Καθώς εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι του Κεμπέκ, εξακολουθούν να περιμένουν έναν οικογενειακό γιατρό, και τα νοσοκομεία να είναι συχνά υπερφορτωμένα και να λειτουργούν με υπερπλήρη χωρητικότητα, η υγειονομική περίθαλψη έχει εμφανιστεί σε εξέχουσα θέση στην προεκλογική εκστρατεία της επαρχίας.
Ωστόσο, παρά την έμφαση που δίνεται στις λύσεις υγειονομικής περίθαλψης, ελάχιστα έχουν ειπωθεί για το προνοσοκομειακό δίκτυο, το οποίο κοστίζει περισσότερα από μισό δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως, και τις κρίσιμες ελλείψεις προσωπικού που απειλούν την ποιότητα της περίθαλψης, όπως δείχνουν οι εκθέσεις. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για πολλούς νοσοκόμους ασθενοφόρων που εργάζονται στο Μόντρεαλ, μια από τις περιοχές που πλήττονται σκληρά από τις ελλείψεις.
Η υπηρεσία ασθενοφόρων έχει τρομερές ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό εδώ και αρκετούς μήνες, καθώς οι παραϊατρικοί παραιτούνται, συνταξιοδοτούνται ή πηγαίνουν σε άδεια. Αυτές οι αναχωρήσεις περιλαμβάνουν 24 που παραιτήθηκαν ή πήγαν σε προσωρινή άδεια από το Μάιο έως τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους – διπλάσιος από τον αριθμό που έφυγαν μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου του περασμένου έτους. Τις περισσότερες μέρες, το Urgences-santé λειτουργεί με μόνο το μισό προσωπικό από ότι χρειάζεται. Τα Σαββατοκύριακα είναι ακόμα χειρότερα, λέει η ένωσή τους, το Syndicat préhospitalier.
Ένα άλλο πλήγμα στον κλάδο ήρθε τον Αύγουστο, όταν το Université de Montréal ανέστειλε τις εισαγωγές στο προηγμένο πρόγραμμα επείγουσας προνοσοκομειακής περίθαλψης για το σχολικό έτος 2023-2024. Μια επιστολή προς τους φοιτητές ανέφερε την πρόθεση του υπουργείου Υγείας να μειώσει τον αριθμό των παραϊατρικών προηγμένης φροντίδας που εργάζονται εκτός Μόντρεαλ ως παράγοντα της απόφασης. Το νέο πρόγραμμα απέκτησε τους πρώτους του αποφοίτους μόλις το 2018.
Όσον αφορά την προεκλογική εκστρατεία, οι υποσχέσεις για προνοσοκομειακή περίθαλψη ήταν ελάχιστες – και πολλές από αυτές φαίνονται άσχετες με αυτό που ζητούν οι παραϊατρικοί, λένε οι ηγέτες συνδικάτων και εργαζόμενοι.
Οι εργαζόμενοι στο Urgences-santé λένε ότι είναι τόσο αδύνατοι όσο το υπόλοιπο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στο Κεμπέκ, αλλά ο τομέας τους δε φαίνεται να τραβάει πολύ την προσοχή στην τρέχουσα εκλογική εκστρατεία για την επαρχία.
ΤΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Το Québec Solidaire (QS) θέλει να απαλλαγεί από το συνονθύλευμα των δημόσιων και ιδιωτικών υπηρεσιών ασθενοφόρων σε όλη την επαρχία, κάνοντάς τα όλα δημόσια. Αυτή τη στιγμή το Urgences-santé είναι η μόνη υπηρεσία στην επαρχία που ανήκει στο δημόσιο.
Το QS και το Parti Québécois (PQ) υποσχέθηκαν επίσης να καταργήσουν τον προγραμματισμό που ζητά από ορισμένους παραϊατρικούς να είναι διαθέσιμοι 24/7.
Εν τω μεταξύ, ο Συνασπισμός Avenir Québec (CAQ) και το Parti Québécois (PQ) υποστηρίζουν τη δημιουργία ενός επαγγελματικού τάγματος για παραϊατρικούς, κάτι για το οποίο κάποιοι παραϊατρικοί έχουν πιέσει από τη δεκαετία του ’70.
Σε συνεντεύξεις τους στα ΜΜΕ ορισμένοι νοσοκόμοι ασθενοφόρων είπαν ότι οι παραϊατρικοί πιστεύουν, ότι μια επαγγελματική εντολή θα τους επέτρεπε να παρέχουν πιο προηγμένη περίθαλψη, ενώ άλλοι λένε ότι το μόνο πράγμα που απαιτείται είναι η πολιτική βούληση. Επί του παρόντος, οι παραϊατρικοί του Κεμπέκ δεν επιτρέπεται να θεραπεύουν ασθενείς με φάρμακα που χρησιμοποιούνται σε άλλες επαρχίες, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία μιας κρίσης ή τη διαχείριση του πόνου για ένα σπασμένο πόδι.
Το CAQ θέλει επίσης να διευρύνει το πεδίο πρακτικής των παραϊατρικών, αναθέτοντας τους κατ’ οίκον επισκέψεις και εργασίες σε ER για να μειώσουν την πίεση στα νοσοκομεία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ή ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ;
Οι Φιλελεύθεροι λένε ότι είναι πρόβλημα χρηματοδότησης που δε συμβαδίζει. «Δεν είναι φυσιολογικό ότι η ζήτηση σε όλη την επαρχία έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία τέσσερα έως πέντε χρόνια και ότι οι προϋπολογισμοί να μην την ακολουθούν», είπε ο Αντρέ Φορτέν, ο επίσημος υποψήφιος των Φιλελευθέρων στο Pontiac.
Εκτός από το Urgences-santé, οι εταιρείες ασθενοφόρων στην επαρχία είναι ιδιωτικές, αλλά λαμβάνουν επαρχιακή χρηματοδότηση η οποία έχει ανέλθει στα 703 εκατομμύρια δολάρια, χωρίς αποτελεσματικό έλεγχο όμως, σύμφωνα με το γενικό ελεγκτή της επαρχίας.
«Η χρηματοδότηση για εταιρείες ασθενοφόρων δε βασίζεται στο πραγματικό κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών. Το Υπουργείο Υγείας και οι περιφερειακές αρχές υγείας δε γνωρίζουν ούτε την οικονομική κατάσταση αυτών των εταιρειών, ούτε το πραγματικό τους κέρδος», έγραψε ο γενικός ελεγκτής του Κεμπέκ το 2020.
Είναι πολύ παράξενο αλλά και παράδοξο, πως ο Καναδάς μέσα σε 20 σχεδόν χρόνια, κατάφερε και εκδίωξε τη φαρμακευτική βιομηχανία και προπαντός τις έρευνες, που σήμερα η χώρα θα μπορούσε να είχε τη λύση για τον Κορωνοϊό.
Του Γιώργου Στυλ. Γκιούσμα*
Ακόμα και σήμερα, η παράξενη στάση της καναδικής κυβέρνησης δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Πριν φτάσουμε όμως στα τελευταία λάθη, αξίζει να μάθουμε το ιστορικό της φαρμακευτικής βιομηχανίας στον Καναδά.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Για όσους δε γνωρίζεται, η πρώτη φαρμακευτική βιομηχανία στον Καναδά δημιουργήθηκε το 1879 στο Τορόντο, ενώ το 1887 εγκαταστάθηκε η αμερικανική φαρμακευτική βιομηχανία PARKE, εκμεταλλευόμενη τα προνόμια που της έδινε η τότε καναδική κυβέρνηση, όσον αφορά τους δασμούς και την προστασία από ξένες φαρμακευτικές. Με άλλα λόγια, η εγκατάσταση φαρμακευτικών στον Καναδά – ανοίγοντας παραρτήματα – επέτρεπε καλύτερο ανταγωνισμό στις τιμές φαρμάκων με άλλες ξένες φαρμακευτικές. Στα παραρτήματα όμως γινόταν απλώς η σμίξει ενεργών και μη ενεργών χημικών ουσιών για την παρασκευή φαρμάκων. Οι έρευνες όμως, εκείνη την εποχή, δε γινόντουσαν στα καναδικά παραρτήματα. Αυτό είχε αγνοηθεί από την τότε καναδική κυβέρνηση, που έδινε προτερήματα στις εργασίες των φαρμακευτικών. Ναι μεν δημιούργησαν δουλειές στον τομέα αυτό, αλλά δεν επωφελήθηκε ο Καναδάς και οι καναδοί πολίτες όπως θα έπρεπε: καλύτερες τιμές και ευθύς πρόσβαση στα φάρμακα. Με άλλα λόγια, οι φαρμακευτικές επωφελήθηκαν την αφέλεια της καναδικής κυβέρνησης, για να αυξήσουν τα παγκόσμια κέρδη τους.
Το 1940, οδήγησε πολλά εγχώρια φαρμακευτικά εργαστήρια να πουληθούν στα καναδικά παραρτήματα των ξένων φαρμακευτικών, για να επιζήσουν. Όσα δε δέχτηκαν να «ενσωματωθούν» αναγκάστηκαν να κλείσουν, μια και δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν εφόσον δε διέθεταν τον εξοπλισμό και την τεχνολογία, για να βγάλουν στο εμπόριο φθηνότερα φάρμακα. Για άλλη μια φορά, η καναδική κυβέρνηση δεν προστάτευσε την εγχώρια έρευνα και παραγωγή.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε μερικά από τα ξακουστά παγκόσμια επιτεύγματα Καναδικής Φαρμακευτικής Έρευνας. Τα φάρμακα όπως η Ινσουλίνη αλλά και τα φάρμακα για διφθέρα και πολιομυελίτιδα, βγήκαν χάρις τις έρευνες (και παρασκευάστηκαν για παγκόσμια διανομή) από τα εργαστήρια της Connaught Laboratories το 1922. Ήταν στην ίδια κατηγορία με το Ινστιτούτο Pasteur στο Παρίσι και το Ινστιτούτο Lister Institute του Λονδίνου.
Αυτό το μικρό παράδειγμα, αποδεικνύει ότι αν οι καναδικές κυβερνήσεις είχαν επενδύσει αποτελεσματικά στην Καναδική Φαρμακευτική Έρευνα, καθώς και στις δομές παραγωγής φαρμάκων, ο Καναδάς θα ήταν στις πρώτες χώρες στον τομέα αυτό και προπαντός αυτοσυντήρητος στα φάρμακα και στα εμβόλια. Αλλά δεν είναι, όπως θα δούμε στη συνέχεια…
Οι λανθασμένες κυβερνητικές αποφάσεις, μας οδήγησαν ως επί το πλείστων, στην αυτο-εξάρτηση από τους κολοσσούς των φαρμακευτικών της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Μπορούσαμε όμως ακόμα κα σήμερα να ακολουθούσαμε το παράδειγμα της Αυστραλίας, η οποία απαίτησε από την Oxford και AstraZeneca, η παραγωγή εμβολίων να γίνει στη χώρα τους. Αλλά δεν το κάναμε…
Στη δεκαετία 1970 (Φιλελεύθερη κυβέρνηση Pierre Elliot Trudeau) και στη δεκαετία 1980 (Συντηρητική κυβέρνηση Brian Mulroney), τα πράγματα κάπως πήγαιναν να αλλάξουν.
Ήταν οι δεκαετίες, όπου οι τότε κυβερνήσεις επένδυσαν και βοήθησαν στη δημιουργία Καναδικών Φαρμακευτικών εταιρειών, οι οποίες πουλούσαν στο εμπόριο ισοδύναμα φάρμακα απ’ αυτά που είχαν οι ξένες φαρμακοβιομηχανίες, υπό την ονομασία τους. Αλλά αυτό άλλαξε με τη «Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου».
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ…
Η τότε Συντηρητική κυβέρνηση του Brian Mulroney πίστευε ότι «εφόσον μπορούμε να αγοράσουμε από αλλού πιο φθηνά, συμφέρει οικονομικά καλύτερα τους Καναδούς…».
Έτσι, στις 17 Δεκεμβρίου 1992, στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, υπογράφτηκε η «Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου» από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπους, τον καναδό πρωθυπουργό Μαλρόνεϊ και τον πρόεδρο του Μεξικού Σαλίνας. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ των τριών κρατών άρχισε να λειτουργεί στις 1 Ιανουαρίου 1994. Αφαιρούσε τους φόρους στα εμπορευόμενα προϊόντα μεταξύ των ΗΠΑ, του Καναδά και του Μεξικού. Επίσης, προστάτευε τα πνευματικά δικαιώματα, τις ευρεσιτεχνίες και τις εμπορικές επωνυμίες, μεταξύ αυτών των τριών κρατών. Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά για τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ αλλά αυτό είναι ένα πιο μεγάλο θέμα.
Το 1993 προεκλογικά, ο τότε φιλελεύθερος ηγέτης είχε υποσχεθεί να επανεξετάσει τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ, η οποία είχε πολλά σημεία που δε βοηθούσαν τον Καναδά, όπως τη διοχέτευση καναδικού πετρελαίου και αερίου για να καλυφτούν οι ανάγκες πετρελαίου των ΗΠΑ σε περίπτωση εμπάργκο πετρελαίου. Όπως ξέρουμε όμως, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός το 1993, όχι μόνο δεν άλλαξε τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ αλλά και δεν ακύρωσε το φόρο πώλησης των συντηρητικών GST, του οποίου αύξησε το ποσοστό, βοηθώντας τη μείωση του καναδικού ετήσιου ελλείματος των 40 δις$ της προηγούμενης κυβέρνησης Mulroney. Η επικύρωση της ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, ήταν και η αρχή του «γκρεμίσματος» της Καναδικής Φαρμακευτικής Βιομηχανίας που κατάφεραν να δημιουργήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Οι μεγάλες μη καναδικές φαρμακευτικές εταιρείες, ήθελαν να ρίξουν τις τιμές των φαρμάκων που πρόσφεραν οι καναδικές, όπως η APOTEX, χάρις την προστασία πατεντών που είχαν. Όμως με την πάροδο του χρόνου, κατάφεραν μέσω λόμπι και «κομματικών χορηγιών» να αλλάξουν το τοπίο. Υποσχέθηκαν στην κυβέρνηση Mulroney ότι, αν άρει την υποχρεωτική χορήγηση άδειας φαρμάκων, θα επενδύσουν σε φαρμακευτικές έρευνες. Η τότε κυβέρνηση τροποποίησε το εν λόγω νομοσχέδιο, δίδοντας περισσότερα προνόμια στις φαρμακευτικές των ΗΠΑ και της Ευρώπης, δημιουργώντας προβλήματα στις καναδικές εταιρίες, από τις οποίες οι περισσότερες, που δεν μπορούσαν πια να ανταγωνιστούν, πουλήθηκαν ως «παραρτήματα» των ξένων κολοσσών. Έτσι, για να έχουν το ολιγοπώλιο, αφού πρώτα αγόρασαν τα καναδικά εργοστάσια φαρμάκων, έκλεισαν τα περισσότερα…
ΜΕΤΟΧΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΠΛΟΚΕΣ
Ένα από τα παράδοξα της τότε συντηρητικής κυβέρνησης Harper, ήταν το 25% μετοχών που είχε ο τότε υπουργός υγείας – κυπριακής καταγωγής – Tony Clement στη φαρμακευτική χημική εταιρεία CHEM. Όσοι θυμάστε, οι επικρίσεις εκείνη την εποχή από τα καναδικά ενημερωτικά μέσα ήταν συνεχόμενες και αυστηρές, για τη σύγκρουση συμφερόντων του υπουργού. Ήταν βασισμένες στις αποφάσεις που έπαιρνε η αρμόδια υπηρεσία υγείας του Καναδά προς όφελος των φαρμακευτικών και της εταιρείας του υπουργού. Στο τέλος, μετά από πιέσεις του Τύπου και τις αντιπολίτευσης, ο Clement μετέφερε τις μετοχές του στον πρόεδρο της εταιρείας CHEM, χωρίς αποζημίωση.
