρίλιο, με 8 αεροσκάφη Rafale.

Η Φλοράνς Παρλί ανέφερε, επίσης, ότι το γαλλικό αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκολ, στο πλαίσιο της αποστολής του στα τέλη Φεβρουαρίου, θα πλεύσει στην Ανατολική Μεσόγειο συνοδευόμενο από φρεγάτα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. 

«Η ελπίδα που θα διατυπώσω είναι να συνεχιστεί η σχέση εμπιστοσύνης Ελλάδας – Γαλλίας» είπε η Γαλλίδα υπουργός ενώ ανέφερε, ακόμη, ότι η Γαλλία «θα διαβιβάσει σύντομα προτάσεις στην Ελλάδα για να ανανεώσει το στόλο του Πολεμικού της Ναυτικού».

Στις διμερείς συνομιλίες, που προηγήθηκαν της υπογραφής της σύμβασης, στην αίθουσα «Ιωάννης Καποδίστρια», συμμετείχαν από ελληνικής πλευράς ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, Αλκιβιάδης Στεφανής, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, ο γ.γ. του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Αντώνιος Οικονόμου, ο αρχηγός ΓΕΑ Γεώργιος Μπλιούμης, ο διευθυντής του γραφείου του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Αθανάσιος Βάλαρης, ο πρέσβης ετ Ελευθέριος Αγγελόπουλος, καθώς και ο γενικός διευθυντής της γενικής διεύθυνσης αμυντικών εξοπλισμών και επενδύσεων, Θεόδωρος Λάγιος.

Από γαλλικής πλευράς, πέραν της υπουργού Άμυνας, Φλοράνς Παρλί, συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Γάλλος πρέσβης στην Αθήνα Πατρίκ Μεσονάβ, ο αρχηγός της γαλλικής αεροπορίας στρατηγός Φιλίπ Λαβίν, ο σύμβουλος βιομηχανικών υποθέσεων της γαλλικής κυβέρνησης Μ. Ντεσίντ και η σύμβουλος ευρωπαϊκών υποθέσεων της γαλλικής κυβέρνησης Μ. Καντάν.

Εξάλλου, σύμφωνα με πληροφορίες, εντός του πρώτου δεκαημέρου του Φεβρουαρίου, τα πρώτα γαλλικά Rafale θα προσγειωθούν στην Τανάγρα για συνεκπαίδευση με αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας.

Υπενθυμίζεται, ότι το συνολικό κόστος κτήσης των 18 αεροσκαφών ανέρχεται σε 1,92 δισ. ευρώ χωρίς κρατήσεις. Εξ αυτών, τα έξι είναι καινούργια και τα δώδεκα μεταχειρισμένα.

Το κόστος για τον εξοπλισμό των αεροσκαφών (τηλεκατευθυνόμενα βλήματα Meteor) καθώς και τις απαραίτητες αναβαθμίσεις των υπαρχόντων βλημάτων (τύπου Mica, Scalp και Ecoxet) ανέρχεται σε 400 εκατ. ευρώ χωρίς τις κρατήσεις.

Η παραλαβή των πρώτων έξι μεταχειρισμένων μαχητικών θα ξεκινήσει τον Ιούλιο του 2021 με ρυθμό ένα ανά μήνα. Τα έξι καινούργια μαχητικά θα παραληφθούν την άνοιξη του 2022, ενώ τα τελευταία έξι μεταχειρισμένα αναμένεται να παραδοθούν αρχές του 2023.

Οι πρώτοι πιλότοι και τεχνικοί της Πολεμικής Αεροπορίας αναμένεται να ταξιδέψουν στη Γαλλία το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα για να εκπαιδευτούν.

Μητσοτάκης: «Συζητάμε μόνο οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών»

0
Μητσοτάκης: «Συζητάμε μόνο οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών»

Ένα σαφές μήνυμα προς την Τουρκία έστειλε τη Δευτέρα 25/1 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τις δηλώσεις του, μετά τη συνάντησή του με την υπουργό Άμυνας της Γαλλίας Φλοράνς Παρλί στο Μέγαρο Μαξίμου, με αφορμή την υπογραφή της συμφωνίας για την απόκτηση των 18 Rafale που θα αποτελέσουν τη νέα Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας της Ελλάδας.
Ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στην επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία (σ.σ.: Δευτέρα 25/1) τόνισε ότι η ειλικρίνεια και η ισορροπία είναι προϋποθέσεις που ευνοούν το διάλογο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών «που είναι και το αντικείμενο αυτών των διερευνητικών» και πρόσθεσε ότι «η θωράκιση της Ελλάδας ποτέ δεν αποτέλεσε κίνδυνο για κάποια άλλη χώρα. Αντιθέτως, ήταν πάντα ένας παράγοντας ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή».
Ο κ. Μητσοτάκης αναφερόμενος στην προμήθεια των γαλλικών αεροσκαφών Rafale επισήμανε με νόημα, ότι αυτή η αγορά «αντανακλά το δόγμα της εθνικής μας στρατηγικής σύμφωνα με τo οποίo η άμυνα μας είναι ένας “δίδυμος” πυλώνας της εξωτερικής μας πολιτικής».
«Αποτελεί ένδειξη της ανάγκης άμεσης και πιο στενής στρατιωτικής συνεργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο στη Μεσόγειο. Στη “mare nostrum” όπως την αποκαλεί εύστοχα ο Πρόεδρος Μακρόν, εφόσον εκεί συναντώνται τα ζωτικά συμφέροντα όλων των χωρών της Ε.Ε.»
πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.
Ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι η αγορά των αεροσκαφών εντάσσεται σε ένα πρόγραμμα ανανέωσης εξοπλισμού και στους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, και πρόσθεσε ότι είναι η τρίτη φορά που η Πολεμική Αεροπορία της χώρας μας εμπιστεύεται τη γαλλική βιομηχανία, καθώς προηγήθηκε και το Mirage F1 εδώ και περίπου μισό αιώνα και το Mirage 2000 εδώ και περίπου 30 χρόνια και η εκδοχή 2000-5, εδώ και 15 χρόνια.
«Οι προκάτοχοι των Rafale έχουν ήδη αποδείξει την αξία τους στους ουρανούς του Αιγαίου. Και οι πιλότοι είναι εξοικειωμένοι με τα χαρακτηριστικά των πτήσεων, ένας παράγοντας ο οποίος αναμφίβολα έπαιξε ρόλο στην επιλογή μας. Αλλά προφανώς, ρόλο έπαιξε και η σημασία της άμεσης διαθεσιμότητας των αεροσκαφών. Επομένως, σήμερα ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη μακρά ιστορία της στρατιωτικής και στρατηγικής συνεργασίας των δύο χωρών μας. Αλλά και νέες ευκαιρίες για την ελληνική αμυντική βιομηχανία» πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.
Τέλος αναφέρθηκε στον εορτασμό των 200 ετών από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης και εξήρε τη στήριξη της Γαλλίας κάνοντας έναν παραλληλισμό με το παρόν.
«Η στήριξη της Γαλλίας ήταν μεγάλη και τότε, όπως και σήμερα. Όχι μόνο μέσω των μηνυμάτων της δικής της Επανάστασης, που αποτέλεσε έμπνευση για τη δική μας επανάσταση. Αλλά και εμπράκτως. Η συνεργασία ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία έρχεται από πολύ μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά. Το διδάσκει η Ιστορία. Και αυτό αποδεικνύεται και από τις επιλογές των χωρών μας στο πέρασμα του χρόνου. Με σταθερό στόχο την περιφρούρηση της ειρήνης, της σταθερότητας και της συνεργασίας, αυτόν το δρόμο ακολουθούμε και τώρα» κατέληξε ο πρωθυπουργός. 
                    
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΦΛΟΡΑΝΣ ΠΑΡΛΙ

Από την πλευρά της, η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας, Φλοράνς Παρλί, επισήμανε ότι οι διμερείς σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας σημείωσαν πρόοδο και η στρατηγική εταιρική σχέση «για την οποία είχατε μιλήσει εδώ και σχεδόν ένα χρόνο -στις 29 Ιανουαρίου 2020- με τον πρόεδρο Μακρόν, εγγράφεται σε ένα πλαίσιο στο οποίο επιθυμούμε να προαγάγουμε όλο και περισσότερο την Ευρώπη μας και να συμβάλουμε από κοινού, μεταξύ μας ως Ευρωπαίοι, στην προστασία των συμπολιτών μας και της ασφάλειάς μας». 
Η Γαλλίδα υπουργός είπε επίσης, ότι το πρόγραμμα συνεργασίας θα είναι ιδιαίτερα πυκνό για τις επόμενες εβδομάδες, καθώς οι αεροπορίες των δυο χωρών θα διεξάγουν κοινές ασκήσεις σε μερικές μέρες, ενώ υπάρχει, επίσης, και το σχέδιο για νέα κοινή άσκηση τον Απρίλιο. 
«Αλλά και στη συνέχεια, καθώς το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle θα περιπολεί στη Μεσόγειο, έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα θα μας συνοδεύσει με μια φρεγάτα κατά την επιχείρηση αυτή. Επομένως, το βλέπετε και εσείς, εργαζόμαστε και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, και για τη διμερή μας σχέση και για την Ευρώπη» είπε με νόημα η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας.
                           
ΠΟΙΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ

Στη συνάντηση -σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές- συζητήθηκε η περαιτέρω διεύρυνση των εξαιρετικών διμερών σχέσεων, η συνεργασία στον αμυντικό τομέα και η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο. 
Από ελληνικής πλευράς, στη συνάντηση συμμετείχαν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, η επικεφαλής του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Πρέσβης Ελένη Σουρανή, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Θάνος Ντόκος και ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, Δημήτρης Τσιόδρας.

Το χρέος σπάει όλα τα ρεκόρ!

