Για όσους δε γνωρίζεται, οι κοκορομαχίες είναι ένα από τα παιγνίδια τζόγου, που υπάρχει -ακόμα και σήμερα- στις περισσότερες χώρες. Αλλού είναι μέρος των πολιτιστικών διασκεδάσεων, όπου μεταδίδονται και από ειδικά τηλεοπτικά κανάλια. Στις δε, από τις περισσότερες, δυτικές χώρες, οι κοκορομαχίες γίνονται με πλήρη μυστικότητα, σε προστατευτικούς χώρους που έχουν εγκατασταθεί σε πολυτελείς βίλλες για να ποντάρουν αιμοβόροι κροίσοι μερικά εκατομμύρια για την πλάκα τους, βλέποντας δύο πλάσματα του Θεού να αλληλο-κατασπαράζονται και να χύνουν το αίμα τους για τους μοντέρνους «Νέρωνες».
Ιστορικώς, στη δεκαετία του 1950, οι κοκορομαχίες διεξάγονταν μυστικά στην Αθήνα. Είχαν όμως ξεκινήσει τουλάχιστον μισό αιώνα νωρίτερα, το 1899, αντιγράφοντας τη διασκέδαση εύπορων της Αγγλίας.
Εκείνη τη εποχή, οι κοκορομαχίες δεν ήταν κρυφές, όπως συνέβαινε πολλά χρόνια αργότερα. Αντιθέτως, όσοι συμμετείχαν σε αυτές… κοκορεύονταν για τα κατορθώματά τους.
Οι δε περιγραφές στις εφημερίδες της εποχής έδιναν και έπαιρναν και αρκετές ήταν ιδιαίτερα σκληρές, αφού προσπαθούσαν να περιγράψουν με πλήρη ακρίβεια, πως το ένα πτηνό κατασπάραζε το άλλο στους αγώνες που γινόντουσαν στις εξοχικές βίλες στα Πατήσια, στο περίφημο κτήμα Δημητρίου Βεζανή, τη γνωστή σήμερα ως «Βίλα Δρακόπουλου». Ακόμα και ο εκδότης της εφημερίδας «Εμπρός» είχε το δικό του «κόκορα» καθώς ο γνωστός ποιητής Γιώργος Δροσίνης και ο δήμαρχος της Αθήνας, Καλλιφρονάς.
Το 1902 μάλιστα, καταβλήθηκε προσπάθεια να εξαπλωθεί το… σπορ. Με ανακοινώσεις τους οι διοργανωτές καλούσαν τον κόσμο να παρακολουθήσει δωρεάν τους αγώνες κοκορομαχίας.
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΟΚΟΡΟΜΑΧΙΕΣ
Είναι λοιπόν πολλά τα κοινά μεταξύ των κοκορομαχιών του τζόγου και τις «κοκορομαχίες» που συνεχίζονται να προβάλλονται ασταμάτητα στην παροικία μας…
Εδώ και πολλά χρόνια, αυτές οι άσκοπες κοκορομαχίες έχουν χωρίσει την παροικία σε δύο στρατόπεδα προτίμησης.
Από τη μια οι φίλοι, συμπαραστάτες και προσφιλή μέσα ενημέρωσης της παροικίας του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου και από την άλλη οι φίλοι, συμπαραστάτες και προσφιλή μέσα ενημέρωσης της παροικίας του Εθνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ.
Και οι δυο παρατάξεις φημίζονται με τις τακτικές ανακοινώσεις τους προς την ευρύτερη παροικία για το τι «κάνουν», τι έχουν καταφέρει και τι προσπαθούν να κάνουν μελλοντικά. Τις δε ανακοινώσεις τους φροντίζουν να τις προβάλουν στα προσφιλή ενημερωτικά μέσα κατακλύζοντας σελίδες εφημερίδων και ώρες ατελείωτες στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις -χωρίς να πληρώσουν ως επί το πλείστων δεκάρα- «κοκορεύοντας» για το έργο τους αλλά επίσης την «κοκορομαχία» που έχουν μεταξύ τους.
Θα πρέπει να γνωρίζεται ότι μόνο τα «δικά» μας κογκρέσα προτρέχουν σε ανακοινώσεις. Άλλα κογκρέσα, όπως το Εβραϊκό, κάνουν τις δουλειές του σιωπηλά και γι’ αυτό έχουν και αποτελέσματα.