Επίσης, το Μάρτιο του 2007, επί κυβέρνησης Harper, το λόμπι των φαρμακευτικών κατάφεραν να αποσπάσουν «αστραπιαία» 300 εκατομμύρια δολάρια για το αμφιλεγόμενο εμβόλιο αποτροπής καρκίνου της μήτρας «Gardasil» της φαρμακευτικής Merck-Frosst. Χρειάστηκε χρόνος – ρεκόρ μόνο 8 μηνών για να εγκριθεί το εμβόλιο…
Για να επισπεφτεί η αγωγή στις νεαρές κοπέλες, η φαρμακευτική, διόρισε την παγκόσμια εταιρεία δημόσιων σχέσεων Hill and Knowlton (την ίδια έχει και ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος), για να προωθήσει το εμβόλιο στις νεαρές κοπέλες. Όπως είχε αναφέρει τότε μια καναδική εφημερίδα, ο υπεύθυνος προώθησης του εμβολίου ήταν ο Ken Boessenkool (αντιπρόεδρος της Hill and Knowlton) που παρεμπιπτόντως, ήταν στενός φίλος και σύμβουλος του πρωθυπουργού Harper. Ήταν επίσης και ο κύριος σύμβουλος στην προεκλογική εκστρατεία του, το 2004. Μετά την επιτυχία που είχε με το εμβόλιο… κατάφερε και προώθησε τα ηλεκτροφόρα όπλα των αστυνομικών αρχών της χώρας TASER.
Τον Απρίλιο του 2007 η κυβέρνηση Harper έδωσε παράταση στις πατέντες που διαθέτουν οι φαρμακευτικές, που ήδη είχαν 20 χρόνια, δίνοντας τους μονοπώλιο στην πώληση των φαρμάκων τους. Το Νοέμβριο του 2007, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά δικαίωσε την ένσταση που έκαναν σε αυτό το θέμα οι «μικρές καναδικές εταιρείες». Και πάλι η τότε κυβέρνηση πήρε την πλευρά των φαρμακευτικών κολοσσών, κάνοντας τροποποιήσεις στη νομοθεσία, πράγμα που δεν άρεσε στις κυβερνήσεις των επαρχιών.
Τον Απρίλιο του 2008 η κυβέρνηση κατέθεσε το νομοσχέδιο C-51 που ξανά-τροποποίησε τη χορήγηση άδειας φαρμάκων και πατεντών.
Εδώ χρειάζεται προσοχή: Σ’ ένα από τα άρθρα του νομοσχέδιου δίνεται πλήρη δικαιοδοσία στις φαρμακευτικές να μη δημοσιοποιήσουν τις επιδράσεις που έχουν τα φάρμακα τους, τηρώντας πλήρη… μυστικότητα, ενώ δεν ευθύνονται για τις ανθρώπινες επιδράσεις και προστατεύονται από οποιεσδήποτε μηνύσεις ατόμων και εταιρειών!
Με άλλα λόγια, οι φαρμακευτικές έχουν το δικαίωμα να εισάγουν νέα φάρμακα στην αγορά πριν ακόμα τελειώσουν οι έρευνες και οι μελέτες που χρειαζόντουσαν στο παρελθόν. Τα αποτελέσματα των μελετών θα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και τη χρησιμοποίηση τους από τους ασθενείς, ή αν θέλετε, από μη αμειβόμενα ανθρώπινα… πειραματόζωα.
Αυτό είναι φυσικά απαράδεκτο, όταν έχουμε συμβάντα όπου το φάρμακο Vioxx είχε ανακαλεστεί από την Υπηρεσία Υγείας του Καναδά το 2004, καθώς και στις ΗΠΑ, όπου δημιούργησε ως παρενέργεια μεταξύ 90 και 140 χιλιάδες καρδιακές προσβολές.
Αποδείχτηκε λοιπόν ότι κυκλοφορούσαν φάρμακα που προωθούσαν οι φαρμακευτικοί κολοσσοί με μεγάλες διαφημιστικές εκστρατείες και με τη «βοήθεια προώθησης ορισμένων συμφεροντολόγων γιατρών» χωρίς καν να έχουν τελειώσει οι μελέτες και χωρίς καν να έχουν γνώση ποιες είναι οι βλαβερές παρενέργειες. Αξίζει να μάθετε, ότι 10 φαρμακευτικές το 2017-2018, «λάδωσαν» με 151 εκατομμύρια ιατρούς και νοσοκομεία του Καναδά για να προωθήσουν τα προϊόντα τους… Στην Αμερική υπάρχει καταγραφή των μπόνους – λάδωμα, στον Καναδά όμως, ο νόμος δεν το επιτρέπει ποιοι τα… τσάκωσαν χονδρά. Ο καθένας λοιπόν μπορεί να διαπιστώσει πόσο «δουλεύουν» για την… υγεία της Κοινότητας.
Επανερχόμενοι στο νόμο C-51, πρέπει να προστεθεί, ότι η Υπηρεσία Υγείας του Καναδά (Health Canada) έχει τη δικαιοδοσία να βάλει πρόστιμο ως $5 εκατομμύρια, σε εταιρείες φυσικών προϊόντων που δεν έχουν εγκριθεί, μια και τις περισσότερες φορές η έγκριση έρχεται καθυστερημένη, και όταν έρχεται, η εταιρεία έχει ήδη κλείσει.
Επιπλέον, η κυβέρνηση Harper, έκοψε και μείωσε τις χορηγίες για έρευνα στους τελειόφοιτους μαθητές στους επιστημονικούς κλάδους. Αυτό οδήγησε πολλούς να εγκαταλείψουν τη χώρα και να πάνε εκεί που τα κράτη χρηματοδοτούν τις έρευνες, όπως η Αμερική. Αυτό που συνήθως γίνεται είναι ότι οι έρευνες στα πανεπιστήμια συνάμα χρηματοδοτούνται και από τις φαρμακευτικές βιομηχανίες για εύρεση νέων φαρμάκων. Η βάση όμως είναι οι κυβερνητικές χορηγήσεις. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους, που ο Καναδάς δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει έρευνες πάνω στα εμβόλια.
ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ
Η εξάρτηση των Καναδών από τις ξένες φαρμακευτικές, έχει οδηγήσει στη συνεχή αύξηση των τιμών που πληρώνουμε για φάρμακα. Ένας από τους ποθητούς σκοπούς στο πρόγραμμα των φιλελεύθερων, στον εκλογικό αγώνα του Οκτώβρη 2019, ήταν η μείωση των τιμών των φαρμάκων.
Θέλοντας να βάλουν φρένο, τον Αύγουστο του 2019, πέντε φαρμακευτικές κατέθεσαν αγωγή κατά της κυβέρνησης, ότι αυτό που θέλει να κάνει η κυβέρνηση είναι αντισυνταγματικό. Η αγωγή έγινε στο Ανώτατο δικαστήριο του Κεμπέκ από τα καναδικά παραρτήματα των: αμερικανικών Merck & Co και Johnson & Johnson’sJanssenInc, των γερμανικών BayerAG και BoehringerIngelheim και της γαλλικής ServierInc.
Και οι δέκα, δικαιολογήθηκαν ότι οι τιμές των φαρμάκων θεσπίζονται από τις επαρχιακές κυβερνήσεις και ότι η μείωση των τιμών θα αποτρέψει περαιτέρω επενδύσεις στην έρευνα για νέα φάρμακα.
Υπενθυμίζουμε, ότι παρόμοιο πόλεμο έκανε ο Trump, κατά των φαρμακευτικών εταιριών, εισάγοντας στην αρχή τα προϊόντα των… καναδικών εταιρειών φαρμάκων! Άγνωστο όμως είναι, αν οι εισαγωγές προερχόντουσαν από τα καναδικά παραρτήματα των αμερικανικών εταιρειών…
Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη των φαρμακευτικών εταιρειών, που τον Οκτώβριο του 2020 απείλησαν την κυβέρνηση Trudeau, ότι δεν πρόκειται να λανσάρουν καινούργια φάρμακα στον Καναδά, που μπορεί να σώσουν ζωές, επειδή η κυβέρνηση συνεχίζει να βάζει πίεση για χαμηλές τιμές φαρμάκων.
Συγκεκριμένα, το 2019 ο οργανισμός της Αμερικής FDA, που ελέγχει και δίνει άδεια κυκλοφορίας στα φάρμακα, έχει δώσει το «πράσινο φως» σε 54 νέα φάρμακα, τα οποία μόνο 15 έχουν δοθεί για έλεγχο από την Υπηρεσία Υγείας του Καναδά (Health Canada). Τα υπόλοιπα οι φαρμακευτικές δεν πρόκειται να δώσουν για έγκριση, ως αντίποινα της προσπάθειας της Καναδικής Κυβέρνησης να μειώσει τις τιμές όλων των φαρμάκων που έχουν φτάσει στα ύψη. Με άλλα λόγια, εκβιάζουν!
Η κυβέρνηση όμως έχει απόλυτο δίκιο να θέλει να μειώσει τις τιμές των φαρμάκων. Σύμφωνα με στοιχεία, η τιμή τους έχει αυξηθεί μεταξύ το 1997 και το 2005 κατά 12,2%, και από το 2007 ως το 2020 άλλο 17%. Αυτό προτρέπει τις επαρχίες να ζητούν περισσότερα χρήματα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για την υγεία. Εδώ θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πληρώνει μόνο το 3% των φαρμακευτικών δαπανών των επαρχιών.
Η φαρμακευτική αγωγή είναι πολύ δαπανηρή για τους πολίτες. Μόνο στο Κεμπέκ, τα πράγματα είναι καλύτερα, μια και υπάρχει το κυβερνητικό πρόγραμμα φαρμάκων, κάτι που θέλει να θεσπίσει παν-καναδικά η Οτάβα, όπως και παρουσίασε στον πρόσφατο προϋπολογισμό, αν την «αφήσουν» οι φαρμακευτικοί κολοσσοί.
ΚΕΡΔΗ ΜΕ ΤΗ ΣΕΣΟΥΛΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ…
Το 2011, η αγορά φαρμάκων στον Καναδά ήταν η όγδοη σε πωλήσεις, αντιπροσωπεύοντας το 2,6% όλων των πωλήσεων στον κόσμο. Το 2013 οι 574 εκατομμύρια αγωγές – συνταγές φαρμάκων απέφεραν 29 δις. Τα πρωτεία είχε η Johnson & Johnson με 1,75 δις σε πωλήσεις. Η μοναδική καναδική εταιρεία Apotex που βρίσκεται στις πρώτες 10 (πέμπτη σε πωλήσεις) είχε 1,21 δις έσοδα. Από το 2011 ως το 2019 οι πωλήσεις φαρμάκων αυξήθηκαν κατά 35%.
Εδώ ανοίγουμε μία παρένθεση, για τον ανεξήγητο φόνο του ιδιοκτήτη της Apotex Barry Sherman και της συζύγου του, στις 15 Δεκεμβρίου 2017, στην οικία τους στο Τορόντο. Αν και υπάρχει αμοιβή 10 εκατομμύριων για εξυγίανση της υπόθεσης, ο φόνος του ζευγαριού Sherman παραμένει μυστήριο…
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τα κέρδη των φαρμακευτικών που προωθήθηκαν χάρις τον κορωνοϊό.
Ως τώρα, μιλάμε για 26 δις σε κέρδη. Να φανταστείτε ότι η ASTRAZENECA παρόλες τις επικρίσεις και τις ολίγες θρομβώσεις που δημιουργήθηκαν στους εμβολιασμένους από το εμβόλιο της, τριπλασίασε τα κέρδη της φτάνοντας στα 1,5 δις.
Και γιατί όχι, εφόσον αυτή και οι άλλες φαρμακευτικές έχουν ένα προϊόν που επιβάλλεται στους καιρούς μας, ακόμα και με «το ζόρι» από ορισμένες κυβερνήσεις. Μην αμφισβητείται ότι αργά η γρηγορά αυτή η επιβολή θα γενικευτεί…
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΝΑΔΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Εδώ και δύο εβδομάδες, στο αμερικανικό τηλεοπτικό πρόγραμμα πολιτικού περιεχομένου του NBC, MeetthePress, ο πρωθυπουργός JustinTrudeau ανέφερε ότι ο Καναδάς θα είχε τα μέσα να αναπτύξει ένα εμβόλιο κατά του ιού COVID-19 πριν από μερικά χρόνια, αλλά εξήγησε ότι η παγκοσμιοποίηση είχε μειώσει σημαντικά τις δυνατότητες των καναδικών φαρμακευτικών εταιρειών.
«Είχαμε τις δυνατότητες τις τελευταίες δεκαετίες. Όμως, η υπεξαίρεση και η παγκοσμιοποίηση, σήμαινε ότι δεν είχαμε πλέον την ικανότητα», δήλωσε ο πρωθυπουργός.
Αυτό που έπρεπε να τονιστεί στη συνέντευξη, ήταν η αποχώρηση της καναδικής κυβέρνησης επί σχεδόν τρεις δεκαετίες από τη χρηματοδότηση της επιστημονικής έρευνας, που γίνεται στα διάφορα πανεπιστήμια και εργαστήρια. Μόλις φέτος, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει σημαντικά στην εγχώρια φαρμακευτική έρευνα και βιομηχανία. Όπως ως τώρα αυτό δεν ισχύει.
Εμπράκτως, τα πράγματα δείχνουν, ότι ενώ η καναδική κυβέρνηση τα δίνει όλα στους ξένους γίγαντες της φαρμακοβιομηχανίας, οι χρηματοδοτήσεις στην εγχώρια φαρμακευτική βιομηχανία και στην εγχώρια έρευνα είναι λιγοστή ή σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτη. Με άλλα λόγια, αγοράζουμε τα ξένα «προϊόντα» αλλά δεν προσπαθούμε να επενδύσουμε στα καναδικά, μη τυχόν και μας ξανακάνουν «νταντά».
Έτσι είχε γίνει με την επιμονή των Αμερικάνων να καταστρέψει ο Καναδάς το πρωτοπόρο και καταπληκτικό πολεμικό αεροπλάνο Arrow της αεροναυτικής καναδικής εταιρείας Avro. Το αεροπλάνο αυτό πετούσε σε ύψος 50.000 πόδια και σε υπέρ-ταχύτατα Max 1,9 – σχεδόν δύο φορές την ταχύτητα του ήχου. Σε σύγκριση με το CONCORDE που πετούσε στα 60.000 πόδια και με ταχύτατα Max 2,09 – δύο φορές την ταχύτητα του ήχου.
Μόνο που το Arrow κατασκευάστηκε το 1958 και θα γινόταν εκείνη την περίοδο το καλύτερο αεροπλάνο που υπήρχε. Αλλά όπως είπαμε, αυτό ήταν αντίθετο στα σχέδια του Αμερικανικού πενταγώνου και της πολεμικής βιομηχανίας των Αμερικανών. Με τι δικαίωμα μια μικρή και αδύναμη χώρα θα μπορούσε να υπερισχύσει στην τεχνολογία της Αμερικής και να γίνει υπερδύναμη καθώς και εξαγωγέας πολεμικών αεροπλάνων του ΝΑΤΟ και άλλων χωρών; Ποτέ των ποτών. Ο τότε καναδός πρωθυπουργός υπέκυψε για διάφορους λόγους στην αμερικανική επιβουλή και στις 20 Φεβρουαρίου 1959 σταμάτησε το πρόγραμμα κατασκευής των Arrow, ενώ μέσα σε δύο μήνες τα πάντα, από μηχανήματα, καλούπια και φυσικά τα ίδια πρωτότυπα αεροπλάνα, ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ. Από τότε ο Καναδάς προμηθεύεται αεροπλάνα από τη σύμμαχο γείτονα χώρα, Αμερική.