0
Στο γ’ τρίμηνο του 2020 εκτοξεύτηκε στα 337,5 δισ. ευρώ, από τα 333,7 δισ. το β’ τρίμηνο, ενώ τα έσοδα υποχώρησαν στα 21,28 δισ. ευρώ

Στο γ’ τρίμηνο του 2020 εκτοξεύτηκε στα 337,5 δισ. ευρώ, από τα 333,7 δισ. το β’ τρίμηνο, ενώ τα έσοδα υποχώρησαν στα 21,28 δισ. ευρώ

Κάθε ρεκόρ σπάει το χρέος της Ελλάδας, με το υπουργείο Οικονομικών να αδυνατεί να ανακόψει τη ραγδαία αύξηση που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. – το γ’ τρίμηνο του έτους το χρέος εκτοξεύτηκε στα 337,5 δισ. ευρώ, από 333,7 δισ. ευρώ το β’ τρίμηνο, που σημαίνει ότι μέσα σε τρεις μήνες η χώρα χρωστάει 3,8 δισ. ευρώ περισσότερα!

Υπενθυμίζεται, πως το τρίτο τρίμηνο δεν είχε σημαδευτεί από lockdown, με τα μέτρα στήριξης να ξεκινούν εκ νέου το δ’ τρίμηνο του έτους, όταν υπήρξε το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Αυτό συνεπάγεται νέα αύξηση του χρέους στο τέλος του 2020. Να σημειωθεί πως, ένα χρόνο νωρίτερα, κατά τη διάρκεια του γ’ τριμήνου του 2019, το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης άγγιζε τα 334,3 δισ. ευρώ, αύξηση που αγγίζει τα 3,2 δισ. ευρώ.

Η εκτόξευση του χρέους κατά τη διάρκεια της πανδημίας φαίνεται πως είναι ο λόγος που η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη νέα πρόωρη αποπληρωμή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου να μειωθεί το ποσοστό του χρέους ως προς το ΑΕΠ, καθώς η «βύθιση» της οικονομίας το 2020 οδήγησε το χρέος πάνω από 200%.

Σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για βαθιά ύφεση και το πρώτο τρίμηνο του 2021 (το ΚΕΠΕ και τραπεζικοί κύκλοι τοποθετούν την ύφεση στο 10%), θα υπάρξει νέα αύξηση στα επίπεδα του χρέους.

Άλλωστε, έως το τέλος του 2021, το Ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να αποπληρώσει τοκοχρεολύσια ύψους 11,5 δισ. ευρώ, με το μεγαλύτερο ύψος των χρηματοδοτικών αναγκών να προέρχεται από τις εξόδους της χώρας στις διεθνείς αγορές.

Παράλληλα, τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. δείχνουν υποχώρηση των εσόδων στα 21,28 δισ. ευρώ το γ’ τρίμηνο του 2020, από 24 δισ. ευρώ ένα χρόνο νωρίτερα. Την ίδια στιγμή, οι συνολικές δαπάνες αυξήθηκαν στα 23,4 δισ., από 21,5 δισ. ευρώ το γ΄ τρίμηνο του 2019.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΦΛΟΡΑΝΣ ΠΑΡΛΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»«Συμπαραγωγή για τις φρεγάτες»

0
«Στα θέματα άμυνας, οι ελληνογαλλικές σχέσεις έχουν ανέλθει στο ανώτερο επίπεδό τους εδώ και μία δεκαετία», υπογραμμίζει η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας, Φλοράνς Παρλί

Η Γαλλία προσβλέπει στην περαιτέρω ενίσχυση των ήδη στενών σχέσεων της με την Ελλάδα, τονίζει σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή» η Φλοράνς Παρλί, λίγο μετά την υπογραφή στην Αθήνα της σύμβασης πώλησης 18 μαχητικών τύπου Ραφάλ. Η Γαλλία είναι έτοιμη για την πώληση και της νέας γενιάς φρεγατών FDI στην Αθήνα, ενώ συζητάει και το ενδεχόμενο προγραμματισμού μέρους της παραγωγής τους στην Ελλάδα.

Αθανάσιος ΈλλιςΒασίλης Νέδος

Η κ. Παρλί επισημαίνει, ότι το επόμενο χρονικό διάστημα η ελληνική αεροπορία θα συμμετάσχει στην πολυεθνική άσκηση «Skyros» με εύρος από την Ελλάδα έως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ινδία, ενώ το Φεβρουάριο ελληνική φρεγάτα θα ενταχθεί στην ομάδα κρούσης του αεροπλανοφόρου «Σαρλ ντε Γκωλ». Η Γαλλίδα υπουργός κάνει λόγο και για τη συμμετοχή ειδικών δυνάμεων από την Ελλάδα στις επιχειρήσεις στο Μάλι, ενώ επισημαίνει ότι οι επαφές για την επισημοποίηση μιας διμερούς συμφωνίας ασφαλείας συνεχίζονται.

Για τη στάση της Τουρκίας, η κ. Παρλί τονίζει ότι η ρητορική του καθησυχασμού είναι θετική, αλλά πρέπει να επιβεβαιώνεται και από γεγονότα. Επί τούτω, η κ. Παρλί υπογραμμίζει ότι η Γαλλία θα είναι άτεγκτη στο θέμα σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.

– ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΡΑΦΑΛ; 

– Με την Ελλάδα, χτίζουμε μια στέρεη αμυντική σχέση. Η προμήθεια των Ραφάλ για την Αθήνα είναι μόνο μια πλευρά αυτής της σχέσης. Ανταλλάσσουμε τακτικά απόψεις πάνω στα στρατηγικά διακυβεύματα στο μεσογειακό χώρο και αλλού, οι ένοπλες δυνάμεις μας διεξάγουν ασκήσεις από κοινού. Ελπίζω, επίσης, ότι οι αμυντικές μας βιομηχανίες θα συνεργαστούν στενότερα. Διαθέτουμε γι’ αυτό νέα εργαλεία στο πλαίσιο της Ε.Ε., όπως η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας. Θα ήθελα άλλωστε να υπογραμμίσω ότι έχουμε εγγύτητα απόψεων στα διακυβεύματα και στις προκλήσεις της ευρωπαϊκής άμυνας. 
 
– ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΣΚΑΦΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ; ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΟΥΝ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; 

– Όπως γνωρίζετε, η Γαλλία διαθέτει ναυτική βιομηχανία πρώτης γραμμής σε παγκόσμιο επίπεδο. Σήμερα, η Naval Group παράγει για το γαλλικό ναυτικό νέα γενιά φρεγατών (FDI). Μπορώ να σας πω ότι αυτές οι φρεγάτες είναι κορυφαίες στην κατηγορία τους και ότι θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος του πολεμικού μας ναυτικού. Πιστεύω ότι η απόκτηση αυτών των φρεγατών από την Ελλάδα θα ήταν πολύ καλό νέο για τις χώρες μας. Ένα ακόμα! Γι αυτό, βέβαια, η Γαλλία και η ναυπηγική της βιομηχανία, θα ανταποκριθούν σε κάθε αίτημα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Επιπλέον, είμαι βέβαιη, θα χρειαστεί να εξετάσουμε με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να προγραμματίσουμε ένα μέρος της παραγωγής στην Ελλάδα. Αυτό θα συνέβαλε στην ενίσχυση της βιομηχανικής και τεχνολογικής βάσης της ευρωπαϊκής άμυνας, πράγμα που υποστηρίζω σταθερά.
 
– ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΟΙΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΑΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ;

– Ναι, και πολύ σύντομα μάλιστα! Σε λίγες μέρες θα αναπτύξουμε σημαντικά αεροπορικά μέσα στην Ελλάδα στο πλαίσιο της αποστολής «Skyros». Αυτή η μακράς εμβέλειας ανάπτυξη θα συμπεριλαμβάνει έως και 170 αεροπόρους, τέσσερα Ραφάλ, δύο A400M Atlas και ένα A330 Phenix. Η συγκεκριμένη γαλλική αεροπορική δύναμη βρίσκεται ήδη σε περιοδεία που ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου και θα λήξει στις 5 Φεβρουαρίου 2021. Απογειώθηκε από το Tζιμπουτί και θα ταξιδέψει διαδοχικά στην Ινδία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα. Η άσκηση στοχεύει να επιδείξει την ικανότητα της γαλλικής αεροπορίας να αναπτυχθεί χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά της, σε περιορισμένο χρονικό διάστημα και σε ζώνη στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπου η Γαλλία επιθυμεί να επιβεβαιώσει την προσήλωσή της στην έννοια της ελευθερίας ανεφοδιασμού και αεροπλοΐας. Θα είναι η πρώτη κοινή αποστολή για τα τρία αυτά διαμάντια της γαλλικής αεροπορίας. Θα είναι βέβαια ευκαιρία ανταλλαγών και συνεκπαίδευσης με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Άλλωστε, μετά τη συμμετοχή της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στην τελευταία άσκηση Volfa στη Γαλλία, το περασμένο φθινόπωρο, περιμένουμε με ανυπομονησία την ανάπτυξη των αεροσκαφών (8 Rafale και 4 Mirage 2000) την ερχόμενη άνοιξη, με την ευκαιρία της διεθνούς ασκήσεως «Ηνίοχος» (12 με 24 Απριλίου στην Ελλάδα).

Όσον αφορά τον τομέα του Πολεμικού Ναυτικού, το αεροπλανοφόρο μας, «Σαρλ ντε Γκωλ», θα βρίσκεται σε αποστολή στην Ανατ. Μεσόγειο και στον Ινδικό Ωκεανό κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2021. Στην Ελλάδα έχει αποσταλεί πρόσκληση για τη συμμετοχή μιας φρεγάτας στην αποστολή αυτή ανάμεσα στο τέλος Φεβρουαρίου και στις αρχές Μαρτίου. Στην άσκηση συμπεριλαμβάνονται αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δυνάμεων της γαλλικής αεροναυτικής ομάδας κρούσης (σ.σ. Carrier Group του «Σαρλ ντε Γκωλ») και της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Αυτό θα επιτρέψει στις Δυνάμεις μας να συνεχίσουν την εκπαίδευση σε θέματα συνεργασίας και ενίσχυσης της διαλειτουργικότητάς τους. Οι επαφές αυτές λαμβάνουν επίσης χώρα σε πολυμερές πλαίσιο, συγκεκριμένα στο πλαίσιο της τετραμερούς πρωτοβουλίας μεταξύ Ελλάδας, Γαλλίας, Κύπρου και Ιταλίας ή της πρωτοβουλίας «Medusa», όπως συνέβη στις αρχές Δεκεμβρίου. Όμως, η επιχειρησιακή μας συνεργασία θα μπορούσε να εξελιχθεί σύντομα με ελληνική δέσμευση στο Σαχέλ όπου όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι συμπράττουν μαζί μας, είτε στη MINUSMA είτε στην EUTM, είτε στο πλαίσιο της δύναμης Takuba, μιας ομάδας ευρωπαϊκών ειδικών δυνάμεων που συνοδεύει στη μάχη τις ένοπλες δυνάμεις του Μάλι.
 
– ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑΣ;

– Στα θέματα άμυνας, οι ελληνογαλλικές σχέσεις έχουν ανέλθει στο ανώτερο επίπεδό τους εδώ και μία δεκαετία, όπως το αποδεικνύουν οι περίπου δώδεκα υπουργικές συσκέψεις και η επίσκεψη του Γάλλου αρχηγού ΓΕΕΘΑ στην Ελλάδα, το 2019. Σημαντικά στοιχεία της στρατηγικής εταιρικής σχέσης, όπως αναφέρθηκε τον περασμένο Ιανουάριο σε σύσκεψη ανάμεσα στο Γάλλο πρόεδρο και τον Έλληνα πρωθυπουργό, έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή, ειδικότερα μεταξύ των ενόπλων δυνάμεών μας. Συνεχίζουμε βέβαια την εργασία στο θέμα αυτό, ώστε να είμαστε έτοιμοι να την επισημοποιήσουμε μόλις θα είναι δυνατό.
 
– ΠΟΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ;

– Όπως ήδη γνωρίζετε, η Γαλλία πιστεύει σε μια ισχυρότερη Ευρώπη, ανθεκτικότερη απέναντι στις κρίσεις. Πιστεύω ότι η κρίση που βιώνουμε εδώ και περίπου ένα χρόνο κατέδειξε σε ποιο βαθμό είναι αναγκαίο να ενισχύσουμε την κυριαρχία της Ευρώπης. Η έννοια της «στρατηγικής αυτονομίας» παραπέμπει σε ικανότητα που θα δίνει στους Ευρωπαίους ελευθερία εκτίμησης, απόφασης και αυτόνομης δράσης. Το διακύβευμα είναι η προστασία των Ευρωπαίων πολιτών αλλά κυρίως η θεμελίωση της κυριαρχίας και της συλλογικής μας αξιοπιστίας, μεταξύ άλλων και ως εταίροι, ειδικότερα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Αυτή η στρατηγική αυτονομία καλύπτει ένα ευρύτατο πεδίο που εκτείνεται από την προστασία των δημοκρατικών μας θεσμών απέναντι στην απειλή ξένων επεμβάσεων έως την ελευθερία εκτίμησης και δράσης στον επιχειρησιακό τομέα, περνώντας από την ασφάλεια της οικονομίας και της τεχνολογίας, γεγονός που συνεπάγεται ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Στον τομέα αυτό, έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Οφείλουμε όμως να προχωρήσουμε περισσότερο.

ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΑ

– ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ;

– Το ελπίζω! Είναι προς το συμφέρον όλων να διατηρούμε σχέσεις στενές και σχέσεις εμπιστοσύνης, ειδικότερα μεταξύ γειτονικών και συμμαχικών χωρών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσα μας χωρίζουν, μακροχρόνια μας εξασθενίζουν, ενώ μας εμποδίζουν να συγκεντρωθούμε στις μείζονες απειλές, όπως η τρομοκρατία και το μεταναστευτικό. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε διορατικοί και να επαγρυπνούμε: η ρητορική του καθησυχασμού είναι ευπρόσδεκτη αλλά πρέπει να επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα. Ειδικότερα, θα είμαστε άτεγκτοι ως προς το θέμα του σεβασμού του διεθνούς δικαίου.

Τουρκία: Λεηλασίες σε ορθόδοξες εκκλησίες

0

Πληθαίνουν πλέον οι καταγγελίες – ακόμη και από Τούρκους παράγοντες – για καταστροφή αρχαίων και βυζαντινών εκκλησιώνστην Τουρκία είτε από αυθαίρετη δόμηση, είτε και από κυνηγούς θησαυρών, που σκάβουν τα θεμέλιά τους με την ελπίδα να βρουν… χρυσές λίρες και άλλα κειμήλια μετά από τους διωγμούς των Ελλήνων ή την ανταλλαγή των πληθυσμών.

Μαρία Ζαχαράκη


Ο Γενικός Διευθυντής Πολιτισμού και Τουρισμού του δήμου Αϊδινίου, Ουμούτ Τουντζέρ, προσέφυγε στην τουρκική δικαιοσύνη για την ανέγερση τοίχων στις εισόδους μίας ελληνορθόδοξης εκκλησίας 130 ετών. Οι τοίχοι αυτοί, που κλείνουν την πρόσβαση στην εκκλησία, χτίστηκαν προκειμένου να αποκτηθεί άδεια πώλησης οινοπνεύματος σε γειτονικό εστιατόριο!
Μετά από τη σχετική έρευνα, οι τοίχοι κατεδαφίστηκαν κι ο Ουμούτ Τουντζέρ αιτήθηκε να περιέλθει η ιδιοκτησία της εκκλησίας στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, κάτι που τελικά έγινε. Παράλληλα, προσέφυγε στη δικαιοσύνη ώστε να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι.
Για τον Τούρκο αξιωματούχο, «αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να διαλευκάνουμε. Σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε το χώρο όσο το δυνατόν καλύτερα. Σε περίπτωση που υπάρξει αίτηση από τους ορθόδοξους της περιοχής, θα μπορούσαμε να τον αξιοποιήσουμε και ως εκκλησία. Διαφορετικά θα γίνει μουσείο».
Επισημαίνεται, ότι τα εστιατόρια απαιτείται να βρίσκονται τουλάχιστον εκατό μέτρα μακριά από τους τόπους λατρείας, ωστόσο με την ανέγερση των εν λόγω τειχών δε θα χρειάζονταν να τηρηθεί η σχετική απόσταση. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΥΣΑΣ:
ΣΤΟΧΟΣ ΚΥΝΗΓΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ

Την ίδια ώρα, η ιστορική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στην Προύσα έγινε στόχος κυνηγών θησαυρών. Η εκκλησία αρχικώς, εξαιτίας ελλιπούς συντήρησης, κινδύνευε να καταρρεύσει κι έπειτα έγινε στόχος κυνηγών θησαυρών. Τα ερείπια της εκκλησίας, που έχει ιστορία 900 ετών, εντοπίστηκαν από drone.
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη – στην Τρίγλια της Προύσας – αναστηλώθηκε κατά περιόδους, ωστόσο όταν έφυγαν οι Έλληνες της περιοχής μετατράπηκε σε στόχο κυνηγών θησαυρών. Η στέγη του κτίσματος έχει οριστικά καταστραφεί, ενώ στο δάπεδο της εκκλησίας οι κυνηγοί θησαυρών έχουν σκάψει βαθιά πηγάδια.
Σύμφωνα με ξεναγό της περιοχής «μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, οι Έλληνες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Τούρκοι από τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη εγκαταστάθηκαν στην Τρίγλια. Ωστόσο, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τούς κατέλαβε η επιθυμία αναζήτησης θησαυρών. Απευθύνουμε έκκληση στις αρχές να παρακολουθήσουν το θέμα. Τα πάντα θυμίζουν πεδίο μάχης. Πρόκειται για μια λυπηρή κατάσταση. Η εκκλησία είναι ιδιαίτερα σημαντική, είχε χτιστεί το 1.100 για τους περίπου 5.000 Έλληνες που ζούσαν στην Τρίγλια. Ελπίζουμε να ανακαινισθεί και να δοθεί και πάλι για δημόσια χρήση».

ΕΚΚΛΗΣΙΑ GERMIYAN ΣΤΗ ΣΗΛΥΒΡΙΑ
Αντίστοιχα, στην περιοχή της Σηλυβρίας υπήρξε ακόμη ένα χτύπημα από κυνηγούς θησαυρών. Σε ιστορική εκκλησία 185 ετών, που μετά βίας προσπαθεί να παραμείνει όρθια, γνωστή με την ονομασία Γκερμιγιάν, κυνηγοί θησαυρών έσκαψαν λάκκους με την ελπίδα να βρουν χρυσό.
Η εκκλησία χτίστηκε το 1836, εγκαταλείφθηκε αρχικά από τους Έλληνες το 1913 λόγω πολέμων και στη συνέχεια αφέθηκε στη μοίρα της οριστικά με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923-24. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως τζαμί και ως σχολείο.
Η παραμελημένη ιστορική εκκλησία με το πέρασμα του χρόνου ερήμωσε και λεηλατήθηκε από τους κυνηγούς θησαυρών. 

«ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ» ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΥΣΑ
Στο μεταξύ, σε αγγελία που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, μία εκκλησία στην Προύσα πωλείται έναντι 6.300.000 τουρκικών λιρών (περίπου 700 χιλιάδες ευρώ). Σύμφωνα με την αγγελία, η εκκλησία, που ανήκει σε ιδιώτη, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως χώρος τέχνης, μουσείο ή ξενοδοχείο. Το όνομα της εκκλησίας, καθώς και η τοποθεσία της, δεν έγιναν γνωστά, στο πλαίσιο της «προστασίας εμπορικών και προσωπικών δεδομένων».
Η εκκλησία, σημειώνεται, χτίστηκε για τον αρμενικό πληθυσμό της περιοχής – η οποία εγκαταλείφθηκε με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 – ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη καπνού και εργοστάσιο υφαντουργίας. Η εκκλησία βρίσκεται σε χώρο που περιλαμβάνεται στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. 

