Στις μελέτες της ψυχολογίας των ανθρώπων, υπάρχουν μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα σ’ ένα αφεντικό και σ’ ένα ηγέτη:
-Ένα αφεντικό επιβάλλεται ενώ ένας ηγέτης εμπνέει.
-Tο αφεντικό είναι «αφεντικό» και κάνει του κεφαλιού του, ο ηγέτης είναι συνεργάτης και ακούει τι λένε οι γύρω του.
-Το αφεντικό λέει «εγώ», ο ηγέτης λέει «εμείς».
-Το αφεντικό χρησιμοποιεί τους ανθρώπους, ο ηγέτης προσπαθεί και κάνει τα πάντα για την πρόοδο των ανθρώπων.
-Το αφεντικό διοικεί με φόβο, ο ηγέτης κερδίζει το σεβασμό των γύρων του.
-Το αφεντικό επιδιώκει να συλλέγει τα «μπράβο», ο ηγέτης μοιράζει τα «μπράβο» απλόχερα στην ομάδα του και στους συνεργάτες του.
-Το αφεντικό κάνει «μικρο-διαχείρηση», ο ηγέτης έχει όραμα και δίνει εμπιστοσύνη σε αυτούς που έδωσε αρμοδιότητες.
-Το αφεντικό λέει «πήγαινε!», ο ηγέτης λέει «πάμε μαζί!».
-Το αφεντικό σκέφτεται «μικροπρόθεσμα», ο ηγέτης σκέφτεται μακροπρόθεσμα. Και τέλος,
-Το αφεντικό εστιάζει στην πρόοδο, ο ηγέτης εστιάζει στους ανθρώπους.
Ο ΣΥΡΡΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΗΓΕΤΗΣ ΠΑΡΑ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
Τα παραπάνω σκέφτηκα, όταν παρακολούθησα την παρουσίαση του προγράμματος ή του οράματος αν θέλετε, που έκανε μέσω του διαδικτύου, την Τρίτη 18 Ιανουαρίου, ο πρώην βουλευτής και υπουργός του Κεμπέκ, Χρήστος Σύρρος, στους εκπρόσωπους των παροικιακών μέσων ενημέρωσης. Δεν πρόκειται να αναφερθώ στο πρόγραμμα και στα κύρια σημεία του που είναι ριζοσπαστικό και πολύ επίβουλο σε όλους τους τομείς. Όμως από τη στιγμή που ο κ. Σύρρος και η ομάδα του αποφάσισαν να αλλάξουν την ονομασία της κοινοτικής κίνησης τους από «ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» σε «ΟΜΑΔΑ ΠΡΑΞΙΣ», αυτό και μόνο δείχνει ότι τα μέλη της «ΟΜΑΔΑΣ ΠΡΑΞΙΣ» δέχονται εποικοδομητική κριτική, ακόμα και στην αλλαγή του ονόματος, που ξέρω πολύ καλά ήθελαν να κρατήσουν. Τουλάχιστον εγώ, είχα γράψει ότι η μόνη «ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» είναι αυτή που ετοίμασε την Απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους από την Τουρκική Σκλαβιά και η αντιγραφή αυτής της ονομασίας σε οποιαδήποτε μορφή σπιλώνει τους διοργανωτές της Ελληνικής Επανάστασης.
ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Έχουμε διαπιστώσει, ότι όσο τα χρόνια περνούν όλο και περισσότερο δείχνουμε αδιαφορία και αποχή από σχεδόν όλες τις ψηφοφορίες. Πολλά είναι τα παραδείγματα. Από την αποχή των ψηφοφόρων στις τελευταίες καναδικές εκλογές ως τις δημοτικές εκλογές που διαδραματίστηκαν τον περασμένο Νοέμβρη στους χίλιους και πλέον δήμους του Κεμπέκ. Φανταστείτε τώρα τον αριθμό προσέλευσης μελών στις επόμενες κοινοτικές εκλογές φέτος τον Ιούνιο. Εύχομαι να κάνω λάθος, αλλά προβλέπω ότι θα υπάρχει μεγάλη αποχή λόγω της αδιαφορίας των συμπάροικων. Αν και ο κοινοτικός οργανισμός διαχειρίζεται δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, λίγοι, πολλοί λίγοι είναι αυτοί που νοιάζονται για την κοινότητα τους. Οι προσπάθειες της σημερινής διοίκησης με το να «μοντερνοποιήσουν» την όλη κοινότητα δεν έπιασαν τόπο. Αντιθέτως, απομάκρυναν τα μέλη αυτά που νοιαζόντουσαν για την κοινότητα. Και αυτά τα μέλη δεν είναι του FACEBOOK, του TWITTER και του YOUTUBE. Είναι της παλιάς σχολής. Είναι της παλιάς επικοινωνίας. Ποιος ο λόγος, οι συμπάροικοι να ενδιαφέρονται για την κοινότητα; Πόσες φορές πήραν τηλέφωνο στα γραφεία του οργανισμού και δεν τους απάντησε κανένας; Κι ύστερα τηλεφωνούν είτε στα ΝΕΑ είτε στο ΒΗΜΑ για να ενημερωθούν από τον Γκιούσμα και τον Μανίκη, με ποιο τρόπο μπορούν να εξυπηρετηθούν…
Εκτός αυτού, η αυταρχική συμπεριφορά ορισμένων διοικούντων, ανέβασε το θερμόμετρο απέχθειας πολλών συμπάροικων κατά του οργανισμού. Το πρόβλημα λοιπόν που θα αντιμετωπίσουν όλοι οι υποψήφιοι που θα κατέλθουν στις επόμενες κοινοτικές εκλογές, είναι η αδιαφορία που θα οδηγήσει για άλλη μια φορά στην αποχή των μελών, με πιθανό αποτέλεσμα την παραμονή των μελών που απαρτίζουν τη σημερινή διοίκηση. Το σενάριο αυτό το έχει «ζήσει» πολλές φορές ο οργανισμός όπου παρέμεινε το ίδιο συμβούλιο άνευ εκλογών.
Τώρα, η πρόσληψη του Γενικού Διευθυντή όσο και να έχει τα καλύτερα προσόντα, δε θα βοηθήσει καθόλου, αν τα νέα του αφεντικά τον μικρο-διαχειρίζουν, αντί να του δώσουν πλήρη εμπιστοσύνη να διαχειριστεί όπως αυτός νομίζει τον κοινοτικό οργανισμό.
Και αυτό το σενάριο το έχουμε ξαναδεί, όπου προκάτοχοι διευθυντές «τα βρόντηξαν κάτω» και εγκατέλειψαν τον οργανισμό.
Από την πλευρά μου, εύχομαι καλή σταδιοδρομία στο νέο εκτελεστικό διευθυντή. Του υπενθυμίζω ότι πρέπει να έχει γερό στομάχι, γαϊδουρινή υπομονή αλλά και επιμονή, για να μπορέσει να «επιβιώσει» μέσα στον κοινοτικό οργανισμό.