Κάτι παρόμοιο φαίνεται κατάφεραν οι σύμμαχοι Αμερικάνοι να κάνουν και με τη φαρμακευτική βιομηχανία μας. Αυτό αποδεικνύεται ακόμα και σήμερα από τις «κραυγές» απόγνωσης των καναδικών φαρμακευτικών εργοστασίων που αγνοεί η καναδική κυβέρνηση.
«ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ»
Κάθε μέρα που περνάει, έρχονται στο προσκήνιο και άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν την έλλειψη στήριξης της Καναδικής κυβέρνησης στις εγχώριες φαρμακευτικές εταιρείες. Ορισμένες από αυτές μάλιστα, αναγκάστηκαν να ζητήσουν βοήθεια από άλλες χώρες οι οποίες -όπως το Ισραήλ- άρπαξαν την ευκαιρία και έγιναν συνεταίροι και χορηγοί των καναδικών βιομηχανιών. Η έλλειψη οικονομικής υποστήριξης από την καναδική κυβέρνηση οδήγησε το κλείσιμο πολλών από αυτών.
Ένα από τα παραδείγματα είναι το επιστημονικό κέντρο έρευνας λοιμώξεων ασθενειών του πανεπιστημίου Λαβάλ, όπου λόγω απόρριψης χρηματοδότησης 2 εκατομμυρίων δολαρίων, αναγκάστηκε να σταματήσει τις έρευνες που έκανε για τον Κορωνοϊό.
Η φαρμακευτική ProvidenceTherapeutics με έδρα το Τορόντο έμεινε σημαντικά πίσω στον αγώνα κατασκευής εμβολίων, διότι έλαβε μόνο 8 εκατομμύρια δολάρια ενίσχυση από την καναδική κυβέρνηση, ενώ αντιθέτως η κυβέρνηση των ΗΠΑ επένδυσε 1 δισεκατομμύριο δολάρια στη Moderna για την έρευνα και κατασκευή των εμβολίων της. Αυτά είναι δύο από τα πολλά παραδείγματα. Υπάρχει όμως και το «κερασάκι στην τούρτα» που μας κάνει να αναρωτιόμαστε… γιατί;
ΣΤΟ ΡΑΦΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΝΑΔΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΩΝ
Ενώ λοιπόν οι κυβερνήσεις, τόσο η ομοσπονδιακή όσο και οι επαρχιακές, «κόβουν φλέβες» για την προώθηση των ξένων εμβολίων, μια καναδική θεραπεία αντισωμάτων COVID-19 κάθεται σε ράφια νοσοκομείων και φαρμακείων εν μέσω του τρίτου κύματος της πανδημίας της χώρας, επειδή οι γιατροί λένε ότι δεν έχει προγραμματιστεί ως τώρα από τις κυβερνήσεις και τις υγειονομικές αρχές η χορήγηση του φαρμάκου.
«Είναι πραγματικά πολύ απογοητευτικό που διαθέτουμε μια θεραπεία που δεν μπορούμε πραγματικά να χρησιμοποιήσουμε», δήλωσε ο ειδικός για τις ασθένειες μόλυνσης Dr. DeepaliKuma στα Καναδικά ενημερωτικά μέσα, όπως το CTV.
Πρόκειται για το bamlanivimab ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που στρέφεται εναντίον της ακίδας πρωτεΐνης του SARS-CoV-2, του ιού που προκαλεί COVID-19. Το φάρμακο μιμείται την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να καταπολεμά τον ιό και αναπτύχθηκε από την καναδική AbCelleraBiologicsInc. του Βανκούβερ με την υποστήριξη (επιτέλους…) της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η οποία είχε δεσμεύσει έως και 175,6 εκατομμύρια δολάρια στην εταιρεία το Μάιο του 2020 για την ανάπτυξη θεραπειών αντισωμάτων.
Σύμφωνα με τη Health Canada, το bamlanivimab μπορεί να αποτρέψει την επιδείνωση των συμπτωμάτων και να μειώσει τη νοσηλεία σε ασθενείς υψηλού κινδύνου που έχουν μολυνθεί με COVID-19.
Η θεραπεία μίας δόσης, η οποία πωλείται από την EliLillyCanadaInc., μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης όπως τα νοσοκομεία, καθώς χορηγείται ενδοφλέβια στους ασθενείς.
«Ως θεραπεία αντισωμάτων, αποτελεί μέρος μιας μεγάλης κατηγορίας φαρμάκων που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία ασθενειών, όπως ο καρκίνος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα»,δήλωσε ο SachdevSidhu, καθηγητής μοριακής γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, τονίζοντας ότι ως μέθοδος θεραπείας είναι μια… επικυρωμένη μορφή.
Η Health Canada ενέκρινε το φάρμακο το Νοέμβριο του 2020 με την προσωρινή εντολή που αφορά την εισαγωγή, πώληση και διαφήμιση φαρμάκων για χρήση σε σχέση με το COVID-19. Σύμφωνα με τη Health Canada, 26.000 δόσεις της θεραπείας αγοράστηκαν για 40 εκατομμύρια δολάρια και διανεμήθηκαν μεταξύ των επαρχιών. Ωστόσο, σχεδόν καμία από αυτές τις δόσεις δεν έχει χρησιμοποιηθεί…
«Χώρες σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν το bamlanivimab για να βοηθήσουν να κρατήσουν τους ασθενείς με COVID-19 εκτός νοσοκομείου και να μειώσουν τους θανάτους για μήνες. Περισσότεροι από 400.000 ασθενείς με COVID-19 παγκοσμίως έχουν επωφεληθεί από το φάρμακο»,όπως αναφέρει ο MichaelMcDougall, εκπρόσωπος της EliLilly.
Σύμφωνα με την AbCelleraBiologics, μελέτες έχουν δείξει ότι η θεραπεία είναι αποτελεσματική έναντι του SARS-CoV-2 και η παραλλαγή εντοπίστηκε για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παρ’ όλα αυτά, οι επαρχιακές υγειονομικές αρχές δεν έχουν ακόμη διαθέσει τη θεραπεία στους Καναδούς…
Ο διευθύνων σύμβουλος της AbCelleraBiologics, CarlHansen, βρίσκει «θλιβερό» ότι το φάρμακο δεν είναι προσβάσιμο στον Καναδά.
Ο Χάνσεν είπε ότι η επαρχιακή κυβέρνηση της Βρετανικής Κολομβίας δεν εξέδωσε σχέδιο, σχετικά με τον τρόπο χορήγησης της θεραπείας, αναγκάζοντας τους γιατρούς να την αφήσουν στα ράφια.
Εν τω μεταξύ, η πρόσφατη ανάκληση της αδειοδότησης έκτακτης ανάγκης του bamlanivimab από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ θα μπορούσε να προκαλέσει σύγχυση με το κοινό.
«Δεν υπάρχει καμία αλλαγή στην εξουσιοδότηση bamlanivimab στον Καναδά και η EliLilly δε ζήτησε από την HealthCanada να ανακαλέσει την εξουσιοδότησή της. Το Bamlanivimab που χρησιμοποιείται από μόνο του, είναι αποτελεσματικό έναντι της παραλλαγής B.1.1.7 (UK), η οποία είναι η κύρια παραλλαγή που κυκλοφορεί στον Καναδά το τελευταίο διάστημα»,δήλωσε ο GeoffroyLegault – Thivierge της HealthCanada.
Δεδομένου ότι χορηγείται μέσω ενδοφλέβιας, οι ειδικοί λένε ότι το Bamlanivimab πρέπει να χορηγείται σε νοσοκομείο εντός 10 ημερών από την εμφάνιση συμπτωμάτων. Εάν ένας ασθενής είναι πολύ άρρωστος, η θεραπεία δεν μπορεί να χορηγηθεί.
Στις ΗΠΑ, νοσοκομεία όπως το Johns Hopkins Medicine έχουν δημιουργήσει κέντρα έγχυσης μονοκλωνικών αντισωμάτων εξωτερικών ασθενών, για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της θεραπείας.
«Τα φάρμακα για αντισώματα είναι επίσης πιο δύσκολο να γίνουν»,είπε ο καθηγητής Sidhu και με τη δόση να κοστίζει άνω των 1.500$ το bamlanivimab δεν είναι και το φθηνότερο φάρμακο.
Στις ΗΠΑ, οι ερευνητές διερευνούν επίσης τη χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων ως προληπτική επιλογή για ευάλωτες ομάδες, όπως ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς, που δεν ανταποκρίνονται στα εμβόλια COVID-19. Αυτοί οι ασθενείς παράγουν λίγα ή καθόλου αντισώματα, είτε ως αποτέλεσμα θεραπείας για άλλες ασθένειες, όπως ο καρκίνος, είτε επειδή γεννήθηκαν με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Ομοίως, το bamlanivimab αποδείχθηκε ότι μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης συμπτωματικών COVID-19 μεταξύ των κατοίκων και του προσωπικού των εγκαταστάσεων μακροχρόνιας περίθαλψης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας κλινικής δοκιμής φάσης III από την Eli Lilly που διεξήχθη σε συνεργασία με το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργίας και Μολυσματικών ασθενειών (NIAID) και το δίκτυο πρόληψης COVID-19. Καθώς οι λοιμώξεις συνεχίζουν να αυξάνονται, η αξιοποίηση αυτής της «παραμελημένης» θεραπείας θα έσωζε ζωές.
Ο ιατρός Kumar προτρέπει τους επαρχιακούς ηγέτες και αξιωματούχους υγείας, να συμφωνήσουν για να βρουν έναν τρόπο για την εφαρμογή του Bamlanivimab στο σύστημα υγείας του Καναδά. Τα νοσοκομεία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κινητές κλινικές και κέντρα έγχυσης, για να βοηθήσουν στη διάθεση της θεραπείας αντισωμάτων σε όσους θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτήν.
«Τα νέα δεδομένα που έρχονται, δείχνουν ότι αυτές οι θεραπείες αποτρέπουν πραγματικά το θάνατο και αποτρέπουν τις νοσηλείες και εάν πρόκειται να μειώσουμε το βάρος στα δωμάτια έκτακτης ανάγκης και στα κρεβάτια του νοσοκομείου μας, τότε πρέπει πραγματικά να καταλάβουμε πώς να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις θεραπείες σε μεγάλη κλίμακα»,ανέφερε ο Kumar.
Πάνω από δώδεκα γιατροί και μέλη του συμβούλιου μολυσματικών ασθενειών υπέγραψαν επιστολή, καλώντας όλα τα επίπεδα κυβέρνησης να συνεργαστούν με κλινικές και νοσοκομεία για να αυξήσουν την πρόσβαση σε μονοκλωνικά αντισώματα και να επισπεύσουν την έγκριση συνδυασμένων μονοκλωνικών αντισωμάτων.
«Τα στοιχεία για αυτές τις θεραπείες είναι τώρα αρκετά ισχυρά – και οι παρενέργειες είναι αρκετά περιορισμένες – ότι οι Καναδοί γιατροί θα πρέπει να μπορούν να προσφέρουν αυτές τις θεραπείες σε επιλέξιμους ασθενείς», αναφέρει η επιστολή. «Πράγματι, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποδέχονται αυτά τα στοιχεία και έχουν ήδη δημιουργήσει πάνω από 5.000 τόπους έγχυσης, που έχουν χορηγήσει αυτή τη θεραπεία σε περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους», σημειώνεται στην επιστολή.
Οι επιστήμονες ιατροί πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο ο Καναδάς να αρχίσει τη χορήγηση δόσεων της θεραπείας για να αποτρέψει περισσότερους Καναδούς από το θάνατο του COVID-19. Μια θεραπεία που ήδη έχει χρυσοπληρωθεί από τους καναδούς φορολογούμενους και κάθεται στα ράφια.
Τέλος να υπενθυμίσουμε, ότι η φαρμακευτική εταιρία SATONIZE (https://sanotize.com/) με έδρα στο Βανκούβερ, που πρόκειται να βγάλει έως το τέλος του έτους σπρέϊ θεραπείας του ιού, χρηματοδοτείτε από το… Ισραήλ (η ιδιοκτήτρια Dr. Gilly Regev είναι Καναδο-ισραηλινή) αντί από τον Καναδά. Γιατί άραγε;
*Ο Γιώργος Στυλ. Γκιούσμας είναι συν-εκδότης της έντυπης εφημερίδας ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ και της ιστοσελίδας www.tanea.ca
Η θεσμική βία την οποία βιώνει ο Έλλην Πολίτης, ένεκεν της σωρείας καταστρατηγήσεων του Καταστατικού Χάρτη του Ελλαδικού Συντάγματος, ενεργοποιούν αυτοδικαίως την ακροτελεύτια διάταξη του άρθρου 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος, ήτοι την, κατά το προσφυώς λεγόμενον, «Επιτομή του Συνταγματικού Πατριωτισμού», καθότι, η εν θέματι διάταξη, αναγνωρίζει ευθέως προς τον Έλληνα Πολίτη, το δικαίωμα και την υποχρέωση, να αντλήσει την εξουσία αυτή, εκ του ως άνω άρθρου, ίνα καταστεί αυτόκλητος θεματοφύλακας και άγρυπνος φρουρός της Συνταγματικής Νομιμότητας, δοθέντος ότι η παράγραφος 2 του άρθρου 120, απαιτεί από τον Έλληνα πολίτη τον σεβασμό προς το Σύνταγμα και τους Νόμους οι οποίοι συμφωνούν με αυτό, αλλά και την αφοσίωση εις την πατρίδα και την Δημοκρατία.
Ως εκ τούτου επαφίεται εις τον Πατριωτισμό των Ελλήνων, η σύννομη _κατά την υποκειμενική μου γνώμη, κατά διασταλτική ερμηνεία της ως άνω διάταξης, αντίδραση του πολίτη_, εν προκειμένω, κατά των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας, οι οποίοι πραξικοπηματικά καταλύουν θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, φαλκιδεύοντας δυσανάλογα των αντικειμενικών περιστάσεων μείζονα δικαιώματα των πολιτών (κατά κατάφωρη παραβίαση δηλαδή της περίπτυστης αρχής της αναλογικότητας, ειδικότερης έκφανσης του Κράτους Δικαίου κατ’ άρθρο 25 του Συντάγματος), όπως η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας ως προς το σύνολο των επιμέρους πτυχών και εκφάνσεώς της (ατομική-επαγγελματική δράση, απρόσκοπτη μετακίνηση) αλλά και την μείζονα αποστέρηση της ελευθέρας βούλησης αποφάσεως περί της αυτοδιάθεσης της υγείας αυτής καθ’ αυτήν των πολιτών, αλλά και της ανεπηρέαστης αλλά και κατόπιν ρητής εμφατικής αξιώσεως τους (νοείται των πολιτών), δια ειδικής έγκυρης και εμπεριστατωμένης ιατρικής πληροφόρησης περί της πανδημίας και των παρενεργειών της υπό της Πολιτείας, ούτως ώστε εν τέλει να συγκαταθέσουν συνειδητά, προς πάσα επιγενόμενη Ιατρική πράξη.