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΑ
Για το θέμα της αγγελίας, έγινε ακόμη και κοινοβουλευτική ερώτηση από τη βουλευτή του φιλο-κουρδικού κόμματος HDP, Τουλάι Χατιμογουλαρί, προς τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, Νουρί Ερσόι.
Στο ερώτημα της βουλευτού αναφέρεται πως «εκκλησίες που δεν έχουν πιστούς, έχουν αφεθεί στη μοίρα τους, έχουν μετατραπεί σε στάβλους και αποθήκες και λεηλατούνται από κυνηγούς θησαυρών. Υπάρχουν επίσης αρκετές εκκλησίες που ανήκουν σε ιδιώτες και διατίθενται μέσω αγγελιών. Ωστόσο, οι εκκλησίες δε μπορούν να αποτελούν ιδιωτική περιουσία και να πωλούνται και όπως οι συναγωγές και τα τζαμιά πρέπει να είναι ανοιχτές για δημόσια χρήση».
Η βουλευτής της Τουρκίας ζητά επίσης να μάθει από τον αρμόδιο υπουργό πόσοι τίτλοι εκκλησιών και μοναστηριών ανήκουν στο υπουργείο και αν υπάρχουν σχέδια επιστροφής στα ιδρύματα των Ελλήνων, Αρμενίων και Συροχαλδαίων των εκκλησιών, οι τίτλοι ιδιοκτησίας των οποίων μεταφέρθηκαν σε ιδιώτες ή στο κρατικό ταμείο.

ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ
Υπάρχουν ωστόσο και καλές ειδήσεις… Μία ιστορική εκκλησία -721 ετών- ο Άγιος Γεώργιος στην Καισάρεια, που λεηλατήθηκε από κυνηγούς θησαυρών, αναμένεται με απόφαση του δήμου να αναστηλωθεί.
Σε πρόσφατη ομιλία του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προς τους πρέσβεις των χωρών της ΕΕ, σημείωσε άλλωστε ότι «τη στιγμή που αυξάνεται τα τελευταία χρόνια ο αντι-ισλαμισμός και ο πολιτιστικός ρατσισμός, εμείς αναστηλώνουμε εκκλησίες, μοναστήρια και συναγωγές από το δικό μας προϋπολογισμό και τη δική μας τσέπη».
Βέβαια, δυστυχώς, η καταστροφή εκκλησιών και ιερών χώρων έχει γίνει πλέον πιο μαζική και ανεξέλεγκτη, σε σχέση με τις αναστηλώσεις που είναι πιο σπάνιες, δύσκολες και πολυέξοδες, όσο κι αν η Τουρκία προσπαθεί να επενδύσει στο θρησκευτικό/χριστιανικό τουρισμό για ένα επιπλέον εισόδημα.


Από τη μεταψυχροπολεμική διεθνή τάξη στη νέα παγκόσμια τάξη

0
Στην αυγή του νέου έτους, το σύνολο των κυβερνήσεων του πλανήτη βρίσκεται αντιμέτωπο με μια τριπλή δομική κρίση σε οικονομικό, θεσμικό και υγειονομικό επίπεδο και με ένα αναπάντητο ερώτημα.

Στην αυγή του νέου έτους, το σύνολο των κυβερνήσεων του πλανήτη βρίσκεται αντιμέτωπο με μια τριπλή δομική κρίση σε οικονομικό, θεσμικό και υγειονομικό επίπεδο και με ένα αναπάντητο ερώτημα.

Δρ. Διονύσης Τσιριγώτης*

Εάν και σε ποιο βαθμό οι τεκτονικές αυτές μετατοπίσεις σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, θα συνωθήσουν στην αναδιαμόρφωση της μεταψυχροπολεμικής διεθνούς πολιτικής τάξης, απολήγοντας σε μία «νέα παγκόσμια τάξη».

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΞΗ
Ο όρος «νέα παγκόσμια τάξη» χρησιμοποιήθηκε από τον Αμερικανό πρόεδρο Γούντροου Ουίλσον, μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να περιγράψει το ιδεαλιστικό του όραμα για μία «διεθνή ειρήνη». Τοιουτοτρόπως, ο Τζορτζ Μπους (ο πρεσβύτερος) σε ομιλία του στο Κογκρέσο (Σεπτέμβριος 1990), θα αναφερθεί στη «νέα παγκόσμια τάξη» ως «μια ιστορική περίοδο συνεργασίας […] στην οποία τα έθνη του κόσμου, Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου, μπορούν να ευημερούν και να ζουν αρμονικά». Η «νέα παγκόσμια τάξη» του Αμερικανού προέδρου Μπους εδράζονταν στις αρχές της συλλογικής ασφάλειας και της πολυεθνικής συνεργασίας.
Σε αντιδιαστολή με την έννοια της «παγκόσμιας τάξης» (η οποία σπάνια συμβαίνει στην ιστορία), η διεθνής πολιτική τάξη αποτελεί ένα μοντέλο συμπεριφοράς που εξυπηρετεί τους στοιχειώδεις ή πρωταρχικούς στόχους των κρατών και συνήθως διαμορφώνεται από την κυρίαρχη μεγάλη δύναμη στο διεθνές σύστημα. Κατά τη διάρκεια της ιστορικής διαχρονίας, παρατηρούμε αντίστοιχα μοντέλα διεθνούς τάξης από τη Ρώμη, το Βυζάντιο, την Κίνα, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Ρωσία, τη Γερμανία και την Ιαπωνία. Ενώ στη μεταψυχροπολεμική περίοδο η διεθνής πολιτική τάξη έχει ταυτισθεί με το σύνολο των διεθνών θεσμών που εμφορούνται από τα νεοφιλελεύθερα αγγλοσαξονικά ιδεώδη, τόσο στον τομέα της διεθνούς πολιτικής οικονομίας (ΔΝΤ, ΠΤ, ΠΟΕ, G7) όσο και της διεθνούς περιφερειακής ασφάλειας (ΝΑΤΟ).
Ως εκ τούτου, υπάρχει μια στοιχειώδης διαφοροποίηση μεταξύ διεθνούς και παγκόσμιας τάξης. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Henry Kissinger, η παγκόσμια τάξη περιγράφει ένα consensus μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων ως προς τη διατήρηση του υπάρχοντος εδαφικού καθεστώτος. Πρόκειται για μια τυπική διεθνή συμφωνία (τύπου Γιάλτα) «για τη φύση των εφαρμόσιμων ρυθμίσεων και για τους επιτρεπόμενους στόχους και μεθόδους της εξωτερικής πολιτικής», σε μια προσπάθεια περιορισμού των ανταγωνισμών μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και εγκαθίδρυσης ενός συστήματος ισορροπίας ισχύος (όπως το Κονσέρτο των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, απόρροια της διάσκεψης της Βιέννης, 1814-1815) όπου κανένα κράτος δε θα είναι δυσαρεστημένο με τον υπάρχον εδαφικό καθεστώς. Στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε το διαφαινόμενο σινοαμερικανικό στρατηγικό ανταγωνισμό και τις συμπαρομαρτούσες απολήξεις του.

ΣΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Με την Κίνα να έχει ξεπεράσει τις οικονομικοπολιτικές – θεσμικές επιπτώσεις της πανδημίας και να εξακολουθεί να αναπτύσσεται ραγδαία σε οικονομικό-στρατιωτικό επίπεδο, υλοποιώντας κατά γράμμα το γεωοικονομικό της όραμα «μία ζώνη, ένας δρόμος», η εξωτερική απειλή για την αμερικανική διεθνή τάξη είναι ορατή και άμεσα υπολογίσιμη.
Ο νέος στρατηγικός ανταγωνισμός μεταξύ Πεκίνου-Ουάσιγκτον επισημαίνεται στην τελευταία έκθεση του «Προσωπικού σχεδιασμού πολιτικής» του Αμερικανικού Υπουργείο Εξωτερικών, (Νοέμβριος 2020):
«Το [Κομουνιστικό] Κόμμα (Κ.Κ.Κ.) [της Κίνας] πυροδότησε μια νέα εποχή ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων. Ακόμα και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν συνεργασία και χαιρετίζουν τον ανταγωνισμό που βασίζεται σε κανόνες, η υπεύθυνη αμερικανική πολιτική εξαρτάται από την αντιμετώπιση της αυξανόμενης πρόκλησης που θέτει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) σε ελεύθερα και κυρίαρχα έθνη-κράτη και στην ελεύθερη, ανοιχτή, βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη που είναι απαραίτητη για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ευημερία τους. Η απροσεξία του Κ.Κ.Κ. στο να επιτρέψει στο μυθιστόρημα του κορωνοϊού που γεννήθηκε στο Γουχάν να εξελιχθεί σε μια παγκόσμια πανδημία, σε συνδυασμό με τη συντονισμένη εκστρατεία παραπληροφόρησης που ανέλαβε το Πεκίνο για να αποκρύψει την ευθύνη της Κίνας, θέτει αμφιβολίες στους υπόλοιπους. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν επαρκή κατανόηση του χαρακτήρα και του πεδίου της πρόκλησης της Κίνας».
Αναγνωρίζοντας ότι η οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη της Κίνας τη μεταμορφώνει σε μια πλανητική στρατιωτική δύναμη που προώρισται «να ανταγωνιστεί και μακροπρόθεσμα να ξεπεράσει» τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, θέτει ως αντικειμενικό πολιτικό στόχο τη διασφάλιση της αγγλοσαξονικής διεθνούς πολιτικής τάξης και συνεπαγόμενα τη διατήρηση της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας.

Ως μείζον ανασχετικό ανάχωμα για τη συγκράτηση της Κίνας στην περίμετρο της Ευρασίας είναι η Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου με το ειδικό οικονομικό και διπλωματικό τους βάρος θα επανασυστήσουν το Ευρωατλαντικό βάθρο ισχύος, ανακόπτοντας το «νέο δρόμο του μεταξιού». Ορίζοντας την Ευρώπη ως συστατικό πυλώνα της στρατηγικής «μία ζώνη, ένας δρόμος» το Πεκίνο επιζητά μια νέα πολυπολική ρύθμιση μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων που «σέβεται τις γεωπολιτικές σφαίρες επιρροής».