Εκτός όμως απ’ αυτό, οι ελληνικές παροικιακές «κοκορομαχίες» στοίχισαν αδίκως κοντά στα $80.000 και μπορεί και παραπάνω σε δικαστικές περιπλανήσεις, που προσωπικά πιστεύω δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα στο τέλος και μπορεί να οδηγήσουν σε περαιτέρω νομικές υποθέσεις. Άχρηστες δαπάνες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πιο αποτελεσματικά στις πολλαπλές ανάγκες τις παροικίας μας.
Εκτός αυτού, ο ένας οργανισμός μπλέκεται στις δικαιοδοσίες του άλλου και ακόμα σαμποτάρει ο ένας τον άλλον δημόσια, και στα μάτια όχι όμως της παροικίας αλλά και σε όλα τα κυβερνητικά επίπεδα του Καναδά και της Ελλάδας. Τουλάχιστον αυτό μου εκμυστηρεύονται οι πολιτικοί που μιλούν ειρωνικά και για τα δύο κογκρέσα.
Τώρα, το να στέλνει το ένα κογκρέσο ανακοινώσεις για επιστολές που έστειλε εδώ κι εκεί, ή για επιστολές του παρά… πέντε στην Ελληνική και Κυπριακή κυβέρνηση, για να ψηφίσει υπέρ του Καναδά για θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Ευνών – που παρεμπιπτόντως δόθηκε στην Ιρλανδία και στη Νορβηγία – εδώ γελάμε. Και γελάμε, διότι ο αγώνας για να διεκδικήσει τη θέση του ο Καναδάς άρχισε εδώ και πέντε χρόνια, όχι χθες…
Οι επιστολές λοιπόν που στάλθηκαν στο παραπέντε, δεν είναι παρά «στάχτη στα μάτια» για να ανεβεί το κύρος των «κοκόρων».
Ακόμα και εδώ, το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ – και ας μη θέλουν να το παραδεχτούν – ξέφυγε από τις δικαιοδοσίες του για πολλοστή φόρα. Το λέει ο τίτλος «Κεμπέκ». Και ως «Κεμπέκ», νομίζω ότι πρέπει να ακολουθεί τις δικαιοδοσίες που έχει το Κεμπέκ, ήτοι Παιδία, Υγεία, Πρόνοια και Εργασία κλπ. ΟΧΙ ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ. Αυτά είναι (και πρέπει να είναι) δικαιοδοσίες του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, και θα περίμενα απ’ αυτό να στείλει έστω και στο… παραπέντε, τις επιστολές στην Ελληνική και Κυπριακή κυβέρνηση, για να υποστηρίξουν τον Καναδά να πάρει μια από τις θέσεις στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ.
Αλλά υπάρχει μια δικαιολογία που το Ελληνικό Κογκρέσο μπαίνει στα «χωράφια» του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου. Πρόκειται για μια εποχή όπου το Ελληνοκαναδικό κογκρέσο ήταν «απών» και ο τότε αείμνηστος πρόεδρος του Εθνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ, Πίτερ Γεωργακάκος, αναγκάστηκε να αναλάβει τη σωστή ενημέρωση του καναδικού πολιτικού και επιστημονικού κόσμου για το θέμα της Ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Και μια και αναφέραμε το όνομα του, ήταν χάρις σε αυτόν που το Ελληνικό κογκρέσου του Κεμπέκ, με διάφορες εκδηλώσεις, κατάφερε και συγκέντρωσε σχεδόν $70.000 στο ταμείο του τότε.
Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν και τα δύο κογκρέσα «διψούν» για προβολή και θέλουν να είναι η αναγνωρισμένη φωνή της ομογένειας.
Πιστεύω να ξέρουν, ότι μηδαμινό είναι το ποσοστό της παροικίας που νοιάζεται για το ένα ή το άλλο κογκρέσο, μια και βαρέθηκαν τις «κοκορομαχίες» τους που δεν οδήγησαν πουθενά και μάλιστα βοήθησαν περισσότερο τους «εχθρούς» των εθνικών μας θεμάτων, να μας κοροϊδεύουν στα κυβερνητικά επίπεδα που έχουν πρόσβαση.
Τη μόνη λύση που βλέπω, είναι η ένωση των δυνάμεων των δυο κογκρέσων, δημιουργία ενός αναβαθμισμένου καταστατικού, όπου το νέο κογκρέσο θα ασχολείται ΜΟΝΟ με τα εθνικά μας θέματα και φυσικά θέματα της Καναδικής κυβέρνησης.
Σταματήστε λοιπόν τις «κοκορομαχίες» σας, διότι κάνεις ως τώρα δε βγήκε κερδισμένος -μόνο οι δικηγόροι και οι «εχθροί του Ελληνισμού»- ενώ αντίθετα, έχασε ολόκληρη η παροικία το δικό της «αίμα».