Η ανεδαφική και στερούμενη, επαρκούς τεκμηριώσεως, θεμελίωση του όρου «δημόσια υγεία» και ο δογματικός και άκρατος μονισμός ενημέρωσης από μία συγκεκριμένη μερίδα Λοιμοξιολόγων εν Ελλάδι, περί του αντικειμενικώς ή επιστημονικώς κατά το μάλλον ή ήττον, «ορθώς λαμβάνειν» ως προφυλακτικό μέτρο εξουδετερώσεως διασποράς του σύγχρονου επάρατου ιού, εν συνδυασμώ με τον σιδηρούν αποκλεισμό της ανεμπόδιστης ελευθερίας εκφράσεως, αντιφρονούντων ιατρών εις τα, εν Ελλάδι, συστημικά Μ.Μ.Ε, ελεγχόμενα απεριφράστως υπό τους μη διαυγείς μηχανισμούς, ορισμένου εσμού συμφερόντων, ήγειραν ευλόγως υποψίες προς τους γρηγορούντες πολίτες, περί της φυόμενης, εις τον αντίποδα, οιονεί «επιδημίας», καθολικής ποδηγέτησης των Μ.Μ.Ε, περί καλλιέργειας συλλογική φόβου, δια μέσου της παράνομης κατακράτησης και βιαίας στέρησης της προσωπικής ελευθερίας των πολιτών, δια των αλλεπάλληλων εγκλεισμών, υπό την «ιδιώνυμη» επαχθή απειλή επιβολής διοικητικού προστίμου και απηνούς ασκήσεως ποινικής διώξεως.
Ως εκ τούτου, την κατηγορία των σκεπτικιστών πολιτών, περί του τρόπου επιβολής της πανδημίας και των επιπτώσεων εις τα δημοκρατικά τους δικαιώματα, άρχισαν, οι διάφοροι μηχανισμοί, να τους στιγματίζουν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, κατονομάζοντας τους αορίστως ως «σεσημασμένους εγκληματίες του νεοπαγούς ιού, ψεκασμένους, συνομωσιολόγους, ακροδεξιούς», δια τον απλούστατο λόγο ότι τόλμησαν, να αμφισβητήσουν την αυθεντία της εξουσίας, η οποία επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου, την ιατρικώς αναιτιολόγητη υποχρέωση, διαρκούς λογοδοσίας των πολιτών δια πάσα κίνηση τους, η την δια νόμου επιβολή αμφίβολης αποτελεσματικότητας προφυλακτικών μέτρων.
Η συλλογική αυτή αντίδραση νέων επιστημόνων προς την Νέα Τάξη Πραγμάτων προς μία άκρως ιατρικώς αβάσιμη αλλά και νομικώς αντισυνταγματική και καθόλα έκνομη, επιβολής συλλήβδην και κατά συρροή μέτρων, τα οποία προσβάλλουν ευθέως την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, προϊόν επεξεργασίας επιβολής υπερεθνικών αλλότριων συμφερόντων της, προφανώς ανησύχησε τους κρατούντες.
Η πατερναλιστική αυτή υπερ-εξουσία της κυβέρνησης, ομοιάζει με αστυνομικό κράτος ολοκληρωτικού τύπου, το οποίο υπό τον μανδύα της επίφασης της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, επιχειρεί να περιάγει την χώρα, προς μία μόνιμη κατάσταση πολιορκίας, η οποία δήθεν δικαιολογείται και συγχωρείται, από την πολύκροτη πανδημία ως παγίως επαπειλούμενο κίνδυνο της δημόσιας υγείας, εξ αυτού του λοιπόν του λόγου ο πολίτης σήμερα απολύεται εκδικητικά από την εργασία του, ακόμη και τα παιδιά στερούνται της εκπαιδεύσεως, άνευ ετέρου τινός εν είδει τιμωρίας, ως αντιφρονούντες και μη συμμορφούμενη προς την άλογη κρατική βία.
Η διχοστασία εις τους κόλπους της κοινωνίας καθώς και η ρατσιστική βία προς τους έχοντες μία τεκμηριωμένα διαφορετική άποψη αμφισβήτησης του ως άνω επιβεβλημένου «αφηγήματος» διώκεται καθοιονδήποτε τρόπο, με την μομφή του αρνητή της αυθεντίας της δεσποτείας του αδιαμφισβήτητου κύρους του «Ηγεμόνα».
Εν τω πλαισίω αυτό, νύκτωρ, βεβιασμένα, εν κρυπτώ και παραβύστω, ψηφίστηκε, στις 22-4-2021, άρον άρον, το ανεύθυνο των «Λοιμοξιολόγων», μία θεσμικώς πραξικοπηματική ενέργεια, η οποία σηματοδοτεί εκκωφαντικά, τον ενταφιασμό της Δημοκρατίας και την πρόδηλη κατάλυση των Δημοκρατικών Θεσμών.
Η περί ης ο λόγος ψήφιση άπτεται της περί της αφέσεως της ποινικής ευθύνης των μελών της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του Κορωνοϊού COVID-19, της Επιτροπής Αντιμετώπισης Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας από Λοιμογόνους Παράγοντες της Επιτροπής Εμβολιασμών, οι οποίοι εφεξής δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο λειτουργίας των ως άνω Επιτροπών. Δίωξη επιτρέπεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση ή εξύβριση.
Πρόκειται για το άρθρο 4, της επίμαχης τροπολογίας προσθήκης του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Κώδικα Δικαστικών Υπαλλήλων» όπου το άρθρο 32ο του Ν. 4771/2021 (Α’ 16) αντικαθίσταται με βάσει τα ως άνω προρρηθέντα, υπογεγραμμένο υπό των Υπουργών Οικονομίας και Υγείας.
Η ως άνω, διάταξη, αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα εις τα θεμέλια του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος αναγνωρίζοντας συλλήβδην προληπτική ασυλία προς τους «πρωταγωνιστές» της Πανδημίας με ό,τι τούτο συνεπάγεται της δημόσιας υγείας, των πλημμελειών (ιατρικών και διοικητικών) ως προς την διαχείριση αυτής, με αποτέλεσμα δηλαδή, να αμνηστεύεται εκ των προτέρων και να καθαγιάζεται ως αυθεντικά ανεπίδεκτη, ποινικής διερεύνησης οιαδήποτε τυχόν μη ορθή λήψη αποφάσεως, η οποία αντικειμενικά δεν επέφερε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα αλλά ενδεχομένως να αποτέλεσε γενεσιουργό αιτία, πολλαπλών άστοχων ενεργειών και παραλείψεων ως προς την ιταμή διαχείριση της περιλάλητης πανδημίας.
Η εν λόγω ανεκδιήγητη πράξη, όζει ολοκληρωτισμό, και συνιστά ανυπερθέτως εκκωφαντική ομολογία αφενός αποτυχίας της κυβερνήσεως, η οποία φοβούμενη τυχόν, παρέμβαση της Δικαιοσύνης, ως έδει, _καθότι φρονούμε ότι ζούμε σε Συντεταγμένο Κράτος Δικαίου, όπου η λειτουργική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, δύναται να παρέμβει, κατόπιν ελευθέρας ασκήσεως του προσήκοντος, νομικού και ουσιαστικά βάσιμου ένδικου βοηθήματος, υπό οιονδήποτε πολίτη προς τυχόν διαλεύκανση της υποθέσεως της πανδημίας και αφετέρου απερίφραστη παραδοχή ότι ημείς οι πολίτες καθιστάμεθα ανυπόληπτα ενεργούμενα ψεκασμένοι, οι οποίοι στερούμεθα οιασδήποτε προστασίας, ακόμη και της δικαστικής προστασίας, καθότι, απλώς αποτελούμε μία διανοητικώς λοβοτομημένη, ευκαταφρόνητη και ανυπόληπτη υδαρή μάζα, προκειμένου η ελίτ να πειραματίζεται εις την αντοχή της υγείας μας.
Η θέσπιση της ποινικής ανευθυνότητας συνεπάγεται εις το διηνεκές ατιμωρησία των πρωταγωνιστών διαχείρισης της πανδημίας και πηδαλιουχήσεως της κοινωνίας περί της λήψεως των προσηκόντων κατά το δοκούν μέτρων, δηλαδή, εν άλλοις λόγοις, η διάταξη αυτή, απαλλάσσει τα μέλη, κατά τρόπο πρόδηλα αντισυνταγματικό διότι παραβιάζει το άρθρο 4 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο «οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου», καθόσον με το ακαταδίωκτο και επί δολίων πράξεων ή παραλείψεών τους επέρχεται αδικαιολόγητη ευνοϊκή μεταχείριση υπέρ αυτών και μη εφαρμογή των ελληνικών ποινικών νόμων υπέρ της συγκεκριμένης κατηγορίας, ως υπαλλήλων εν ευρεία εννοία, έναντι άλλων κατηγοριών υπαλλήλων, δοθέντος ότι η άνω διάταξη του Συντάγματος κατοχυρώνει όχι μόνο την ισότητα των Ελλήνων πολιτών έναντι του νόμου αλλά και την ισότητα του νόμου έναντι αυτών.
Είναι γεγονός, ότι ο νομοθέτης μπορεί να προβαίνει σε διαφορετική ρύθμιση, όταν τούτο επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, για τους οποίους είναι δυνατό να κάμπτεται νομοθετικώς η προεκτεθείσα αρχή της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου (Ολ. Α.Π. 4/2012, 11/2008, 3/2006, 38/2005).
Τούτο, όμως, δεν μπορεί να ισχύσει στην περίπτωση τελέσεως εκ δόλου αξιόποινων πράξεων παρά οιουδήποτε, αφού επί τέτοιου είδους πράξεων δεν είναι νοητή ύπαρξη λόγων γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, που να δικαιολογούν συνταγματικώς τη διαφορετική ρύθμιση με τη θέσπιση ακαταδίωκτου υπέρ των ανωτέρω προσώπων κατά την εκφορά γνώμης ή διενέργεια πράξεως, που ανάγονται στα καθήκοντά τους
Έτι περαιτέρω και συμπληρωματικώς προς την εθνική νομοθεσία λειτουργεί και η ευρωπαϊκή και ειδικότερα το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ που καθιερώνει την αρχή της ισότητας και απαγορεύει τις διακρίσεις ορίζοντας ότι «η χρήσις των αναγνωριζομένων εν τη παρούση Συμβάσει δικαιωμάτων και ελευθεριών δέον να εξασφαλισθεί ασχέτως διακρίσεως φύλου, φυλής, χρώματος, γλώσσης, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής προελεύσεως, συμμετοχής εις εθνική μειονότητα, περιουσίας, γεννήσεως ή άλλης καταστάσεως».
Ειδικότερα, στόχος της ευρωπαϊκής νομοθεσίας κατά των διακρίσεων είναι να εξασφαλίσει σε όλα τα άτομα ισότιμες και δίκαιες προοπτικές πρόσβασης στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στην κοινωνία.
Μάλιστα, αυτή η νομοθεσία δεν παρουσιάζει μόνο μια μονόπλευρη διάσταση αξιώνοντας την απαγόρευση των διακρίσεων στις σχέσεις κράτους πολίτη, αλλά ταυτόχρονα τριτενεργεί και στις σχέσεις μεταξύ των ιδιωτών.
Εξειδικεύοντας παρατηρούμε ότι η απαγόρευση των διακρίσεων αναλύεται ως εξής:
Προβλέπει ότι τα πρόσωπα που βρίσκονται σε όμοιες καταστάσεις πρέπει να τυγχάνουν όμοιας μεταχείρισης και να μην υφίστανται δυσμενέστερη μεταχείριση λόγω κάποιου ιδιαίτερου «προστατευόμενου» χαρακτηριστικού το οποίο διαθέτουν. Αυτές είναι οι «άμεσες» διακρίσεις που υπόκεινται σε ένα γενικό κριτήριο αντικειμενικής αιτιολόγησης. Ειδικότερα το ΕΔΔΑ έχει κρίνει ότι «[…] διαφορετική μεταχείριση ατόμων που βρίσκονται σε σχετικά όμοιες καταστάσεις […] μπορεί να θεωρηθεί διάκριση εάν στερείται αντικειμενικής και εύλογης αιτιολογίας, με άλλα λόγια εάν δεν επιδιώκει την επίτευξη ενός θεμιτού σκοπού ή εάν δεν υπάρχει εύλογη σχέση αναλογικότητας μεταξύ των χρησιμοποιούμενων μέσων και του σκοπού που επιδιώκεται να επιτευχθεί».
Συνελόντι ειπείν, η κυβέρνησις, τελεί εις ρόλο ωσεί «Ποντίου Πιλάτου», ο οποίος ναι μεν θεσπίζει την ατιμωρησία, κατά τον πιο ιταμό, Αντισυνταγματικό και αντιδημοκρατικό τρόπο, δια ένα τόσο καίριο, ακανθώδες και ιστορικό ζήτημα, καταφάσκοντας όμως δε, εμμέσως πλην σαφώς, ενδεχόμενο δόλο ως προς την αποτυχία της μέχρι τούδε διαχείρισης της πανδημίας αλλά εν ταυτώ και δια το μέλλον, νίπτοντας ανενδοιάστως, τας χείρας της, αποτινάσσοντας οιαδήποτε ανάληψη ουσιαστικά πολιτικής ευθύνης, πλήττοντας όμως τοιουτοτρόπως, εκ βάθρων τα θεμέλια της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας μας.
Οι διακρατικές σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας διέρχονται σήμερα τη χειρότερη φάση τους από συστάσεως του ελληνικού κράτους, μηδέ εξαιρουμένου του Ψυχρού Πολέμου. Στην περίπτωση της Κύπρου, έχουμε στροφή και στις σχέσεις της Μεγαλόνησου με τη Μόσχα, οι οποίες ήταν εγκάρδιες στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.
Ενδεικτικό του κλίματος, η πρόσφατη ανακοίνωση από το Κρεμλίνο, ότι Ελλάδα και Κύπρος είναι μεταξύ των 47 χωρών που «εφαρμόζουν πολιτικές που προωθούν καταστροφικές νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές στάσεις, οι οποίες αντιβαίνουν στις παραδοσιακές ρωσικές πνευματικές και ηθικές αξίες». Την ίδια στιγμή, Έλληνες ευρωβουλευτές υποστήριξαν το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που ζητά να αρθούν όλοι οι περιορισμοί που αφορούν την Ουκρανία στη χρήση των νατοϊκών όπλων που έχει προμηθευτεί, ακόμα και των περιορισμών που αφορούν πλήγματα βαθιά στο εσωτερικό της ρωσικής επικράτειας, προκαλώντας οργισμένες αντιδράσεις στη Μόσχα. Το ψήφισμα υποστήριξαν έξι ευρωβουλευτές της ΝΔ και δύο του ΠΑΣΟΚ. Να υπενθυμίσουμε, πως ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξη του, ότι «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία».
Θυμόμαστε πως η – σχεδόν προαναγγελθείσα από σοβαρούς πολιτικούς αναλυτές και διπλωμάτες – επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, προκάλεσε (και προκαλεί ακόμα, δύο έτη μετά την έναρξη της) και μια σφοδρή, ενίοτε στα όρια της ευτέλειας αντιπαράθεση, με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και λεκτικές ακρότητες, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μεταξύ υποστηρικτών της Ουκρανίας και αυτών της Ρωσίας. Η αντιπαράθεση επεκτάθηκε και για τις ιστορικές σχέσεις μεταξύ των δύο ομόδοξων κρατών, φτάνοντας μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και ακόμα στα «Ορλωφικά» και τη Μεγάλη Αικατερίνη!
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Είναι γεγονός, ότι μετά την εθνεγερσία του 1821 και τη δημιουργία του «κουτσουρεμένου» κι ερειπωμένου ελληνικού κρατιδίου, καμιά από τις τρεις «Προστάτιδες Δυνάμεις» (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) δεν αποσκοπούσε στην ύπαρξη μιας ισχυρής και ανεξάρτητης Ελλάδας. Για τον απλούστατο λόγο, ότι σε αντίθετη περίπτωση, θα εξέλειπε και ο λόγος της «προστασίας», όπως θα ήταν με μια ντε φάκτο πολιτικά-οικονομικά-στρατιωτικά ανίσχυρη Ελλάδα, η οποία είχε και το επιπλέον μειονέκτημα να συνορεύει μ’ ένα «Μεγάλο Ασθενή», την Οθωμανική Αυτοκρατορία (βλέπε και «Ανατολικό Ζήτημα»).