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
Αναλυτικότερα, το στρατηγικό όραμα της Κίνας, όπως διακηρύχθηκε από τον πρόεδρο Σι Τζιπίνγκ το Σεπτέμβριο του 2013, έχει ένα διττό πολιτικό στόχο. Τη μεσοπρόθεσμη αμοιβαία επωφελή συνεργασία για όλους τους συμμετέχοντες και τη μακροπρόθεσμη δημιουργία μιας αρμονικής διεθνούς κοινότητας, στη βάση ενός κοινού οράματος για «τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινότητας με κοινό μέλλον». Αυτό θα επιτευχθεί μέσα από «ένα σύνολο διασύνδεσης εμπορικών συναλλαγών και έργων υποδομής στην Ασία, την Ευρώπη και τον Ειρηνικό», εμπερικλείοντας περισσότερες από 68 χώρες και 4,4 δισ. ανθρώπους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η «νέα γέφυρα της Ευρασιατικής Γης», που διασχίζει το Καζακστάν, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και τελειώνει στο Ρότερνταμ και το «μπλε οικονομικό πέρασμα» που συνδέει την Κίνα με τον Αρκτικό Ωκεανό και την Ευρώπη.
Ποια είναι όμως η απάντηση της Ουάσιγκτον στην προσπάθεια του Πεκίνου να δημιουργήσει μια νέα παγκόσμια τάξη;

ΟΙ ΔΥΟ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Έχοντας διασφαλίσει τον έλεγχο των παγκόσμιων κοινών (ωκεανοί, ατμόσφαιρα, διάστημα, Ανταρκτική) και εδραιώνοντας την οικονομική-στρατιωτική της πρωτοκαθεδρία, σε συνδυασμό με τη σχετική της υπεροχή στους τομείς της διεθνούς ανταγωνιστικότητας και της έρευνας-τεχνολογίας, οι ΗΠΑ έχουν δύο επιλογές. Είτε θα λειτουργήσουν ως υπερπόντιος εξισορροπητής, ανακόπτοντας την άνοδο της Κίνας με μία νέα στρατηγική ανάσχεσης στην περίμετρο της Ευρασίας, είτε θα χρησιμοποιήσουν μια αντίστοιχη στρατηγική για τη δημιουργία μιας «νέας παγκόσμιας τάξης» που θα αντικατοπτρίζεται σε μια συνολική διευθέτηση με την Ε.Ε., την Ιαπωνία, την Κίνα, την Ινδία και τη Ρωσία «σχετικά με τα όρια της αποδεκτής συμπεριφοράς και τον τρόπο επιβολής τους». Το ποια στρατηγική θα επιλέξουν συναρτάται από το μέτρο αποτελεσματικότητάς της για την προάσπιση-προαγωγή των ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων εμπερικλείονται η αποτροπή της διάδοσης-χρήσης και της απειλής χρήσης όπλων μαζικής καταστροφής, η διατήρηση μιας περιφερειακής-πλανητικής ισορροπίας δυνάμεων, η ανάσχεση των αναδυόμενων περιφερειακών ηγεμόνων, η διασφάλιση της βιωσιμότητας-σταθερότητας των μεγάλων παγκόσμιων συστημάτων (εμπόριο, χρηματοπιστωτικές αγορές, ενεργειακός εφοδιασμός, κυβερνοχώρος, κ.α.) κλπ.

*Επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Τρία μαθήματα γεωπολιτικής που μας δίδαξε το 2020

0
Ο Covid-19 είναι το story του 2020. Έχει δοκιμάσει τις εθνικές ικανότητες, την κοινωνική συνοχή και τις διεθνείς σχέσεις.

Ο Covid-19 είναι το story του 2020. Έχει δοκιμάσει τις εθνικές ικανότητες, την κοινωνική συνοχή και τις διεθνείς σχέσεις. Αλλά η πανδημία δεν έχει αντικαταστήσει τη γεωπολιτική, απλώς την έχει αλλάξει. Η γεωπολιτική έχει διαμορφώσει τον αντίκτυπο του ιού και συνεχίζει να το κάνει. Και πολλές σημαντικές εξελίξεις δεν έχουν καμία ή έχουν ελάχιστη σχέση με την πανδημία. Ο τελευταίος χρόνος μας προσέφερε τρία γεωπολιτικά μαθήματα.

Nigel Gould-Davies*

ΠΡΩΤΟΝ, ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με το μεγαλύτερη έλλειμμα διακυβέρνησης μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κοινή παγκόσμια πρόκληση της κλιματικής αλλαγής και η πανδημία απειλούν όλες τις χώρες και απαιτούν παγκόσμια συνεργασία. Αντιθέτως, οι διεθνείς διχασμοί, η δυσπιστία και η αντιπαλότητα έχουν γίνει πιο βαθιά. Οι Ρώσο-δυτικές σχέσεις βρίσκονται τώρα στο χειρότερο επίπεδο από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο έλεγχος των πυρηνικών όπλων από ΗΠΑ-Ρωσία, έχει τυπικά τελειώσει. Οι αμερικανό-κινεζικές σχέσεις βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο τους από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Οι σχέσεις Κίνας-Ινδίας έχουν υποστεί τη χειρότερη βία από το 1975. Οι διατλαντικές σχέσεις είναι στην πιο αβέβαια φάση τους από τα τέλη της δεκαετίας του 1940.
Μια ευρύτερη επίθεση στην ιδέα και στην πρακτική της πολυμέρειας έχει επιδεινώσει αυτή τη διάβρωση των μεγάλων σχέσεων. Ασυνήθιστα, οι διεθνείς οργανισμοί που υποστηρίζουν τη συνεργασία έχουν δεχθεί επίθεση όχι μόνο από αναδυόμενους αμφισβητίες αλλά από την κυρίαρχη δύναμη, τις ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα, οι οργανισμοί που αντιμετωπίζουν συλλογικά προβλήματα συλλέγοντας πληροφορίες και εξειδίκευση, συμφωνώντας κοινές πολιτικές και συντονίζοντας την εφαρμογή τους, έχουν χάσει την υποστήριξη, τους πόρους και ακόμη και τη συμμετοχή κάποιων.
Ένα τεράστιο κενό μεταξύ της ανάγκης για συνεργασία και της αποτυχίας να την παράσχουν, υποδηλώνει μια κρίση της διεθνούς τάξης. Επιπλέον, έχουν δημιουργηθεί νομικά κενά διεθνώς, καθώς οι πολιτικές και τεχνολογικές εξελίξεις ξεπερνούν τους καθιερωμένους κανόνες και νόμους, όπως οι συγκρούσεις που αφορούν σε μη κρατικούς φορείς, στην κυβερνο-ασφάλεια, στις δραστηριότητες στο διάστημα και στη διαχείριση των προσφυγικών ροών. Η δημιουργική νομική διπλωματία είναι απαραίτητη για να αντιμετωπιστούν αυτά τα κενά.
Ακόμη και σε μια χρονιά δύσκολων γεωπολιτικών ωστόσο, υπάρχουν καλές ειδήσεις. Οι ΗΠΑ ήλθαν σε συμφωνία με ένα θανατηφόρο εχθρό, τους Ταλιμπάν, για να δοθεί τέλος στο μακροβιότερο πόλεμο της Αμερικής. Και αν και η ΕΕ έχασε ένα μεγάλο κράτος-μέλος της από το Brexit, κέρδισε -μετά από τα αρχικά λάθη- νέα συνοχή και σκοπό στην καταπολέμηση του κορωνοϊού, συμφωνώντας σε άνευ προηγουμένου χρηματοοικονομικές δεσμεύσεις που έσπασαν τα ταμπού. Κανένα από αυτά τα επιτεύγματα δεν ήταν αναπόφευκτο. Η δεύτερη φάση της διαδικασίας ειρήνης στο Αφγανιστάν -συνομιλίες μεταξύ της κυβέρνησης της Καμπούλ και των Ταλιμπάν για τη λήξη του εμφυλίου πολέμου- βρίσκεται στον αέρα. Σε ό,τι αφορά στην ΕΕ, υπάρχουν ακόμη μεγάλοι περιορισμοί στις φιλοδοξίες για «στρατηγική αυτονομία», παρά τη συζήτηση που διεξάγεται γι αυτό.

Το ΔΕΥΤΕΡΟ γεωπολιτικό μάθημα του 2020 είναι ότι οι επιλογές, καθώς και οι δυνάμεις, έχουν σημασία – ιδιαίτερα, οι προτεραιότητες των εθνικών ηγετών. Ο Vladimir Putin μετράει 20 χρόνια στην εξουσία πιέζοντας για σημαντικές συνταγματικές αλλαγές που θα του επιτρέψουν να παραμείνει πρόεδρος μέχρι το 2036, εάν το επιθυμεί. Αυτή η χρονιά ήταν επίσης σημαντική για τους μακροβιότερους δημοκρατικούς ηγέτες στην Ασία και στην Ευρώπη. Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Shinzo Abe παραιτήθηκε, ενώ η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel ξεκίνησε αυτό που αναμένεται, να είναι η τελευταία της χρονιά στην Καγκελαρία. Μια από τις πιο σημαντικές κληρονομιές του Abe είναι η πρωτοβουλία για Ελεύθερη και Ανοιχτή περιοχή Ινδίας – Ειρηνικού, την οποία πρότεινε το 2016 και έχει έκτοτε υιοθετηθεί από μεγάλους εταίρους. Μένει να δούμε πόσο μακριά αυτή η πρωτοβουλία, στενά συνδεδεμένη με τον Abe, θα αναπτυχθεί υπό το διάδοχό του, Suga Yoshihide.
Σε ό,τι αφορά στη Γερμανία, το μεγαλύτερο κράτος-μέλος της ΕΕ αντιμετωπίζει το πιο σύνθετο διεθνές περιβάλλον μετά την επανένωση. Πρέπει να βρει το δρόμο της μέσα στη συνεχώς αυξανόμενη αντιπαλότητα ΗΠΑ-Κίνας, να διαχειριστεί την άνοδο της Ρωσίας -μεταξύ άλλων να αυξήσει και τον αμυντικό της προϋπολογισμό- και να βοηθήσει την ΕΕ στην απάντηση της για το τέλος της μεταβατικής περιόδου του Brexit.
Στο μεταξύ, οι φιλόδοξοι μεταρρυθμιστές ηγέτες σε τρεις ηπείρους αντιμετωπίζουν αυξανόμενες ανησυχίες στο να προωθήσουν τις ατζέντες τους. Ο Cyril Ramaphosa της Νότιας Αφρικής αντιμετώπισε τις αντιδράσεις στο εσωτερικό των φατριών και των συμφερόντων. Η δυσπιστία απέναντι στους οργανισμούς και η απροθυμία να δημιουργηθούν νέοι, δυσκόλεψε πολύ τον Andres Manuel Lopez Obrador στην προσπάθειά του να πετύχει τον «Τέταρτο Μετασχηματισμό» του Μεξικό. Παρά την ισχυρή προσωπική δημοτικότητα, ο Volodomyr Zelensky στην Ουκρανία δυσκολεύεται με ένα τεράστιο φάσμα προκλήσεων, που περιλάμβανε την εσωτερική διαφθορά, τις πιέσεις από Putin και Trump, και από τη δική του πολιτική και διοικητική απειρία.

Το ΤΡΙΤΟ γεωπολιτικό μάθημα είναι ότι οι περισσότερες περιοχές αντιμετωπίζουν κλιμακούμενες αλλαγές στο status quo. Τον Αύγουστο του 2019, η Ινδία ανακάλεσε το ειδικό καθεστώς του Jammu και Κασμίρ, αυξάνοντας τις ενστάσεις με το Πακιστάν. Η Αιθιοπία ολοκλήρωσε την κατασκευή του Φράγματος Renaissance, της μεγαλύτερης κατασκευής στο Νείλο από το Φράγμα του Ασουάν, χωρίς να επιλύσει τις εντάσεις με την εξαρτώμενη από το Νείλο Αίγυπτο και με το Σουδάν. Η προβολή της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας και της επιρροής της, έφεραν την κλιμάκωση των δραστηριοτήτων σε Λιβύη και Συρία, και την ανατροπή των εξελίξεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ υπέρ του Αζερμπαϊτζάν. Τον Ιούνιο του 2020, η Κίνα πέρασε ένα νόμο εθνικής ασφάλειας για το Χονγκ Κονγκ που ουσιαστικά αναθεώρησε αποτελεσματικά το καθεστώς της επαρχίας και υπονόμευσε την αυτονομία της και τις ελευθερίες της. Οι μη κρατικοί παράγοντες μπορούν να συμπεριληφθούν στις προκλήσεις επίσης. Η Strategic Survey για το 2020 επισημαίνει την εξάπλωση του οργανωμένου εγκλήματος της Βραζιλίας σε όλη τη Λατινική Αμερική και εκτός αυτής.

ΤΟ 2020 ξεκίνησε με την εξάπλωση ενός θανατηφόρου νέου ιού και τελειώνει με τη διανομή εμβολίων για την αντιμετώπισή του. Ο κορωνοϊός θα περάσει και θα αφήσει το σημάδι του στην ιστορία. Αλλά η γεωπολιτική παραμένει: τα μαθήματα της για το έτος της πανδημίας δε θα πρέπει να αγνοηθούν.

*Συνεργάτης του IISS (διεθνές ερευνητικό ινστιτούτο που παρέχει αντικειμενικές πληροφορίες για στρατιωτικές, γεωπολιτικές και γεωοικονομικές εξελίξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σύγκρουση). Πριν ενταχθεί στο IISS, ο Nigel δίδαξε διεθνείς σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Mahidol στην Ταϊλάνδη. Από το 2010-14 κατείχε ρόλους ανώτερων κυβερνητικών σχέσεων στον τομέα της ενέργειας στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ασία. Από το 2000 έως το 2010 υπηρέτησε στο Γραφείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, όπου οι ρόλοι του περιλάμβαναν επικεφαλής του τμήματος οικονομικών στη Μόσχα, πρέσβης στη Λευκορωσία και διευθυντής έργου στη μονάδα στρατηγικής. Από το 1996-2000 δίδαξε πολιτική και διεθνείς σχέσεις στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Είναι συγγραφέας της «Τεκτονικής Πολιτικής: Παγκόσμιος Πολιτικός Κίνδυνος σε μια Εποχή Μετασχηματισμού» (Brookings, 2019). Ο Nigel είναι κάτοχος πτυχίου και μεταπτυχιακού από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και κατέχει διδακτορικό τίτλο από το Χάρβαρντ.

Μετά την πανδημία η πολιτική κρίση;

0
Η επόμενη μέρα της πανδημίας θα κάνει ακόμη πιο εμφανή τα σημάδια της πολιτικής κρίσης σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες

Η επόμενη μέρα της πανδημίας θα κάνει ακόμη πιο εμφανή τα σημάδια της πολιτικής κρίσης σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες

Το αναμενόμενο αντανακλαστικό όλων μας είναι την επόμενη του τέλους της πανδημίας (ή τέλος πάντων του περάσματος στη φάση όπου θα μπορούμε να «ζούμε με τον ιό» χωρίς πολλά περιοριστικά μέτρα) θα είναι μια συνθήκη συλλογικής ευφορίας, καθώς θα μπορούμε να ζούμε «κανονικά» ενώ θα υπάρξει και αντιστροφή των σημερινών αρνητικών οικονομικών τάσεων.

Παναγιώτης Σωτήρης

Από κάποιες πλευρές δεν είναι παράλογο να σκεφτόμαστε έτσι. Αρκεί να σκεφτούμε ότι όντως πλευρές της ζωής μας θα είναι καλύτερες, ενώ θα υπάρξει και μια ανάκαμψη της οικονομίας, έστω και εάν θα χρειαστεί αρκετός χρόνος μέχρι την επιστροφή στα προ πανδημίας επίπεδα.

Όμως, εάν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά, θα δούμε ότι η επόμενη μέρα της πανδημίας θα φέρει κοινωνίες και πολιτικά συστήματα αντιμέτωπα με κρίσιμα ανοιχτά μέτωπα και προκλήσεις. Από  την αναμέτρηση με το ερώτημα μιας οικονομικής πολιτικής που όχι απλώς να οδηγεί σε ανάκαμψη αλλά και σε μια μεσοπρόθεσμη ανοδική δυναμική, μέχρι ανοιχτές κοινωνικές πληγές όπως ο ρατσισμός ή οι ανισότητες, τα παραδείγματα είναι πολλά.

Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε μια βασική παράμετρο: το «πρώτο κύμα» της πανδημίας σφραγίστηκε από ένα γενικό κλίμα συστράτευσης των κοινωνιών και λίγο πολύ υποστήριξης των μέτρων που ελήφθησαν.

Όμως, στο «δεύτερο κύμα», σε αρκετές χώρες το κλίμα είναι διαφορετικό. Υπάρχει μεγαλύτερη κούραση από τις οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις των μέτρων, μεγαλύτερη δυσπιστία απέναντι στις διαβεβαιώσεις ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα και μεγαλύτερη δυσαρέσκεια απέναντι στις κυβερνήσεις.

Αυτό σημαίνει ότι, τουλάχιστον στο ευρωπαϊκό τοπίο, η επόμενη μέρα της πανδημίας θα σημαίνει ένταση των φαινομένων πολιτικής κρίσης.

ΙΤΑΛΙΑ: Η ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΟΝΤΕ

Η Ιταλία, ούτως ή άλλως, ήταν μια χώρα όπου η σημερινή κυβέρνηση προέκυψε ύστερα από την κρίση του προηγούμενου κυβερνητικού συνασπισμού (της αντιφατικής συμμαχίας ανάμεσα στο Κίνημα των 5 Αστεριών και την ακροδεξιά Λέγκα, που με τη σειρά της ήταν ένδειξη μιας συνολικότερης κρίσης και μετάβασης του ιταλικού πολιτικού συστήματος).

Μόνο που φάνηκε ότι και εδώ η πολιτική κρίση ήταν ενεργή. Η κυβέρνηση επιβίωσε, παρά την αποστασία Ρέντσι και χάρη σε ορισμένες μετατοπίσεις πολιτικών από άλλα κόμματα, αλλά δεν παύει να είναι μια επισφαλής κυβέρνηση, που στηρίζεται σε δύο κόμματα που πριν ήταν αντίπαλα, της οποίας ο πρωθυπουργός δεν έχει δικό του πολιτικό σχηματισμό και η οποία είναι εξαιρετικά ευάλωτη σε κοινοβουλευτικούς χειρισμούς που θα οδηγούσαν την κατάρρευσή της. Άλλωστε, ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, έδωσε στον Κόντε προθεσμία να δείξει ότι όντως έχει μια βιώσιμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. 

Το παράδοξο είναι, ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μία κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός της οποίας κατάφερε να πετύχει το βασικό σκοπό του που ήταν ένα σχετικά γενναίο πακέτο από τη μεριά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε, στην επιβίωση της κυβέρνησής του, έπαιξε ρόλο και η σαφής υποστήριξη που είχε από τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ο Μάριο Μόντι, πρώην πρωθυπουργός και νυν γερουσιαστής, το είπε καθαρά: η ψήφος του υπέρ της κυβέρνησης έλαβε υπόψη της και «τη διεθνή γνώμη».

Προφανώς, όλα αυτά έχουν να κάνουν και με πολιτικές φιλοδοξίες, που σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο όπως το ιταλικό, αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα, όμως αφορούν και την επίγνωση μιας αναντιστοιχίας ανάμεσα σε πολιτικό σύστημα και την κοινωνία, μια αδυναμία να μεταφράζονται οι κοινωνικές δυναμικές σε πολιτικά σχέδια.

Αυτό φυσικά δεν ακυρώνει την κυνική επιδίωξη, π.χ. του Σαλβίνι, να διεκδικήσει να είναι η ακροδεξιά απάντηση (αν και βλέπει την Forza Italia να διεκδικεί ξανά μερίδιο στη συνολική ψήφο της δεξιάς), ή την προσπάθεια άλλων κέντρων να προωθήσουν ξανά την ιδέα κυβερνήσεων πιο προσηλωμένων στη δημοσιονομική πειθαρχία, μέσα από τα σενάρια για κάθοδο του Μάριο Ντράγκι στην ενεργό πολιτική. Σε κάθε περίπτωση μια κατάσταση που απέχει από το να έχει σταθεροποιηθεί.

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑ-ΜΕΡΚΕΛ ΕΠΟΧΗ

Η Γερμανία ετοιμάζεται για εκλογές, με την πιο δημοφιλή πολιτικό να μην πρόκειται να είναι υποψήφια και τη χώρα να προσπαθεί να προβλέψει προς τα πού θα πάει το πολιτικό σκηνικό. 