Ενδεικτική της κατάστασης, η ύπαρξη ως γνωστών των τριών κομμάτων με τα ονόματα των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής (Aγγλικό, Γαλλικό, Ρωσικό). Από τότε όμως δημιουργήθηκαν και οι πραγματικότητες της εξάρτησης, της ξενοδουλείας και της υποτέλειας, στοιχεία των οποίων γίνονται ακόμα και σήμερα αντιληπτά στον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας. Για τις δύο πρώτες δεκαετίες της οθωνικής βασιλείας, καμιά από τις «Προστάτιδες Δυνάμεις» δεν κατάφερε να επιβληθεί πλήρως, όσο και αν οι πρεσβείες τους ραδιουργούσαν αδιάλειπτα κι ελεύθερα στο νεοσύστατο και καταχρεωμένο (βλ. αγγλικά δάνεια) κρατίδιο, έχοντας η κάθε μια σταθερή επιδίωξη το δικό της απόλυτο έλεγχο της οθωνικής κρατικής πολιτικής.
Μετά όμως από τον ατυχή για την τσαρική Ρωσία, Κριμαϊκό Πόλεμο (1854-56), και οριστικά πλέον μετά την ενθρόνιση το 1864 του Δανού πρίγκιπα Ουίλιαμ, μετέπειτα Έλληνα βασιλιά Γεώργιο Α’, καθοριστική παρεμβατική δύναμη στα πολιτικά τεκταινόμενα στην Ελλάδα απέμεινε η Αγγλία (μέχρι που το 1947 την αντικατέστησαν, εν μέσω εμφυλίου, οι ΗΠΑ). Γεγονός που επισφραγίστηκε στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, με τη συστηματική προώθηση του ρωσικού μεγαλοϊδεατισμού και του Πανσλαβισμού.
OΙ ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ
Έκτοτε, η Ρωσία δε θεώρησε ποτέ, ακόμα και στη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου (1947-49), ότι είχε σοβαρές ελπίδες αποφασιστικού και αποκλειστικού ρόλου «προστασίας» στην Ελλάδα. Γεγονός που γνώριζε πάντα η ρωσική ηγεσία, αν και ποτέ δεν έπαψε τις παρεμβάσεις της στα εσωτερικά της Ελλάδας. Ακόμη και με τη δημιουργία φιλορωσικών οργανώσεων και ελεγχόμενων ΜΜΕ, με μακροπρόθεσμο γεωπολιτικό στόχο την αποδυνάμωση της ελληνικής εξάρτησης, στο πλαίσιο του καραμανλικού δόγματος «ανήκωμεν εις την Δύσιν».
Βασική παράμετρος για την επίτευξη στενότερων ελληνορωσικών σχέσεων, ήταν πάντα και η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία. Στο πλαίσιο αυτό η Ρωσία, λειτουργώντας ως ισχυρή δύναμη με γνώμονα το εθνικό της συμφέρον, δε δίστασε ενίοτε να στραφεί κατά της Ελλάδας, υποστηρίζοντας σε ορισμένες χρονικές περιόδους όχι μόνο τους ομόδοξους της Σλάβους στη χερσόνησο του Αίμου (π.χ. Μακεδονικό), αλλά και τους αλλόδοξους Τούρκους (π.χ. Μικρασιατική Καταστροφή).
Αυτή η πρακτική όμως της Ρωσίας δεν την εμπόδιζε, όσο το επέτρεπε και η διεθνής συγκυρία, να διατηρεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα φιλικές σχέσεις και με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που αποτυπώθηκε και σε ψηφοφορίες στον ΟΗΕ ή στο Κυπριακό.
Η περίοδος διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή (2004-2009) θα πρέπει να θεωρηθεί ότι ήταν ίσως αυτή με τις στενότερες σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας, τουλάχιστον μεταπολεμικά. Με την ανάληψη της εξουσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, οι σχέσεις αυτές υποβαθμίστηκαν, αρχής γενομένης με την απόρριψη για «περιβαλλοντικούς λόγους» του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Ενώ οι όποιες προσπάθειες ελληνορωσικής προσέγγισης επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μάλλον δεν πρέπει να χαρακτηριστούν ως σοβαρές, αν αναλογιστεί κανείς μάλιστα και τις γνωστές «πιρουέτες» Κοτζιά και τις εκατέρωθεν αποπομπές διπλωματών.
Σοβαρότατη πραγματικότητα, όμως, είναι η σημερινή στενή σχέση Ρωσίας-Τουρκίας, δύο αναθεωρητικών δηλαδή δυνάμεων, που θα πρέπει να μας ανησυχούν σφόδρα και που θα πρέπει ν΄ αντιμετωπιστεί προφανώς με πιο «ευέλικτους» διπλωματικούς χειρισμούς από τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις, πως «εμείς είμαστε δεδομένοι» (σαν να πρόκειται δηλαδή για αρχηγό του Αγγλικού Κόμματος της μετεπαναστατικής περιόδου και όχι πρωθυπουργό σε γεωπολιτικά ρευστούς καιρούς, με εθνοτικές αντιπαλότητες και επικίνδυνης μετάβασης διεθνώς, όπως οι σημερινοί).
Να σημειωθεί, πως η Τουρκία είναι εκτός της λίστας των χωρών που προαναφέραμε, όπως επίσης η Ουγγαρία και η Σλοβακία, χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ οι δύο τελευταίες.
Και το ερώτημα που μένει είναι, πως θα έχουν διαμορφωθεί οι ελληνορωσικές σχέσεις, όταν κάποια στιγμή τελειώσει ο καταστροφικός πόλεμος αντιπροσώπων στην Ουκρανία, σε περίοδο νέου Ψυχρού Πολέμου. Το πιθανότερο είναι να κινούνται σε πολύ ψυχρά κλίματα. Κι αυτό δεν προμηνύει κάτι καλό για τη χώρα μας, όσο και αν επενδύει σχεδόν τυφλά στην αμέριστη στήριξη των νατοϊκών συμμάχων της, απέναντι στην καραδοκούσα επεκτατική Τουρκία.
*Ο Βασίλης Στοϊλόπουλος έχει πτυχίο Γεωλογίας από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου και μεταπτυχιακό στην Οργάνωση Επιχειρήσεων και τον Προγραμματισμό. Επίσης, μεταπτυχιακό με θέμα «Τεχνολογίες προστασίας περιβάλλοντος» από το Πολυτεχνείο Μονάχου
O πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Πέμπτη 17/10 μετά τη Σύνοδο Κορυφής, επιχείρησε ατυχώς να απαντήσει και στην κριτική που του ασκείται για τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά. Στις αναφορές του χρησιμοποίησε βαρύτατους χαρακτηρισμούς, οι οποίοι θα κλιμακώσουν την εσωκομματική αντιπαράθεση, ενώ υπέπεσε και σε σοβαρά επικοινωνιακά λάθη.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί μεγάλη ανησυχία για το ενδεχόμενο, γαλάζιοι βουλευτές να καταθέσουν ερώτηση στη Βουλή με αντικείμενο τα ελληνοτουρκικά. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, έχει στείλει εμμέσως πλην σαφώς το μήνυμα στους βουλευτές της συμπολίτευσης, πως όποιος υπογράψει τέτοια ερώτηση θα μπει σε «μαύρη λίστα». Στις δηλώσεις του, πάντως, ο Κ. Μητσοτάκης προσπάθησε προκαταβολικά να βγάλει από το κάδρο της επίθεσής του τον Αντ. Σαμαρά. Επετέθη, όμως, σε όσους του ασκούν κριτική για τους χειρισμούς του και σε όσους «μιλούν για ξεπουλήματα», φωτογραφίζοντας τον Κ. Βελόπουλο.
Είναι όμως δύσκολο να γίνει κατανοητή πολιτικά μια τέτοια «έκρηξη» από τις Βρυξέλλες, εάν πραγματικός στόχος ήταν η Ελληνική Λύση. Όλοι σχεδόν οι αναλυτές εκτίμησαν, ότι στόχος είναι ο Αντ. Σαμαράς και η εσωκομματική αντιπολίτευση, όπως αυτή ασκείται από τους δύο πρώην αρχηγούς της ΝΔ και πρωθυπουργούς. Θύμισε δε, ότι ως πρωθυπουργός, ο Αντ. Σαμαράς «συναντήθηκε με τον κ. Ερντογάν και επί διακυβέρνησής του, με υπουργό Εξωτερικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο γινόντουσαν και διερευνητικές επαφές».
Αναφερόμενος σε όσους «κατηγορούν την κυβέρνηση, εμένα, τον υπουργό Εξωτερικών, ότι είμαστε μειοδότες γιατί συζητούμε με την Τουρκία», είπε ότι έχουν ξεπεράσει τα όρια κι ότι φλερτάρουν με τα όρια του λαϊκισμού. Αναρωτήθηκε «πού ήταν όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες», για τους οποίους δήλωσε αργότερα ότι υποψιάζεται πως «σε μια πραγματική κρίση θα ήταν οι πρώτοι που θα έβαζαν την ουρά στα σκέλια, όταν προστατεύαμε τα σύνορα της Ελλάδας στον Έβρο». Η αναφορά του, όμως, είναι πολιτικά ακατανόητη και ηθικά μεμπτή. Εάν γνωρίζει κάποιον από αυτούς που του ασκούν κριτική για ενδοτισμό, ο οποίος τότε να είχε πάρει αντίθετη θέση στην προάσπιση του Έβρου, ας τον κατονομάσει. Όλα τα άλλα είναι ρητορείες χωρίς αντίκρισμα.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ
Ενδιαφέρουσα ομοιότητα έχουν οι πεποιθήσεις των δύο πρωθυπουργών, αφενός στην κρίση των Ιμίων το 1996, αφετέρου στην κρίση του Έβρου το 2020. Και στις δύο περιπτώσεις, η ρητορική τους καταφανώς συνέβαλε στο να επιχειρήσει η Τουρκία να δημιουργήσει τετελεσμένα. Ένας παράγοντας, μάλιστα, που ωθεί την Άγκυρα στην ύφεση, πέραν της διεθνούς συγκυρίας, είναι και η επιτυχής αντίσταση της Ελλάδας επί του πεδίου. Αποκλείεται όμως ο πρωθυπουργός να μην έχει ενημερωθεί για κάποιες «λεπτομέρειες» στρατιωτικού περιεχομένου, οι οποίες υπαγόρευσαν την ανάγκη για εξοπλιστικές πρωτοβουλίες.
Ο πρωθυπουργός ανέφερε «επεκτείναμε τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια στο Ιόνιο», λες και πρόκειται για επίτευγμα.
Υπενθυμίζουμε ότι η Ελλάδα είναι σχεδόν η μόνη παράκτια χώρα στον κόσμο που δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και επιπλέον ούτε η Τουρκία δεν είχε διανοηθεί να θέσει θέμα για το Ιόνιο. Ο Κ. Μητσοτάκης απέφυγε να επαναλάβει την υπερφίαλη διατύπωση του Ν. Δένδια «μεγαλώσαμε την Ελλάδα», αλλά δεν μας είπε γιατί δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά ύδατα και στην Κρήτη και στο δυτικό Αιγαίο.
Ο Κ. Μητσοτάκης επικαλέστηκε ότι η κυβέρνησή του υπέγραψε «την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με την Αίγυπτο δημιουργώντας κυριαρχικά δικαιώματα». Η αλήθεια είναι ότι υπέγραψε μερική οριοθέτηση, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι στην περίπτωση της Κάσου, υπό την τουρκική πίεση, ακύρωσε τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Προφανώς, γνωρίζει τις σχετικές δηλώσεις Γεραπετρίτη, ο οποίος παρουσίασε σαν ελληνική νίκη την ελληνική υποχώρηση!
Ο πρωθυπουργός έκανε αναφορά και στην αγορά των φρεγατών Belharra, των μαχητικών Rafale και στην παραγγελία των μαχητικών F-35. Να του θυμίσουμε, ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμα παραγγείλει τα F-35, αν και το σημαντικό είναι ότι η δαπάνη για τα F-35 θεωρείται εξαιρετικά αμφιλεγόμενη, με την έννοια ότι είναι σε βάρος του ορθολογικού καθορισμού προτεραιοτήτων για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ο Κ. Μητσοτάκης κατέληξε, κάνοντας λόγο για «πατριώτες της φακής»! Πρόσθεσε ότι σήμερα η Ελλάδα «είναι σε θέση να συζητά με την Τουρκία πολιτισμένα», αλλά και σε μια θέση πολύ πιο ισχυρή από ότι ήταν το 2019. Και ό,τι συζητάμε δε σημαίνει ότι συμφωνούμε. Ούτε ξεπουλάμε ούτε προδίδουμε κανέναν.
Δηλαδή κ. πρωθυπουργέ, οι συζητήσεις στο παρελθόν δεν ήταν «πολιτισμένες»; Αυτό έφταιγε ή το γεγονός πως οι τουρκικές μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις καθιστούν το χάσμα αγεφύρωτο;
ΔΙΑΒΟΛΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ;
Κατά τον Κ. Μητσοτάκη «η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά στην ιστορία της αυτή την ακραία ρητορική (την κριτική στην πολιτική του) η οποία δεν υπηρετεί τελικά τα εθνικά συμφέροντα και σίγουρα δεν κομίζει και καμία ουσιαστική εναλλακτική στο τραπέζι».
Εάν τρέφει την ψευδαίσθηση ότι ο Ερντογάν θα γίνει διαλλακτικός, επειδή συζητάει μαζί του, είναι επικίνδυνος. Εκτός εάν είναι αποφασισμένος να υποχωρήσει από τις εθνικές κόκκινες γραμμές.
Κατά διαβολική σύμπτωση(;), την ίδια ημέρα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας έκανε δηλώσεις για τα ελληνοτουρκικά. Υποστήριξε ότι η Τουρκία δε χρησιμοποιεί την Ελλάδα για το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας. Η Τουρκία «κοιτάει σε πολύ πιο σημαντικά, πολύ πιο στρατηγικά, πολύ πιο υψηλά ζητήματα»! Πρόσθεσε ότι αυτό δε σημαίνει πως αγνοεί προβλήματα, αλλά «είμαστε σε ένα σημείο που σκεφτόμαστε πιο σφαιρικά και σε μια ευρύτερη προοπτική, δηλαδή όπως και στο Αιγαίο, έχουμε συμφέροντα και ζητήματα στη Μεσόγειο, στη Μαύρη Θάλασσα, στην Αφρική, στην Κεντρική Ασία, στην Ασία και τον Ειρηνικό, και προσπαθούμε να τα διαχειριστούμε όλα αυτά ταυτόχρονα… κι όταν κοιτάξετε την ιστορία της Ελλάδας, την απόσπασή της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον ετεροπροσδιορισμό της με εμάς, αναπόφευκτα είναι ο κύριος καθοριστικός παράγοντας της πολιτικής εκεί»!
Ο Χ. Φιντάν αναρωτήθηκε ρητορικά «εάν μπορούμε να προχωρήσουμε με πιο ειρηνικές μεθόδους», λέγοντας ότι η περιοχή χρειάζεται ειρήνη και ηρεμία, η οποία στο Αιγαίο είναι πολύτιμη. Φρόντισε να υπενθυμίσει βέβαια ότι «ο στρατός μας είναι έτοιμος να αποκρούσει οποιαδήποτε πρόκληση. Έχει λάβει σχετικές οδηγίες. Αλλά η προτεραιότητά μας είναι πράγματι να προωθήσουμε τα συμφέροντά μας με διπλωματικό τρόπο».
Η χρονική σύμπτωση των δύο δηλώσεων για το ίδιο θέμα είναι ενδιαφέρουσα. Ο Χ. Φιντάν ανέφερε ότι αναζητούνται «πρακτικές λύσεις» στο «σύμπλεγμα προβλημάτων», τα οποία κατονόμασε. Η Τουρκία, βέβαια, δεν έχει μετακινηθεί ούτε κατά κεραία από τις πάγιες επεκτατικές της διεκδικήσεις και τη σύνδεση της παραπομπής του ζητήματος της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στη Χάγη, με τη διαπραγμάτευση και θεμάτων ελληνικής κυριαρχίας. Ενώ είναι κοινό συμφέρον να μην υπάρχει ένταση, η Άγκυρα την «πουλάει» σαν να κάνει χάρη στην Αθήνα. Και βέβαια απαιτεί πρακτικά ανταλλάγματα.
Καταληκτικά, αυτό που δεν μας λέει ο Κ. Μητσοτάκης και όλοι όσοι υποστηρίζουν την πολιτική του, είναι τι έχει αλλάξει σήμερα σε σχέση με τον τελευταίο μισό αιώνα στα ελληνοτουρκικά, ώστε να αισιοδοξούμε ότι η κατάληξη αυτή τη φορά θα είναι διαφορετική.
*Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι συνιδρυτής και διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ/ISDA). Διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο στις Στρατηγικές Σπουδές (MSc.Econ in Strategic Studies) από το τμήμα Διεθνούς Πολιτικής του Πανεπιστημίου της Ουαλίας. Το πρώτο του πτυχίο είναι από το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σπουδών του Πάντειου Πανεπιστημίου. Ειδικεύεται σε θέματα στρατηγικής, πληροφοριών και ασχολείται με ζητήματα διεθνούς ασφαλείας.
Η Οτάβα αποκαλύπτει 48 επαφές σε δύο χρόνια για την απειλή κατασκοπείας και κρυφών «αστυνομικών σταθμών» στον Καναδά!
Τα τελευταία δύο χρόνια, ο Καναδάς έχει αντιμετωπίσει αυξανόμενες ανησυχίες για την παρέμβαση ξένων χωρών, με κυριότερο το ρόλο της Κίνας.
Σύμφωνα με έγγραφα που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα, Καναδοί διπλωμάτες έχουν επανειλημμένα θίξει το θέμα της ξένης παρέμβασης και της παρακολούθησης στις συνομιλίες τους με Κινέζους αξιωματούχους. Συνολικά, η καναδική κυβέρνηση έχει πραγματοποιήσει 48 επαφές με την Κίνα γι’ αυτό το θέμα από το Σεπτέμβριο του 2022, δείχνοντας τη σημασία που δίνει η Οτάβα σε αυτό το ζήτημα.
ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
Οι καναδικές ανησυχίες για την παρέμβαση της Κίνας επικεντρώνονται σε διάφορα θέματα. Ένα από τα πιο ανησυχητικά είναι η παρουσία «αστυνομικών σταθμών» της Κίνας στον Καναδά, οι οποίοι φέρονται να λειτουργούν ως εργαλεία παρακολούθησης της κινεζικής διασποράς και πιθανής παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις του Καναδά. Η καναδική κυβέρνηση έχει εγείρει το ζήτημα αυτό 20 φορές στις συνομιλίες της με την Κίνα. Επιπλέον, η συζήτηση για τα κατασκοπευτικά μπαλόνια που φέρεται να έχουν χρησιμοποιηθεί για παρακολούθηση στον καναδικό εναέριο χώρο, προστέθηκε στην ατζέντα δύο φορές.
Παράλληλα, η κυβέρνηση του Καναδά απέλασε τον Κινέζο διπλωμάτη Ζάο Γουέι το 2023 λόγω φερόμενης ανάμειξής του στην καναδική πολιτική ζωή. Η υπόθεση αυτή ενίσχυσε την επιφυλακτικότητα του Καναδά προς την Κίνα και υπογράμμισε την ανάγκη για αυστηρότερη επιτήρηση της ξένης ανάμειξης.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΑΔΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Η καναδική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού Τζάστιν Τρουντό, προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της διατήρησης μιας διπλωματικής σχέσης με την Κίνα και της προστασίας της κυριαρχίας της χώρας από ξένες παρεμβάσεις. Ο Ντέιβιντ Μόρισον, αναπληρωτής υπουργός Διεθνούς Εμπορίου και πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, τόνισε τη σημασία του «ζωντανού, συνεχούς διαλόγου» με ξένες δυνάμεις, ακόμα και με εκείνες που θεωρούνται αντίπαλες.
Αυτός ο διάλογος, σύμφωνα με τον Μόρισον, αποτελεί την ουσία της διπλωματίας, ιδίως όταν αφορά τις σχέσεις με χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Ιράν και η Ρωσία, που κατηγορούνται επίσης για ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις του Καναδά. Οι συνομιλίες αυτές επιτρέπουν στον Καναδά να διαχειριστεί τις εντάσεις και να ανταποκριθεί σε πιθανές απειλές, χωρίς να διαταράξει εντελώς τις διμερείς σχέσεις.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ
Η καναδική στάση απέναντι στην ξένη παρέμβαση δεν περιορίζεται μόνο στις διμερείς σχέσεις με την Κίνα, αλλά έχει ευρύτερες επιπτώσεις στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Το 2022, ο Τρουντό είχε μια έντονη αντιπαράθεση με τον Πρόεδρο της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, στο περιθώριο της συνόδου των G20, με αφορμή διαρροές πληροφοριών στον καναδικό Τύπο για τις συνομιλίες τους σχετικά με την ξένη παρέμβαση. Η κινεζική κυβέρνηση αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη, χαρακτηρίζοντας τις κατηγορίες ως «ανοησίες», ενώ επανέλαβε τη σημασία της διατήρησης καλών σχέσεων με τον Καναδά.
Η επιφυλακτική στάση του Καναδά, σε συνδυασμό με τις επανειλημμένες αναφορές σε διμερείς συνομιλίες, καταδεικνύει τη σοβαρότητα με την οποία η Οτάβα αντιμετωπίζει το ζήτημα. Η προστασία της δημοκρατίας και των πολιτικών θεσμών της χώρας αποτελεί προτεραιότητα, και η συνεχής παρακολούθηση της ξένης παρέμβασης είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η αντιμετώπιση της ξένης παρέμβασης, ειδικά από χώρες όπως η Κίνα, αποτελεί κεντρικό ζήτημα για την καναδική εξωτερική πολιτική. Η κυβέρνηση του Καναδά, παρά τις προκλήσεις, προσπαθεί να διατηρήσει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τις ξένες κυβερνήσεις, ενώ παράλληλα προστατεύει τα εθνικά της συμφέροντα. Ο διάλογος αυτός είναι ουσιαστικός για την αντιμετώπιση της ξένης ανάμειξης και για τη διατήρηση της ασφάλειας και της σταθερότητας στον Καναδά.
Πραγματοποιώντας ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο και ένα μεστό δεύτερο, ο Ολυμπιακός πήρε πολύτιμη νίκη με 1-0 επί της Μάλμε στο «Μάλμε Νιου Στάντιον» για την 3η αγωνιστική της League Phase του UEFA Europa League, φτάνοντας στους έξι βαθμούς στη διοργάνωση. Οι παίκτες του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ήταν καταιγιστικοί στα πρώτα 45 λεπτά, έχοντας δοκάρι με τον Ζέλσον Μαρτίνς (10’) και γκολ με τον Αγιούμπ Ελ Κααμπί (30’), με τον Μαροκινό να αστοχεί σε πέναλτι στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Λίγα πράγματα από τους Σουηδούς που ηττήθηκαν για δεύτερη φορά εντός έδρας – η πρώτη από τη Ρέιντζερς (0-2), προσεχή αντίπαλο των Πειραιωτών.
Τον πρώτο του βαθμό σε τρεις αγωνιστικές στη League Phase του UEFA Europa League πήρε ο ΠΑΟΚ. Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου απέσπασε στο φινάλε ισοπαλία με 2-2 από τη Βικτόρια Πλζεν στην Τούμπα και πλέον το έργο της για πρόκριση έστω και στα Play Off της διοργάνωσης γίνεται πάρα πολύ δύσκολο.
Οι παίκτες του 73χρονου Μίροσλαβ Κούμπεκ ήταν ανώτεροι, σκόραραν με τους Μίλαν Χάβελ (31′) και Ματέι Βίντρα (39′), ωστόσο δεν άντεξαν παίζοντας από το 70′ με παίκτη λιγότερο λόγω της αποβολής του Σαμπσόν Ντουέ, φτάνοντας στις τρεις ισοπαλίες σε ισάριθμα παιχνίδια. Οι πρωταθλητές Ελλάδας μείωσαν στο 84′ με τον Ταρίκ Τισουντάλι και κατάφεραν να ισοφαρίσουν στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων με τον Αμπντούλ Ραχμάν Μπάμπα, σώζοντας τουλάχιστον το βαθμό.
Ένα… εφιαλτικό βράδυ πέρασε ο Παναθηναϊκός απέναντι στην Τσέλσι στο ΟΑΚΑ, γνωρίζοντας βαριά εντός έδρας ήττα με 1-4 απ’ τους «μπλε» του Λονδίνου το πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής της League Phase του Conference League. Οι Άγγλοι ήταν τρεις σκάλες ανώτεροι απ’ τους παίκτες του «τριφυλλιού» που δεν μπόρεσαν σε κανένα σημείο του αγώνα να φανούν ανταγωνιστικοί. Δύο γκολ «έγραψε» στο λογαριασμό του ο Ζοάο Φέλιξ κι από ένα οι Μούντρικ και Ενκουκού για τους Λονδρέζους, με τον Πελίστρι να διαμορφώνει το τελικό σκορ στο 69’.
Δύο εβδομάδες πριν από τις αμερικανικές εκλογές, οι δημοσκόποι προβλέπουν ότι η νύχτα της 5ης Νοεμβρίου θα επιφυλάξει μία μεγάλη έκπληξη για τους Αμερικανούς ◘ Οι προβλέψεις ευνοούν τον Τραμπ στις κρίσιμες για τις εκλογές πολιτείες
Για πρώτη φορά μετά από δύο μήνες, ο Ντόναλντ Τραμπ σηκώνει… κεφάλι έναντι της Κάμαλα Χάρις, σύμφωνα με το δημοσκοπικό μοντέλο του περιοδικού Εconomist. Παρά το γεγονός ότι η κούρσα εξακολουθεί να είναι αμφίρροπη, η ζυγαριά γέρνει πλέον ελαφρώς προς την κατεύθυνση του Τραμπ. Δύο εβδομάδες πριν από τις αμερικανικές εκλογές, οι δημοσκόποι προβλέπουν ότι η νύχτα της 5ης Νοεμβρίου θα επιφυλάξει μία μεγάλη έκπληξη για τους Αμερικανούς και τη διεθνή κοινότητα. Τις τελευταίες ώρες, ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ ενισχύεται τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε αμφισβητούμενες «πολιτείες», την ώρα που η απερχόμενη αντιπρόεδρος, υποψήφια για το χρίσμα με τους Δημοκρατικούς, έχει χάσει τη δυναμική της. Ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος έχει αυτή τη στιγμή – σύμφωνα με τον Economist – 54% πιθανότητες να αναλάβει για δεύτερη φορά προεδρικά καθήκοντα, καταγράφοντας αύξηση κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες μέσα σε μία εβδομάδα. Σύμφωνα με τους New York Times, πάντως, η Κάμαλα Χάρις και ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πρακτικά ισόπαλοι, δηλαδή κανένας από τους υποψήφιους δεν προηγείται ούτε μία μονάδα. Σε πολλές «κρίσιμες πολιτείες» (swing states), το αποτέλεσμα των οποίων μπορεί να δείξει το πρόσωπο που θα ηγηθεί της Αμερικής, «κανένας από τους υποψήφιους δεν προηγείται περισσότερο από τα δύο δέκατα της ποσοστιαίας μονάδας». Η «Wall Street Journal» κάνει μια ενδεικτική σύγκριση. Το 2020, ο Ρεπουμπλικάνος δισεκατομμυριούχος ήταν μεταξύ 7,2 και 8,4 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τον πολιτικό του αντίπαλο, Τζο Μπάιντεν. Τελικά, ο Μπάιντεν νίκησε τον Τραμπ, αλλά με διαφορά μικρότερη από 4,5 ποσοστιαίες μονάδες. Για τη Walll Street Journal: «Εάν οι δημοσκοπήσεις έχουν το ίδιο περιθώριο λάθους φέτος, το στενό προβάδισμα της απερχόμενης αντιπροέδρου σε πολλούς εθνικούς μέσους όρους θα σήμαινε στην πραγματικότητα προβάδισμα για τον Τραμπ σήμερα». Όπως οι εθνικές δημοσκοπήσεις έδειχναν τον Αύγουστο ότι πολλοί αναποφάσιστοι έγερναν προς την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Κάμαλα Χάρις, τώρα ένα σημαντικό τμήμα αυτής της δεξαμενής ψηφοφόρων – πιθανόν Ρεπουμπλικάνοι που μέχρι πρόσφατα δήλωναν αποστασιοποιημένοι – φαίνεται να στηρίζουν τον Τραμπ. Παράλληλα, οι προβλέψεις ευνοούν τον Τραμπ στις κρίσιμες για τις εκλογές πολιτείες. Την ίδια ώρα, δημοσκόπηση των Reuters/Ipsos δίνει προβάδισμα στη Χάρις. Χαρακτηριστικά 46% στη Χάρις έναντι 43% για τον Τραμπ, με ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος να εκτιμά ότι η χώρα βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Περίπου το 70% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση δήλωσε ότι το κόστος ζωής είναι απογοητευτικό, το 60% υποστήριξε το ίδιο για την οικονομία και το 65% θεωρεί ότι η μεταναστευτική πολιτική οδηγείται προς λάθος κατεύθυνση. Οι ψηφοφόροι δήλωσαν επίσης, ότι η οικονομία και το μεταναστευτικό, μαζί με τις απειλές για τη δημοκρατία, είναι τα σημαντικότερα προβλήματα της χώρας. Στην ερώτηση «ποιος υποψήφιος είχε την καλύτερη προσέγγιση στα θέματα αυτά», ο Τραμπ προηγείται στην οικονομία με ποσοστό 46% έναντι 38% της Χάρις και στο μεταναστευτικό με 48% έναντι 35% της εκλεκτής του Μπάιντεν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το μόνο βέβαιο: ότι Χάρις και Τραμπ δίνουν μάχη στήθος με στήθος στις λεγόμενες πολιτείες – κλειδιά των ΗΠΑ.
Η Ελλάδα και η Τουρκία, διατηρώντας – ορθώς – ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας, θα διεξαγάγουν στις 6 Νοεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη διαπραγματεύσεις, για τον εμπλουτισμό της υπάρχουσας δέσμης Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.
Ωστόσο, ο νέος γύρος συζητήσεων επιβαρύνεται από σειρά τουρκικών κινήσεων, οι οποίες πιέζουν την ελληνική πλευρά, χωρίς το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών να επιχειρούν το παραμικρό βήμα ανάκτησης της διπλωματικής πρωτοβουλίας.