Σε πρώτη φάση, όλα δείχνουν ότι η Άνγκελα Μέρκελ έκανε ό,τι μπορούσε ώστε η βασική πολιτική κατεύθυνση να μην αλλάξει. Η εκλογή του εκλεκτού της Άρμιν Λάσετ στην ηγεσία της CDU, σηματοδοτεί ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μια αλλαγή πολιτικής της Χριστιανοδημοκρατίας, όποια και εάν είναι η τελική επιλογή υποψηφιότητας για την καγκελαρία στις επερχόμενες εκλογές. Τα στοιχεία από τις δημοσκοπήσεις δείχνουν επίσης, ότι η CDU/CSU έχει καταφέρει να έχει ανακτήσει ένα μέρος της δημοσκοπικής δυναμικής της.

Ωστόσο, το τοπίο παραμένει ακόμη ασαφές, ως προς το συνολικό πολιτικό σχηματισμό. Στο βαθμό που οι σοσιαλδημοκράτες εξακολουθούν να μη μπορούν να ανακάμψουν, σε αντίθεση με τους Πράσινους που στην τρέχουσα εκδοχή τους (ενός κεντρώου επί της ουσίας κόμματος με οικολογικές ευαισθησίες) δείχνουν να έχουν δυναμική, το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ανάμεσα σε Χριστιανοδημοκράτες και Πρασίνους φαντάζει υπαρκτό, διαμορφώνοντας ένα νέο τοπίο, με πλευρές του να είναι δύσβατες (για παράδειγμα η δύσκολη συνεννόηση ως προς τα ορυκτά καύσιμα).

Και βέβαια, υπάρχει πάντα το ερώτημα εάν και σε ποιο βαθμό η ακροδεξιά AfD θα προσπαθήσει να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη θέση της, εκμεταλλευόμενη ανάμεσα στα άλλα και τη δυσαρέσκεια ή και δυσπιστία απέναντι στα μέτρα που μέχρι τώρα έχουν εφαρμοστεί (ας μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία είναι και μία χώρα όπου έχουν καταγραφεί σχετικά μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στα περιοριστικά μέτρα).

ΓΑΛΛΙΑ: Ο ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΩΝ
ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΤΟΥ 2022

Παρότι η Γαλλία ακόμη παλεύει με την πανδημία, προσπαθώντας να καλύψει και τον αρχικό χαμένο χρόνο για το μαζικό εμβολιασμό, ταυτόχρονα βρίσκεται και στην άτυπη έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας για το 2022.

Ο Εμανουέλ Μακρόν που έχει δει κατά περίπτωση τη δημοτικότητα να είναι στάσιμη και στις πρόσφατες τοπικές εκλογές δεν τα πήγε πολύ καλά, ελπίζει να επαναλάβει το σενάριο του 2017. Δηλαδή, να βρεθεί στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών αντιμέτωπος με την ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν και να εκλεγεί, εκμεταλλευόμενος ένα πλειοψηφικό ρεύμα αντίθεσης στην ακροδεξιά. Αυτό εξηγεί και την ιδιαίτερη κινητικότητα στο χώρο της κεντροαριστεράς και της αριστεράς, είτε αυτό αφορά το χώρο των σοσιαλιστών και των οικολόγων (που πήγαν πολύ καλά στις ευρωεκλογές του 2019), είτε το χώρο της Ανυπότακτης Γαλλίας του Μελανσόν. Ένας υποψήφιος της ευρύτερης αριστεράς στο δεύτερο γύρο θα μπορούσε να διεκδικήσει την προεδρία. 

Ο ίδιος ο Μακρόν, δείχνει προς το παρόν να θέλει να καλύψει τις απώλειες προς τα δεξιά, τόσο με τη ρητορική νόμου και τάξης που έχει υιοθετήσει, όσο και με την όλη συζήτηση για το νόμο για το «σεπαρατισμό» που έχει κατηγορηθεί ως «ισλαμοφοβικός».

Όμως, το πιο μεγάλο ερώτημα είναι, σε ποιο βαθμό θα αντανακλασθούν στις εκλογικές δυναμικές όλα αυτά που συνέβησαν στη γαλλική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, από το μεγάλο (και πολιτικά «ορφανό») κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» έως την ίδια την εμπειρία της πανδημίας.

Κράτη και εταιρείες στον «πόλεμο των εμβολίων»

0
Σε «πόλεμο εμβολίων» εξελίσσονται οι προσπάθειες των φαρμακευτικών εταιριών, για να μπορέσουν να παράγουν περισσότερες δόσεις εμβολίων κατά του κορωνοϊού και οι αντιπαραθέσεις κρατών για άμεση διασφάλιση παραγγελίας εμβολίων. Η διπλωματία του κορωνοϊού, αποτελεί και μια ακόμα διάσταση που περιπλέκει την κατάσταση.

Σε «πόλεμο εμβολίων» εξελίσσονται οι προσπάθειες των φαρμακευτικών εταιριών, για να μπορέσουν να παράγουν περισσότερες δόσεις εμβολίων κατά του κορωνοϊού και οι αντιπαραθέσεις κρατών για άμεση διασφάλιση παραγγελίας εμβολίων. Η διπλωματία του κορωνοϊού, αποτελεί και μια ακόμα διάσταση που περιπλέκει την κατάσταση.

Γιώργος Πρωτόπαπας*

Η γερμανική εταιρεία BioNTech που συνεργάζεται με την αμερικανική Pfizer, αποφάσισε να συνεργαστεί με το γαλλικό φαρμακευτικό κολοσσό Sanofi, με στόχο των παραγωγή εμβολίων που θα προμηθευτεί η ΕΕ. H αγγλοσουηδική AstraZeneca παράγει ήδη εμβόλια κορωνοϊού σε συνεργασία με την ινδική εταιρεία Serum Institute of India. H AstraZeneca δέχτηκε τις επικρίσεις της ΕΕ ότι δεν έχει τηρήσει τα συμφωνηθέντα για τις παραδόσεις των εμβολίων.

Τα κράτη-μέλη της ΕΕ επιδιώκουν να προμηθευτούν επαρκείς ποσότητες εμβολίων, ώστε να καταφέρουν να επανεκκινήσουν την οικονομία τους, που έχει πληγεί σε σημαντικό βαθμό από τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορωνοϊού και τα αλλεπάλληλα lockdown. H EE που αντιμετωπίζει έλλειμμα εμβολίων, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, όταν η AstraZeneca έκανε λόγο για αλλαγή του χρονοδιαγράμματος στις παραδόσεις εμβολίων στην ΕΕ. Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα περικόψει τις παραγγελίες εμβολίου στην ΕΕ κατά 60%, εκ των 31 εκατομμυρίων δόσεων που είχε συμφωνήσει να στείλει.

Η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αντέδρασε και κάλεσε την εταιρεία να τηρήσει τα συμφωνηθέντα, δηλώνοντας ότι «η Ευρώπη έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη των πρώτων εμβολίων και για τη δημιουργία ενός πραγματικού παγκόσμιου, κοινού αγαθού. Τώρα οι επιχειρήσεις πρέπει να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους».  Η AstraZeneca αρνήθηκε να συμμετάσχει, σύμφωνα με πηγές της ΕΕ, στη συνάντηση κορυφαίων αξιωματούχων της ΕΕ  σχετικά με τις ελλείψεις στα εμβόλια. Ωστόσο, η AstraZeneca δήλωσε, σύμφωνα με το Associated Press, ότι δεν έχει αποσυρθεί από τις συνομιλίες.

H ΕΕ έχει δώσει στην AstraZeneca 336 εκατ. ευρώ, για να διασφαλίσει ότι η εταιρεία θα αυξήσει τις διαδικασίες παραγωγής και διάθεσης του εμβολίου της. Η Κομισιόν, που έχει επικριθεί από τα κράτη-μέλη για το πως χειρίστηκε τις παραγγελίες, βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρό έλλειμμα εμβολίων, από τη στιγμή που και η Pfizer είχε ανακοινώσει καθυστέρηση στις παραδόσεις εμβολίων προς την ΕΕ. Η Κομισιόν φέρεται να κατηγόρησε τη Βρετανία ότι είχε ειδική μεταχείριση στην παράδοση των δόσεων από την αγγλοσουηδική AstraZeneca.

«ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΜΒΟΛΙΩΝ»

ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Οι φαρμακευτικές εταιρείες δημιουργούν και τις δικές τους συμμαχίες, όπως η AstaZenecα που έχει κοινή παραγωγή με την Ινδία. Όμως, η κυβέρνηση του Νέου Δελχί, σύμφωνα με την αμερικανική VOAnews, προχώρησε σε μια ασυνήθιστη διπλωματική πρωτοβουλία, αποφασίζοντας να δωρίσει εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου AstraZeneca που παράγεται και στην Ινδία, σε γειτονικά έθνη της Νότιας Ασίας.

Η κίνηση εντάσσεται στη «διπλωματία εμβολίων» που στοχεύει στην ανάδειξη του παγκόσμιου προφίλ της Ινδίας  με στόχο την αντιμετώπιση της Κίνας, η οποία επεκτείνει την επιρροή της στη Νότια Ασία. Το εμβόλιο της AstraZeneca έχει ήδη διανεμηθεί σε Μπουτάν, Νεπάλ, Μπαγκλαντές, Μαλδίβες, Μιανμάρ, Μαυρίκιο και Σεϋχέλλες, λίγες μόνο ημέρες μετά την έναρξη της ινδικής εθνικής στρατηγικής εμβολιασμού. Επίσης, εικάζεται ότι η Ινδία θα κρατήσει και δόσεις του εμβολίου της AstraZeneca για αποκλειστική της χρήση, για τον πληθυσμό της.

Όμως, η συνεργασία της BioNTech με το γαλλικό φαρμακευτικό κολοσσό Sanofi, επικεντρώνεται αποκλειστικά στον εφοδιασμό της ΕΕ με εμβόλια κατά του κορωνοϊού. H γαλλική εταιρεία αναμένεται να παράγει περισσότερες από 125 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου. Ο επικεφαλής της Sanofi, Ολιβιέ Μποζιγιό, δήλωσε στο ραδιόφωνο RTL ότι η παραγωγή εμβολίου ανταγωνιστών γίνεται για πρώτη φορά στη φαρμακευτική βιομηχανία. Η γαλλική φαρμακευτική εταιρεία θα παραδώσει πάνω από 125 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου στην Ευρώπη.