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ, ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ:
ΠΡΩΤΟΝ, ο καθαυτός χρόνος της διαδικασίας των ΜΟΕ. Κατά τον τελευταίο γύρο συνομιλιών στην Αθήνα, στις 22 Απριλίου 2024, κοινή αντίληψη ήταν ότι θα συνεχιστούν λίγο πριν ή ταυτόχρονα με το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας (ΑΣΣ) που προγραμματιζόταν περί τα τέλη του τρέχοντος έτους. Ως γνωστόν, ο καινούριος σχεδιασμός, στον οποίο συμφώνησαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν στη Νέα Υόρκη στις 24 Σεπτεμβρίου, προβλέπει μετάθεση της σύγκλησης του ΑΣΣ τον Ιανουάριο του 2025, χωρίς και αυτό να θεωρείται οριστικό. Ως αποτέλεσμα, η τουρκική πλευρά θα διαθέτει περισσότερο χρόνο για την έγερση πρόσθετων αξιώσεων στο υπηρεσιακό επίπεδο, ώστε οι πιέσεις να μεταφερθούν τάχιστα στην πολιτική διαπραγμάτευση.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ενώ πάγια θέση της ελληνικής πλευράς ήταν ότι, κατά τις τεχνοκρατικές-στρατιωτικές συζητήσεις των ΜΟΕ, δεν εξετάζονται πιο περίπλοκα θέματα (παραβιάσεις εθνικού εναέριου χώρου, παραβάσεις κανόνων στο FIR, δέσμευση περιοχών πεδίων βολής και κανόνες εμπλοκής δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ), το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών φέρεται να μην αντιτίθενται πλέον σε μια τέτοια διεύρυνση της ατζέντας.
Η τουρκική πλευρά είχε ζητήσει τη διεύρυνση κατά το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας του Δεκεμβρίου 2023 και πριν από τις συνομιλίες των ΜΟΕ τον Απρίλιο. Τουλάχιστον, το Μαξίμου –μετά τις αμφιταλαντεύσεις του φθινοπώρου του 2020– εξακολουθεί να απορρίπτει την τουρκική πρόταση (με υποστηρικτές στην έδρα του ΝΑΤΟ) για την εγκαθίδρυση μόνιμου μηχανισμού αποτροπής κρίσεων, ο οποίος θα έθετε περιορισμούς ακόμα και σε συνήθεις ασκήσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
ΤΡΙΤΟΝ, αν και κανείς στην κυβέρνηση δεν το ομολογεί (έχοντας πλέον στο νου την εσωκομματική αντιπολίτευση στη ΝΔ), γίνονται σημαντικές υποχωρήσεις στο διάστημα μεταξύ του προηγούμενου και επικείμενου γύρου ΜΟΕ. Τον Απρίλιο, η Αθήνα διέθετε πλεονέκτημα, καθώς είχε ήδη εξαγγείλει την ίδρυση θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο με την ανοχή ή και διακριτική στήριξη της αμερικανικής διπλωματίας. Ο Μητσοτάκης είχε μάλιστα χαρακτηρίσει «παντελώς αδικαιολόγητη την αντίδραση της Τουρκίας για μία πρωτοβουλία η οποία έχει περιβαλλοντικό χαρακτήρα».
Στο εξάμηνο που μεσολάβησε, η αρχική εκδοχή σχεδιασμού των θαλάσσιων πάρκων νοθεύτηκε, ενώ το σχέδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ (Great Sea Interconnector) υπέστη βαρύτατο πλήγμα, μετά την κρίση της Κάσου τον Ιούλιο. Κατόπιν αυτών, οι προσεχείς συναντήσεις των ΜΟΕ και του ΑΣΣ θα διεξαχθούν με διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων. Το κλίμα επιβαρύνεται με τις αντικρουόμενες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη για τη φύση και το περιεχόμενο των επαφών με τον ομόλογό του, Χακάν Φιντάν, βάσει της σχετικής συμφωνίας Μητσοτάκη-Ερντογάν.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ, μολονότι Μαξίμου και υπουργείο Εξωτερικών τηρούν σιγή ιχθύος, η τουρκική πλευρά ακολουθεί, τις τελευταίες εβδομάδες, τακτική κλιμάκωσης, με ξαφνικό καταιγισμό διαβημάτων ως και για δευτερεύοντα θέματα ρουτίνας. Αν τα διαβήματα συνδυαστούν με τις – καθημερινές μετά την κρίση της Κάσου – παραβιάσεις είτε από UAV είτε από αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου, τότε γίνεται εμφανής η σταδιακή μεταβολή της πολιτικής μη προκλήσεων που ακολουθούσε η Τουρκία μετά τους σεισμούς του Φεβρουαρίου 2023.
Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά συμπίπτουν με τις φήμες για δήθεν προσβάσεις του Μητσοτάκη στο περιβάλλον του υποψηφίου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, μετά το προ ημερών πρόγευμα στα Χανιά με πέντε Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές. Χρησιμότατες όλες οι ανάλογες συναντήσεις, αλλά καλό θα ήταν να αποφεύγονται οι υπερβολές.
Όπως η – αλήστου μνήμης – διπλωματική φαρσοκωμωδία του 2021 με την απόλυτη σιγουριά ότι ο λεγόμενος «Μπαϊντενόπουλος» θα ερχόταν στην Αθήνα, για τους εορτασμούς των 200 ετών της 25ης Μαρτίου 1821, αν και μόλις είχε αναλάβει τα καθήκοντά του και δεν ταξίδευε εκτός Αμερικής.
*Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδότης του μηνιαίου περιοδικού «Άμυνα και Διπλωματία» και αρθρογράφος στην εφημερίδα «Δημοκρατία». Επικεφαλής της «Expansion», μιας ελληνικής εταιρίας με εξειδίκευση σε συμβάσεις των κλάδων άμυνας και ασφάλειας, καθώς και σε εκτιμήσεις επιχειρηματικού ρίσκου και ελέγχους due diligence στις χώρες της ΝΑ Μεσογείου σε συνεργασία με κορυφαία συμβουλευτική εταιρία των ΗΠΑ. Έχει εργαστεί ως σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών και ως συνεργάτης μελών του Κοινοβουλίου.
Η πανδημία COVID-19 άφησε έντονα σημάδια στο σύστημα υγείας του Κεμπέκ, με τις συνέπειές της να συνεχίζουν να προκαλούν ανησυχία σε ειδικούς.
Σύμφωνα με τη μικροβιολόγο και λοιμωξιολόγο, Δρ. Cécile Tremblay, το Κεμπέκ δεν είναι ακόμα έτοιμο να αντιμετωπίσει μια νέα πανδημία, καθώς οι βασικές δομές του συστήματος υγείας παραμένουν ανεπαρκείς και η έλλειψη προσωπικού στα Κέντρα Φροντίδας Ηλικιωμένων (CHSLD) παραμένει ένα μόνιμο πρόβλημα.
ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ
Σύμφωνα με τη Δρ. Tremblay, η υποδομή πολλών υγειονομικών κτιρίων είναι ακόμα πεπαλαιωμένη, με σημαντικά προβλήματα, όπως η ανεπαρκής βελτίωση των συστημάτων αερισμού. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες, οι ελλείψεις προσωπικού αποτελούν ακόμα ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις κρίσης αν αντιμετωπίσουμε ξανά μια πανδημία.
«Οι δομές είναι ακόμα παλαιές σε πολλές περιοχές. Τα συστήματα αερισμού δεν έχουν βελτιωθεί παντού. Η έλλειψη προσωπικού σημαίνει ότι θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση αν χρειαστούμε περισσότερους πόρους για μια νέα πανδημία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
ΑΔΡΑΝΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ
ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΕΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ
Η Δρ. Tremblay εξέφρασε την ανησυχία της, ότι οι συστάσεις που έγιναν από παλιότερες αναφορές μετά από πανδημίες, όπως το SARS και την πανδημία γρίπης το 2009, δε λήφθηκαν σοβαρά υπόψη και κατέληξαν να «αραχνιάζουν» στα ράφια. Έχουν γίνει αρκετές συστάσεις για το πώς το σύστημα υγείας μπορεί να προετοιμαστεί καλύτερα, όμως αυτές δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη.
«Μετά τις προηγούμενες πανδημίες, όπως το SARS και την πανδημία γρίπης του 2009, είχαν γίνει συστάσεις, αλλά διαπιστώσαμε ότι αυτές τελικά αφέθηκαν στην τύχη τους. Λίγα πράγματα έγιναν για να διορθωθούν οι αδυναμίες που είχαν επισημανθεί τότε», πρόσθεσε η μικροβιολόγος.
ΜΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΔΗΜΙΩΝ
Ένα νέο ραπόρτο από το Υπουργείο Υγείας του Καναδά, εστιάζει στην αναγκαιότητα μιας μόνιμης δομής για την αντιμετώπιση πανδημιών, η οποία θα μπορούσε να συντονίσει τις προσπάθειες πολλών υπουργείων και να διασφαλίσει ότι οι απαραίτητοι πόροι είναι διαθέσιμοι σε κρίσιμες στιγμές. Αυτή η δομή θα μπορούσε να επιτρέψει την προετοιμασία για τις επιπτώσεις μιας πανδημίας και να διορθώνει τις αδυναμίες, πριν αυτές μεγεθυνθούν σε κρίση.
Η έκθεση συνιστά τη συνεχή επιτήρηση των λοιμωδών νοσημάτων, ώστε να υπάρχει έγκαιρη προειδοποίηση και αντιμετώπιση των απειλών. «Μια τέτοια μονάδα θα μπορούσε να διαχειρίζεται κινδύνους και να αξιολογεί τις απειλές, συντονίζοντας τις διάφορες δομές που είναι υπεύθυνες για την υγεία», ανέφερε η Δρ. Tremblay, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μια συνεχή, οργανωμένη προσπάθεια.
Ένα από τα σημαντικότερα σημεία της νέας αυτής έκθεσης είναι ότι προτείνει να γίνονται τακτικά προσομοιώσεις πανδημιών, ώστε να διαπιστώνεται αν το σύστημα υγείας είναι επαρκώς προετοιμασμένο. Σαν ένα είδος stress test. Αυτό, σύμφωνα με την ίδια, θα επιτρέψει στους υπεύθυνους να βλέπουν τις εξελίξεις σε πραγματικό χρόνο και να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΥΑΛΩΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, οι ευάλωτοι πληθυσμοί, όπως οι ηλικιωμένοι και οι άστεγοι, υπέστησαν τις μεγαλύτερες επιπτώσεις. Η Δρ. Tremblay τόνισε, ότι η προετοιμασία για μια νέα πανδημία δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην ανάπτυξη φαρμάκων και εμβολίων. Αντιθέτως, το σύστημα υγείας πρέπει να είναι ανθεκτικό, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στην πίεση που φέρνουν οι πανδημίες.
«Δεν είναι μόνο τα εμβόλια και τα φάρμακα που πρέπει να μας απασχολούν. Το βασικό μας σύστημα υγείας πρέπει να είναι ισχυρό από την αρχή, διαφορετικά θα έχουμε δυσκολία να αντέξουμε την υπερφόρτωση που προκαλούν οι πανδημίες», εξήγησε.
Η Δρ. Tremblay αναφέρθηκε και στις κοινωνικές συνθήκες που επηρεάζουν αρνητικά τους ευάλωτους πληθυσμούς, όπως οι αυτόχθονες κοινότητες που συχνά βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές. Η προστασία αυτών των ομάδων απαιτεί όχι μόνο καλύτερες υγειονομικές δομές αλλά και βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών.
ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ: Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα που ανέκυψε κατά την πανδημία, είναι η έλλειψη προσωπικού, η οποία δυσχέρανε σημαντικά την ανταπόκριση του συστήματος υγείας. Οι επαγγελματίες της υγείας βρέθηκαν αντιμέτωποι με συνθήκες υπερβολικής εργασίας και πολλοί από αυτούς αποχώρησαν από το επάγγελμα λόγω εξάντλησης και απογοήτευσης.
«Είδαμε πώς το σύστημα υγείας μας καταπονήθηκε λόγω της έλλειψης προσωπικού. Οι άνθρωποι κουράστηκαν να δουλεύουν υπό αυτές τις συνθήκες και πολλοί εγκατέλειψαν το χώρο της υγείας. Χρειάζεται να ξαναχτίσουμε αυτό το σύστημα», τόνισε η Δρ. Tremblay.
Η ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού δεν αποτελεί μόνο άμεση ανάγκη αλλά και στρατηγική, για την αποτροπή μελλοντικών κρίσεων. Όπως η ίδια εξήγησε, η διατήρηση και υποστήριξη του προσωπικού είναι καθοριστικής σημασίας για την ανθεκτικότητα του συστήματος υγείας.
ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
Το μήνυμα της Δρ. Tremblay είναι σαφές: Το σύστημα υγείας του Κεμπέκ χρειάζεται ανασυγκρότηση. Οι αλλαγές που προτείνονται στα νέα ραπόρτα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα, καθώς οι επόμενες πανδημίες δε θα περιμένουν. Οι δομές υγείας πρέπει να είναι έτοιμες και οι πολίτες προστατευμένοι, ιδιαίτερα οι πιο ευάλωτοι, από τις καταστροφικές συνέπειες μιας κρίσης.
Το Κεμπέκ, όπως και πολλές άλλες περιοχές του κόσμου, καλείται να αντιμετωπίσει το μέλλον με σχέδιο, αποφασιστικότητα και συνεχή επαγρύπνηση, ώστε να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας με τα ανάκατα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα, πριν οκτώμισι δεκαετίες. Είναι ο μήνας που για μια ακόμη φορά, από την αρχαιότητα και εντεύθεν, μας ανέδειξε ήρωες και υπέρ-πατριώτες, όταν αδίστακτοι εισβολείς διεκδικούσαν την εδαφική μας ακεραιότητα και τη στέρηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας μας. 28η Οκτωβρίου 1940. Ημερομηνία Ιστορική! Ημερομηνία που ο ελληνικός λαός είπε το ηρωικό «ΟΧΙ» που παραμένει και θα παραμείνει ορόσημο στην ελληνική ιστορία.
«ΟΧΙ», είπαν μια χούφτα Έλληνες δια στόματος του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, με όπλα την παλικαριά, τον ηρωισμό και το σθένος, σε μια πανστρατιά σύγχρονα εξοπλισμένη και δε δίστασαν να δώσουν το αίμα και την ψυχή τους υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά της πατρίδας τους.
Όλοι στον αγώνα. Μαχόμενος και άμαχος πληθυσμός. Οι γυναίκες της Πίνδου κουβαλώντας στη ράχη τους πυρομαχικά και οι αστές πλέκοντας με το φως του λυχναριού κάλτσες και φανέλες για τους μαχόμενους, που εκτός από τον εχθρό είχαν να αντιμετωπίσουν τον απειλητικό χειμώνα στα δύσβατα και απόκρημνα βουνά της Αλβανίας.
Κι όμως, όλα τα αψηφούσαν και κέρδιζαν τις μάχες. Τα τραγούδια της αθάνατης τραγουδίστριας της νίκης Σοφίας Βέμπο, και του ανεπανάληπτου τροβαδούρου Νίκου Γούναρη, τους εμψύχωναν. Εκείνες τις στιγμές, μόνο την Ελλάδα είχαν στο νου και στην καρδιά τους. Το έπος του ’40 έμεινε ιστορικό. Ήταν όμως και η αρχή για μια πολύχρονη περιπέτεια για την πατρίδα με τη Γερμανική επέμβαση σ’ αυτό τον άδικο πόλεμο, ο οποίος μας επέφερε μεγάλες καταστροφές. Δεν υπάρχει ελληνικό χωριό και πόλη από τον Έβρο ως την Κρήτη που να μη θρηνεί και να μην τελεί κάθε χρόνο επιμνημόσυνες δεήσεις για τους πεσόντες. Παντού στημένα μνημεία και τύμβοι για την τιμή αθώων ηρώων.
Δίδαγμα που εξάγεται απ’ όλη αυτή την Ιστορία «Ποτέ πια πόλεμος…».
Όταν γιορτάζουμε την επέτειο του 1940 γιορτάζουμε και τιμούμε τα γεγονότα αλλά και τα διδάγματά της. Τιμούμε τον ηρωισμό των αγωνιστών και τη θυσία τους, καθώς και τις αξίες και τα ιδανικά που τους ενέπνευσαν να αφιερώσουν στον αγώνα το υπέρτατο αγαθό, τη ζωή τους…
Παρά ταύτα, οι αεικίνητοι σημερινοί «ταγοί», για λόγους κατανοητούς ή ακατανόητους, βάλθηκαν να περιθωριοποιήσουν τους αγωνιστές της ελευθερίας, την ένδοξη ιστορία μας και τη θρησκεία, «τροποποιώντας» σχολικά βιβλία, μετονομάζοντας οδούς και καταργώντας παρελάσεις, χαρακτηρίζοντας τες ως αναχρονιστικές…
Ζούμε, δυστυχώς, σε πονηρούς και δύσκολους καιρούς. Οι «φίλοι» και γείτονες Τούρκοι καιροφυλακτούν και απειλούν με τρόπο ολοένα και πιο προκλητικό, διεκδικώντας εδάφη και χωρικά ύδατα, ενώ οι υποτιθέμενοι «σύμμαχοι» και «εταίροι» μας (στη μοιρασιά εννοείται) παραμένουν απλοί θεατές…
Και στην κρίσιμη αυτή καμπή της ιστορίας μας, ακολουθώντας τη γνώριμη πλέον αμήχανη πολιτική κατευνασμού, παραχωρούμε απλόχερα ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό… Αλήθεια,
Η έλλειψη ελεύθερου Τύπου είναι ένα σοβαρό ζήτημα, που επηρεάζει την κοινωνία σε πολλαπλά επίπεδα. Όταν οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους ή να αναφέρουν γεγονότα χωρίς φόβο αντιποίνων, η ίδια η δημοκρατία τίθεται σε κίνδυνο.
Πολλοί δημοσιογράφοι έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με σοβαρές συνέπειες λόγω της δουλειάς τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν απολυθεί, έχουν δεχθεί απειλές ή ακόμα και βία. Αυτές οι ενέργειες έχουν ως στόχο να σιωπήσουν τις φωνές που τολμούν να αμφισβητήσουν το κατεστημένο. Η απώλεια της δουλειάς τους δεν είναι μόνο ένα προσωπικό πλήγμα, αλλά και ένα μήνυμα προς άλλους δημοσιογράφους να αυτολογοκριθούν, για να αποφύγουν παρόμοια μοίρα.
Σε ορισμένες χώρες τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για τους δημοσιογράφους. Στις χώρες αυτές όσοι είναι αντίθετοι στο καθεστώς, οδηγούνται στις φυλακές και βασανίζονται, ενώ σε μερικές άλλες χώρες θανατώνονται.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να παίξει ρόλο στην προστασία της ελευθερίας του Τύπου. Οι οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι διεθνείς οργανισμοί πρέπει να συνεχίσουν να πιέζουν για την προστασία των δημοσιογράφων και την προώθηση της ελευθερίας του Τύπου. Οι κυβερνήσεις πρέπει να λογοδοτούν για τις ενέργειές τους και να διασφαλίζουν ότι οι δημοσιογράφοι μπορούν να εργάζονται χωρίς φόβο αντιποίνων.
Αυτό όπως είναι ουτοπία.
Το γνωρίσαμε πολύ καλά με το «φίμωτρο» που μπήκε στους δημοσιογράφους που είχαν σοβαρές αμφιβολίες για τα όσα γινόντουσαν με την «πανδημία». Ακόμα και σε δημοκρατίες της Ευρώπης, ΗΠΑ και Καναδά, η «ενημέρωση» ήταν ελεγμένη και όχι αντικειμενική. Όποιος λοιπόν από τους δημοσιογράφους δε «συμμορφωνόταν» έχανε τη δουλειά του και έπεφτε… σύρμα να μην τον προσλάβουν αλλού!
ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΓΙΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ελευθερία του Τύπου είναι θεμελιώδης για τη λειτουργία μιας υγιούς δημοκρατίας. Χωρίς αυτήν, οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε ανεξάρτητες και αξιόπιστες πληροφορίες, κάτι που είναι απαραίτητο για τη λήψη ενημερωμένων αποφάσεων. Όταν οι δημοσιογράφοι φοβούνται να μιλήσουν, η πληροφόρηση γίνεται μονομερής και ελεγχόμενη, οδηγώντας σε μια κοινωνία όπου η αλήθεια είναι παραμορφωμένη και η διαφάνεια ανύπαρκτη.
Η αυτολογοκρισία είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα αποτελέσματα της έλλειψης ελεύθερου Τύπου. Όταν οι δημοσιογράφοι αρχίζουν να αποφεύγουν θέματα που μπορεί να θεωρηθούν αμφιλεγόμενα ή επικίνδυνα, η ποιότητα της δημοσιογραφίας υποβαθμίζεται. Οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι θεατές λαμβάνουν μια παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας, καθώς οι σημαντικές ειδήσεις και οι κριτικές απόψεις παραμένουν ανείπωτες.
Η κατάσταση αυτή έχει επίσης σοβαρές επιπτώσεις για την κοινωνία στο σύνολό της. Χωρίς ελεύθερο Τύπο, η διαφθορά και η κατάχρηση εξουσίας μπορούν να ανθίσουν ανεξέλεγκτα. Οι πολίτες δεν έχουν τα μέσα να γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στις κυβερνήσεις τους ή στις μεγάλες επιχειρήσεις, και έτσι δεν μπορούν να λογοδοτήσουν στους ηγέτες τους. Η έλλειψη διαφάνειας οδηγεί σε μια κοινωνία, όπου η αδικία και η ανισότητα μπορούν να επικρατήσουν χωρίς αντίσταση.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να υποστηρίξουμε τους δημοσιογράφους που τολμούν να μιλήσουν, παρά τους κινδύνους. Αυτοί οι επαγγελματίες διακινδυνεύουν πολλά για να διασφαλίσουν ότι το κοινό έχει πρόσβαση στην αλήθεια. Η υποστήριξη της ελευθερίας του Τύπου δεν είναι μόνο ζήτημα προστασίας των δημοσιογράφων, αλλά και ζήτημα προστασίας της ίδιας της δημοκρατίας.
Συνοψίζοντας, η έλλειψη ελεύθερου Τύπου είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που επηρεάζει όχι μόνο τους δημοσιογράφους αλλά και την κοινωνία στο σύνολό της. Η απώλεια της δουλειάς πολλών δημοσιογράφων, λόγω δηλώσεων κατά του κατεστημένου, είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο που υπονομεύει τη δημοκρατία και την ελευθερία της πληροφόρησης. Είναι απαραίτητο να υποστηρίζουμε την ελευθερία του Τύπου και τους δημοσιογράφους που εργάζονται για να μας ενημερώνουν με αλήθεια και ακεραιότητα.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ
Στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Τρίτης 22 Οκτωβρίου, η διοίκηση για πολλοστή φόρα «έκλεισε» τα στόματα των παρευρισκόμενων δημοσιογράφων, με το να αφαιρέσει την περίοδο ερωτήσεων. Συγκεκριμένα, με… πάσα που έδωσε ο πρόεδρος, Δημήτρης Σμυρνιός, απευθυνόμενος στον πρόεδρο της κοινότητας Δρ. Γιώργο Τσούκα: «Και τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο ερωτήσεων των Μέσων Μαζικής ενημέρωσης…». Προς απάντηση, ο πρόεδρος είπε «είναι αργά, είμαστε κουρασμένοι…».
Κι έτσι δεν μπόρεσα, καθώς και οι συνάδελφοι Παπαδόπουλος και Μανίκης, να κάνουμε ερωτήσεις πάνω στα πεπραγμένα του διοικητικού συμβουλίου, που μόλις είχε ψηφίσει τον προϋπολογισμό για το οικονομικό έτος 2024-2025.
Την παραπάνω πολιτική «φίμωτρο στα ενημερωτικά μέσα» έκαναν και οι προηγούμενες κοινοτικές διοικήσεις. Ακόμα και με την απαγόρευση των ενημερωτικών μέσων ως και παρατηρητές…
Υπενθυμίζω για την τωρινή διοίκηση ότι πριν εκλεγεί η κοινοτική της ομάδα, διατυμπάνιζε ότι αυτό θα αλλάξει και τα ενημερωτικά μέσα – ως ίσοι συνεργάτες της κοινότητας – θα συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια.
Στα δύο τελευταία χρόνια -δυστυχώς- όποτε μπορεί η διοίκηση βάζει «φίμωτρο» στις συνεδριάσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμα η διοίκηση, μιας και «υποχρεώνει» πλέον τα ΜΜΕ να… πληρώνουν την είσοδό τους στις εορταστικές εκδηλώσεις των επετείων, είναι να βάλει και… αντίτιμο στις ερωτήσεις στα διοικητικά συμβούλια. Να πληρώνουμε, με άλλα λόγια, για να κάνουμε… ερωτήσεις! Το αναφέρουμε βέβαια μεταξύ… σοβαρού και αστείου. Μην τους βάζουμε και ιδέες…
Δύο από τους τέσσερις φιλελεύθερους βουλευτές της περιοχής Λαβάλ – σε συνέντευξή τους στα ΝΕΑ – πιστεύουν ότι υπάρχει πιθανότητα οι Καναδοί να προσέλθουν στις κάλπες πολύ νωρίτερα από τον ερχόμενο Οκτώβριο του 2025. Ενδεχομένως τον Ιανουάριο!
«Για μένα, η απάντησή μου είναι ότι είναι πιθανό», απάντησε ο φιλελεύθερος βουλευτής του Laval-Les Îles, Fayçal El-Khoury, όταν του τέθηκε το ερώτημα των πρόωρων εκλογών. «Το ίδιο πιστεύω κι εγώ», απάντησε και η Άννυ Κουτράκη, επίσης βουλευτής των Φιλελεύθερων του Καναδά.
«Προσωπικά, δε νομίζω ότι θα συμβεί πριν από τα Χριστούγεννα ή ακόμα τα τέλη Ιανουαρίου», δήλωσε. «Υποψιάζομαι ότι υπάρχει πιθανότατα να συμβεί πριν από την άνοιξη».
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟΝ ΤΡΟΥΝΤΟ
Όσοι παρακολουθούν τις ειδήσεις γνωρίζουν, ότι υπάρχει μια αυξανόμενη αναταραχή στις τάξεις των Φιλελευθέρων για το μέλλον του πρωθυπουργού Τζάστιν Τρουντό. Η δημοτικότητά του μεταξύ των Καναδών βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών, οδηγώντας σε ένα αυξανόμενο ρήγμα εντός της ομάδας των Φιλελευθέρων, μεταξύ των βουλευτών που θέλουν να φύγει και άλλων που παραμένουν πιστοί.
Σε αυτό το θέμα, η Κουτράκη και ο El-Khoury δεν άφησαν καμία αμφιβολία για τα συναισθήματά τους και τη θέση τους για το μέλλον του Τζάστιν Τρουντό. «Εγώ, θα μπορούσα να σας πω ότι είναι ο πρωθυπουργός του Καναδά», είπε ο El-Khoury.
«Επικεντρώνεται στο να κάνει μια δουλειά προς όφελος των Καναδών. Αυτή είναι η κύρια αποστολή του αυτή τη στιγμή. Υποστηρίζω τον πρωθυπουργό και νομίζω, πιστεύω και είμαι πεπεισμένος, ότι πρέπει να παραμείνει ως ηγέτης για να μας οδηγήσει στις επόμενες εκλογές».
Με τη σειρά της η Κουτράκη τόνισε: «Νομίζω ότι μόνο αυτός [ο Τρουντό] έχει την απάντηση στο θέμα αυτό που ξέρει ότι υπάρχει». Πρόσθεσε δε, όταν βλέπει τους πολίτες στην περιοχή της όταν κάνει «πόρτα με πόρτα», τις εκφράζουν τον προβληματισμό τους.
«Πολλά από τα σχόλια στην πόρτα λένε ότι, ξέρετε, ήρθε η ώρα για τον πρωθυπουργό να αποσυρθεί. Αλλά δεν έχουν απαντήσεις όταν τους πιέζεις και τους ρωτάς, πως θα ήταν αυτή η αλλαγή για σένα; Μου λέτε ότι θέλετε αλλαγή μετά από εννέα χρόνια και το καταλαβαίνω, είμαι κι εγώ ψηφοφόρος».
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ COVID-19
Τόσο ο El-Khoury όσο και η Κουτράκη στέκονται σταθερά στα επιτεύγματα των Φιλελευθέρων από το 2015, όταν ο Justin Trudeau σχημάτισε την πρώτη του κυβέρνηση. Τόνισαν το χειρισμό από την κυβέρνηση της κρίσης Covid-19 που διαρκεί περισσότερο από τρία χρόνια, με γενναιόδωρα ποσά επιδοτήσεων σε άτομα, επιχειρήσεις και οργανισμούς, που αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες.
«Δόξα τω Θεώ ήταν αυτή η κυβέρνηση, δόξα τω Θεώ ήταν αυτός ο πρωθυπουργός», δήλωσε η Κουτράκη, υποστηρίζοντας ότι οι Καναδοί θα ζήσουν τέσσερα χρόνια περισσότερο από τους ομολόγους τους στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω της γενναιόδωρης ανακούφισης από την πανδημία που παρέχεται στον Καναδά σε σύγκριση με τις ΗΠΑ.
«Οι δαπάνες ήταν απαραίτητες», ανέφερε ο El-Khoury. «Εμείς επενδύουμε για το καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές. Αν δεν επενδύαμε κατά τη διάρκεια του Covid, υπήρχε πιθανότητα να κατέρρεε η οικονομία μας, το σύστημα υγείας, να χάσουμε ζωές και να χάσουμε θέσεις εργασίας», πρόσθεσε.
ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΔΟΥΣ
Οι δύο βουλευτές ανέφεραν τα ομοσπονδιακά προγράμματα οδοντιατρικής περίθαλψης και φαρμακευτικής περίθαλψης που εισήχθησαν τα τελευταία χρόνια, ως παραδείγματα θετικών κυβερνητικών δαπανών.
«Καλύπτει φάρμακα για διαβητικούς ανθρώπους», δήλωσε η Κουτράκη για τη νέα φαρμακευτική περίθαλψη. «Αν κοιτάξετε τον πληθυσμό μας, και έχω τον αριθμό εδώ επειδή ήθελα να βεβαιωθώ ότι το έκανα σωστά, ο διαβήτης επηρεάζει το 9,4% των Καναδών ή περίπου 3,7 εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον Καναδά.
«Τα περισσότερα φάρμακα διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 κοστίζουν 1.000 δολάρια το μήνα. Αυτά είναι χρήματα που οι άνθρωποι μπορούν τώρα να βγάλουν από το μηνιαίο προϋπολογισμό τους και να τα χρησιμοποιήσουν για τα παιδιά τους αγοράζοντας ένα ποδήλατο π.χ.».
Οι γενναιόδωρες δαπάνες της κυβέρνησης Τρουντό οδήγησαν επίσης τους Φιλελεύθερους σε ελλείμματα ρεκόρ. Ωστόσο, κατά την άποψη του El-Khoury, οι δαπάνες είναι απαραίτητες για την επιτυχία.