ΑΝΟΙΚΤΑ ΜΕΤΩΠΑ

Η Sanofi συνεργάζεται με τη βρετανική GlaxoSmithKline για την ανάπτυξη δύο εμβολίων, όμως το σχέδιό της καθυστερεί και δεν αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά πριν από τα τέλη του 2021. Οι προμήθειες εμβολίων παραπέμπουν σε έναν «πόλεμο» εταιριών και κρατών, που αναδεικνύουν τις οικονομικές ανισότητες των κρατών-μελών αλλά και συνέργειες εταιρειών και εκτός της ΕΕ.

Η Γερμανία, ως γνωστόν, έχει προχωρήσει για την παραγγελία εμβολίων και σε ιδιωτικές συμφωνίες για να καλύψει τις ανάγκες της. Μάλιστα, είχε αναφερθεί ότι Γερμανία και Ρωσία ενδέχεται να συνεργαστούν για την παραγωγή εμβολίων. Επίσης, και η Γαλλία που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στον εμβολιασμό, ενθαρρύνει το φαρμακευτικό κολοσσό Serafin, να προχωρήσει σε νέες συνεργασίες. Η απόκτηση εμβολίων που να επαρκούν για τον εμβολιασμό όλων των πολιτών, αποτελεί προτεραιότητα για τις κυβερνήσεις των κρατών που αντιμετωπίζουν εσωτερικά προβλήματα.

*Ο Γιώργος Πρωτόπαπας είναι δημοσιογράφος, διεθνολόγος και στρατηγικός Αναλυτής. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκών Σπουδών από το πανεπιστήμιο Kent και πτυχίου από το Hertfordshire.

Ποιoς είναι ο κύριος Γκουργκ που τόσο φοβούνται οι Τούρκοι

0
Ποιoς είναι ο κύριος Γκουργκ που τόσο φοβούνται οι Τούρκοι

Σίγουρα το 2021 μάλλον δεν ξεκίνησε με θετικούς οιωνούς για την Τουρκία, μετά το άκουσμα του ονόματος του αξιωματούχου που θα αναλάβει τη θέση του υπευθύνου για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στο αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας: πρόκειται για τον Μπρετ Μακ Γκουργκ, τον θεωρούμενο ως τον αμερικανικό «εγκέφαλο» της στρατιωτικής υποστήριξης των Κούρδων της Συρίας.

Γιώργος Λυκοκάπης*

Εν μέσω των οικονομικών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Τουρκία για την προμήθεια των S-400, με ευρεία μάλιστα διακομματική υποστήριξη στο Κογκρέσο και στη Γερουσία, ο διορισμός του συγκεκριμένου αξιωματούχου ήρθε να επιβεβαιώσει τις τουρκικές ανησυχίες σχετικά με την πολιτική της νέας κυβέρνησης Μπάιντεν σε ζητήματα καίρια για το καθεστώς Ερντογάν, όπως στο συριακό.

Ο Μακ Γκουργκ ήταν ο ειδικός απεσταλμένος της Ουάσιγκτον στο διεθνή συνασπισμό που είχε συγκροτήσει η κυβέρνηση Ομπάμα κατά του Ισλαμικού Κράτους, θέση την οποία κράτησε και όταν ανέλαβε ο Τραμπ, μέχρι το Δεκέμβριο του 2019.

Τότε είχε επιλέξει να παραιτηθεί διαμαρτυρόμενος για την τουρκική εισβολή στη Βόρεια Συρία, εισβολή η οποία είχε σχεδόν γίνει σε συνεννόηση με τον Τραμπ, κατά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε στο Λευκό Οίκο ο Τούρκος πρόεδρος, υπό άκρα μυστικότητα. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε πως η Τουρκία είχε πανηγυρίσει την παραίτηση του, καθώς ο Μακ Γκουργκ ήταν «κόκκινο πανί» για την Άγκυρα, με τους Τούρκους αξιωματούχους να τον χαρακτηρίζουν «εμπόδιο» για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Γενικά δε μασούσε καθόλου τα λόγια του για το ρόλο της Τουρκίας στη βόρεια Συρία. Όταν, κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις του 2019 είχε πληγεί από τουρκικά πυρά μέχρι και αμερικανική βάση, είχε δηλώσει δηκτικά «αυτό δεν ήταν λάθος». Λίγους μήνες μετά, όταν έγινε γνωστή η εξόντωση του ηγέτη του Ισλαμικού Κράτους από τους Αμερικανούς, ο παραιτηθείς πλέον Αμερικανός αξιωματούχος σε άρθρο του ζητούσε «εξηγήσεις» από την Άγκυρα, κάνοντας ξεκάθαρη υπόνοια στις διασυνδέσεις της με τους τζιχαντιστές.

ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ

Η εσπευσμένη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων τον Οκτώβρη του 2019 είχε δώσει το έναυσμα για να ξεκινήσει η τουρκική επίθεση, αν και η πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ παρέμεινε συγκεχυμένη και ομιχλώδης στο ζήτημα. Επισήμως, η απερχόμενη κυβέρνηση αναφέρονταν πως η αμερικανική στρατιωτική παρουσία είχε περιοριστεί σε 600 στρατιώτες και αξιωματικούς, υπάρχουν όμως πολλές ενδείξεις πως ο πραγματικός αριθμός ήταν μεγαλύτερος.

Στην πραγματικότητα ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος είχε επιλέξει να εξισορροπήσει μεταξύ της βασικής προεκλογικής του θέσης να δώσει ένα τέλος στους «άχρηστους πολέμους στη Μέση Ανατολή», αλλά και στην ανάγκη προάσπισης των στοιχειωδών αμερικανικών συμφερόντων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον έλεγχο των συριακών πετρελαϊκών εγκαταστάσεων, δηλώνοντας: «αφήσαμε στρατιώτες για να κρατήσουμε το πετρέλαιο, επειδή μου αρέσει»!

Όμως αυτό ακριβώς το παιχνίδι εξισορρόπησης του Τραμπ ήταν που επέτρεψε, έστω και μερικώς, τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Ο Μακ Γκουργκ όμως δεν εμφανίζεται διατεθειμένος να παίξει πολιτικά παιχνίδια και αυτό είναι που ανησυχεί δεόντως την Τουρκία. Δεν είναι μόνο ότι είναι υπέρμαχος της ισχυρής αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία και της στρατιωτικής υποστήριξης του YPG, θεωρώντας τους Κούρδους ως αυτούς «που έχουν κάνει τα περισσότερα για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους». Εξάλλου, η αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη στο YPG συνεχίστηκε και μετά την παραίτηση του.

ΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Η Τουρκία φοβάται κυρίως πως η τοποθέτηση του Μακ Γκουργκ μπορεί να σημάνει και την «πολιτική συνεργασία» των Αμερικανών με τους Κούρδους, όπως τώρα τελευταία ζητά εντόνως το YPG, ταυτόχρονα με την ενίσχυση της στρατιωτικής «ασπίδας» των αμερικανικών δυνάμεων. Δηλαδή, οι Κούρδοι επιδιώκουν μία επίσημη αμερικανική αναγνώριση του αυτόνομου κουρδικού κράτους της «Ροτζάβα» στη βόρεια Συρία, όπως είχαν κάνει παλαιότερα οι Αμερικανοί στο βόρειο Ιράκ. Το YPG πλέον ζητά κάτι παραπάνω από τη στρατιωτική υποστήριξη των Αμερικανών, την οποία υποστήριζε μέχρι και ο φιλότουρκος τέως απεσταλμένος των ΗΠΑ Τζέιμς Τζέφρι. Διεκδικεί μία αμερικανική αναγνώριση του αγώνα του.

Οι πολεμικές εξελίξεις δείχνουν πως η Τουρκία σπεύδει να προλάβει ενδεχόμενες δυσμενείς γι αυτήν εξελίξεις. Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία και οι Σύριοι-τζιχαντιστές σύμμαχοι της έχουν ξεκινήσει νέες επιθέσεις στην κουρδική πόλη Αίν Ίσσα, την άτυπη πρωτεύουσα της αυτόνομης διοίκησης των Κούρδων στη Συρία, όπως φαίνεται με την παρασκηνιακή ανοχή της Μόσχας και της Δαμασκού. Διοικητές των Κούρδων αναφέρονται σε πιέσεις που δέχονται από τη Ρωσία και τον Άσαντ, προκειμένου να παραδώσουν την Αίν Ίσσα στον έλεγχο του συριακού καθεστώτος, πιέσεις στις οποίες οι ίδιοι δε φαίνονται διατεθειμένοι να υποκύψουν.

Η στήριξη του Μακ Γκουργκ στο πολιτικό «παιδί» του Οτσαλάν, τον στρατιωτικό επικεφαλής του YPG Μαζλούμ έχει προκαλέσει σάλο στην Τουρκία, η οποία πλέον φοβάται πως δεν αποτελεί μία μεμονωμένη περίπτωση. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν Τούρκοι αναλυτές, «το βασικό πρόβλημα είναι πως πολλοί Αμερικανοί αξιωματούχοι υιοθετούν τις θέσεις του Μακ Γκουργκ». Ήταν όμως η πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν που έκανε το συριακό παρακλάδι του PKK, το οποίο θεωρούν τρομοκρατική οργάνωση οι ίδιοι οι Αμερικανοί, να θεωρείται από την Ουάσιγκτον ως αυτό «που έχει τα κάνει τα περισσότερα για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους», από μία νατοϊκή «σύμμαχο».

*Ο Γιώργος Λυκοκάπης είναι δημοσιογράφος. Έχει σπουδάσει πολιτική επιστήμη. Τα ενδιαφέροντά του επικεντρώνονται στις διεθνείς σχέσεις, στην πολιτική και στην ιστορία.

Weather

Montreal
overcast clouds
6.9 ° C
7.7 °
5.6 °
81 %
5.1kmh
100 %
Mon
6 °
Tue
8 °
Wed
13 °
Thu
15 °
Fri
10 °